20 ธันวาคม 2548 12:36 น.
ลอยไปในสายลม
นา เรากลับบ้านล่ะนะ ปูบอกฉัน
อืม แล้วเจอกันนะ ปู ป่าน
ไม ไม่กลับพร้อมกันก็ไม่รู้ ปูยังยืนบ่นฉันตามเคย
ก็แหม กลับคนละวันเองอ่ะ
แล้วจะไปยังไงล่ะเนี่ย ป่านถามฉัน
อ๋อ เดี๋ยวพี่ศรไปส่ง
เอาอีกแล้วเหรอ ทั้งสองคนก็พูดพร้อมกัน
ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยอ่ะ ก็พี่น้องกันอ่ะ
โอเค พี่น้องก็พี่น้อง ระวังเถอะ... ปูพูด แล้วก็ไม่พูดต่อ ปล่อยให้ฉันยืนงงต่อไป
ฉันอยู่ที่หอต่ออีกหนึ่งวัน หลังจากนั้น ฉันก็กลับบ้าน
ช่วงที่ฉันกลับบ้านฉันไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนๆมากนัก
มีบ้างบางครั้งที่ฉันโทรหาปู กับป่าน
ความจริง ฉันอยากโทรหารักษ์ มาก แต่ก็ไม่กล้าโทรไป
ยิ่งมาอยู่บ้านหลายวัน ฉันก็เหงาอยู่
แต่เพราะฉันได้กลับมาเจอเพื่อนเก่า
มันจึงช่วยให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
ทำให้ฉันลืมเรื่องที่มันทำให้เสียใจไปบ้างบางขณะ
จนกระทั่งได้เวลาที่ต้องกลับมาเรียนต่อในภาคฤดูร้อน
เพราะฉันกับเพื่อนๆ ตกลงกันว่า เราจะลงเรียนซัมเมอร์กัน
ทีแรก ฉันคิดว่า เราจะได้เรียนด้วยกัน
แต่ก็ปรากฏว่าเราไม่ได้เรียนวิชาเดียวกันเลย
ว้า เลยไม่ได้เรียนด้วยกันเลยอ่ะ ปูเป็นคนพูดขึ้นมาก่อน
ไม่เป็นไรหรอกน่า ยังไงเราก็เจอกันบ่อยอยู่แล้วนี่นา ฉันจึงได้บอกไป
อืมนะ ว้า อย่างนี้ก็เบื่อแย่เลยอ่ะดิ
เว่อร์ไปแล้วปูก็ นะ
ทุกอย่างดำเนินไปตามปกติ
รักษ์ก็เรียนซัมเมอร์เหมือนกับเรา
นานๆที เราถึงจะเจอกันเพราะว่าไม่มีเหตุผลใดที่เราจะต้องเจอกัน
แล้วฉันก็ได้ข่าวมา เขามีเพื่อนเรียนอีกคณะหนึ่งเป็นผู้หญิง
ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาคิดอย่างไร แต่ฉันก็ยังรู้สึกแปลกอยู่ดี
ฉันหึงเหรอ คงไม่ใช่หรอกในเมื่อฉันกับเขา เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่นา
แต่ช่วงนี้ ฉันก็จะเจอกับพี่ศรบ่อยขึ้น
เพราะฉันชอบขึ้นไปที่ชมรมเป็นประจำ และพี่เขาก็จะมาส่งฉันที่หอบ่อย
ปูกับป่าน ก็จะมองหน้าฉัน แล้วก็ยิ้มๆ
ฉันรู้สึกดีกับศรนะ แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่าคำว่าพี่หรอกน่า
จนสอบเสร็จปลายภาค คราวนี้ฉันไม่ได้กลับบ้านเพราะว่ามันหยุดเพียงไม่กี่วัน
ฉันจึงต้องเฝ้าหอต่อไป ส่วนปูกับป่านนั้นก็กลับบ้านไปเช่นเคย
แต่คราวนี้มันมีเหตุการณ์ที่ฉันไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นได้เกิดขึ้นกับฉัน
6 ธันวาคม 2548 17:53 น.
ลอยไปในสายลม
ฉัน... คือ สิ่งสมมุติ ซึ่งเขากำหนดขึ้น
ฉัน... เป็นแค่เพียงนางเอกในนิยายของเขาเท่านั้น
แต่ในชีวิตจริง.. ฉัน...เป็นเพียงน้องสาวผู้น่ารักผู้ที่เขาทะนุถนอมจนสุดใจ
ฉันรัก ฉันเทิดทูนบูชาเขา
เขา คือ ชายคนแรกที่ฉันรัก
เป็นรักครั้งแรกของฉัน
ฉันยอมทุ่มเทเพื่อเขาทุกอย่าง
แม้ความจริงเขา ไม่เคยแม้แต่จะเหลียวมองฉันเลย
เขา เป็นคนรูปร่างหน้าตาดี เป็นที่หมายปองของใครต่อใคร
ฉัน แต่เพียงหญิงธรรมดา ที่เฝ้าแต่แอบมองเขาอยู่ห่างๆ
เขา มีคนซึ่ง เขารักเขาห่วงใยอยู่แล้ว ฉันรู้
และฉัน ก็ได้แต่อยู่ข้างเขาไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข ฉันไม่เคยที่จะทิ้งเขา
บางที ฉันคิดว่า สักวันเขาอาจจะเหลียวกลับมามองฉัน
บางที เขาอาจจะเหลียวกลับมามองนางเอกสมมุติของเขาบ้าง
บางที เขาจะเลิกกับคนที่เขารัก และมาอยู่กับฉัน
แต่มันก็เป็นได้แค่ ความรู้สึกฝ่ายเดียว
จะให้ฉันไปแย่งเขามาหรือ ฉันคงทำไม่ได้
เราคงเป็นได้แค่พี่น้องกันเท่านั้น
ฉันพยายามที่จะยินดี ในสิ่งที่เป็นอยู่
แต่ฉันก็เจ็บ มันเป็นสิ่งที่ห้ามไม่ได้
....
...
..
.
สุดท้าย ฉันก็ทำได้เพียงแต่ เดินจากเขาไป
เดินจากมาพร้อมกับความเจ็บช้ำในรักครั้งแรก
ฉันไม่หวังว่ารักครั้งใหม่มันจะยืนนาน
ฉันไม่ได้หวังว่ารักครั้งใหม่มันจะสวยงาม
ฉัน แค่หวังว่า
จะมีสักคนที่รักฉัน
ด้วยใจจริงเท่านั้น
เท่านั้น จริงๆ
.....................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
หน้าส่วนตัว
1240
