17 มิถุนายน 2548 19:12 น.
ลอยไปในสายลม
"สัญญาจะกลับมาหาเธอคนดี
คิดถึงทุกทีเมื่อยามที่ลมรำเพย
รอยตักเคยหนุน ยังอุ่นอยู่ไหมทรามเชย
วันรักเราลงเอย จะขอชิดเชยให้อุ่นหัวใจ...."
พวกคุณเคยได้ยินไหม เพลงนี้ อาจจะไม่เคยก็เป็นได้
เธอ ของผมgเป็นคนให้ผมฟังเพลงนี้ ..... หากมีโอกาส ผมจะร้อง.....ให้เธอของผมฟัง
ไม่รู้ว่าเธอ ยังจะรอคอย และจำสัญญาของเราได้หรือไม่
ในช่วงที่เรายังอยู่ด้วยกัน ผม รัก เธอ มาก เลยล่ะ
ถึงตอนนี้ ก็ยังรักอยู่นะ บางคนอาจจะคิดว่าผม เลิก รัก เธอ แล้ว
แต่ ผมยืนยันได้ ว่าผมยังไม่เคยเลิกรักเธอ แม้ว่าเราจะห่างไกลกัน
เธอของผม ไปเรียนต่อในที่ที่ไกลแสนไกล
ผมไม่อยากระบุนะว่า มันเป็นที่ไหน เพราะพวกคุณอาจจะว่า ผมเว่อร์ ก็ได้
แค่เธอห่างจากผม ไปเกิน ร้อยกิโล ผมก็ว่ามันไกลแล้ว
ยิ่งช่วงนี้ ผม ทำงาน เธอเรียนต่อ เรายิ่งไม่ได้พบกัน
แต่ก็ใช่ว่า ผมจะเลิกรักเธอ เลิกคิดถึงเธอ หรือแม้กระทั่ง เลิกห่วงใยเธอ
ผมไม่เคยคิดเลย และผมเชื่อว่า ถึงอย่างไร ความรู้สึกเหล่านี้
ไม่มีทางที่จะอยู่บนหัวผมได้
พวกคุณรู้ไหม สมัยก่อน ผมไม่เคยชอบฟังเพลงเลย
แม้ว่าเธอของผม จะพยายามให้ผมฟังแค่ไหน ผมก็จะฟังผ่าน ๆ ไปเท่านั้น
จนบางครั้งเธอก็น้อยใจ ว่าผมไม่สนใจเธอ
แต่ตอนนั้น ผมไม่ชอบจริง ๆ แต่ผมก็พยายามฟังนะ
เพราะเธออีกนั่นล่ะ ที่ทำให้ผมฟังเพลง
แต่หลังจากที่เราห่างไกลกัน ผมกลับชอบฟังเพลงขึ้นมา
เพราะอะไร พวกคุณรู้ไหม
เพราะว่าผมคิดถึงเธอไง เมื่อใดก็ตามที่ฟังเพลง
ผมจะรู้สึกเหมือนได้อยู่ใกล้เธอ ..............จริง ๆ นะ................
โดยเฉพาะ เพลง ๆ นี้ เธอให้ผมฟัง ก่อนที่เธอจะไปเรียนต่อ
ความหมายของเพลงนี้มันดีมากเลยล่ะ
มันเหมือนส่งผ่าน ความรู้สึกของผม ไปถึงเธอได้
และส่งผ่านความรู้สึกของเธอมาถึงผมได้เหมือนกัน
ผมนั่งฟังเพลงนี้ จนผมร้องได้ทั้งเพลงแล้วล่ะ
และผมก็ตั้งใจไว้ว่า ผมจะร้องเพลงนี้ให้เธอฟัง เมื่อเราพบกัน
แม้ว่า ตั้งแต่เราคบกันมา ผมจะไม่ได้ร้องเพลงให้เธอฟังก็ตาม
และที่สำคัญ ผม จะกระซิบข้างหูของเธอด้วยว่า
ผม รัก เธอ
อีก ไม่กี่วันเท่านั้น เธอก็จะเรียนจบแล้ว ไม่รู้ว่าเธอยังคิดถึงผมอยู่หรือเปล่านะ
อยากให้เธอกลับมาหาผมเร็ว ๆ จัง
ถึงอย่างไร ผมก็จะรอ รอ เธอ เสมอ
.....................................................
คน หนึ่ง คน เฝ้ารอ คนอีกคนหนึ่ง แล้ว คนอีกคนล่ะ ยังเฝ้ารอ เขาอยู่หรือไม่?????
11 มิถุนายน 2548 14:04 น.
ลอยไปในสายลม
ถึง เธอ ที่รักของฉัน
นี่ คงจะเป็นจดหมายฉบับสุดท้ายแล้ว ที่ฉัน สามารถจะเขียนถึงคุณได้ ในความจริง ฉันอยากที่จะเขียนจดหมายถึงคุณ ฉันอยากที่จะนั่งคุยกับคุณ ฉันอยากที่จะร้องเพลงให้คุณฟัง และฉันก็ยังอยากที่จะนั่งมองคุณ แต่ว่าตอนนี้ ฉันคงทำแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว
ที่รักคะ นี่กี่ปีแล้วนะ ที่เราจากกัน เกือบ 30 ปีแล้วกระมังคะ ฉันยังจำได้นะ ก่อนที่เราจะจากกัน คุณได้มอบรูปถ่ายใบสุดท้ายให้กับฉัน ตอนนี้ มันยังอยู่ในกรอบที่เดิมนะคะที่รัก ฉันไม่เคยเปลี่ยนที่ของมันเลย ไม่กล้าแม้แต่จะหยิบขึ้นมาดู เพระอะไรน่ะหรือคะ เพราะว่า ฉันกลัวว่ามันจะทำให้ความทรงจำที่ดีระหว่างเรากระทบกระเทือนไงคะ ฉันชอบรูปนั้นมาก บางครั้งฉันอยากที่จะหยิบรูปนั้นมากอด แต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะหยิบ แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่ฉันได้เห็นรูปนั้น ฉันก็มีสุขแล้วค่ะ
ที่รักคะ ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ หลายเดือนที่ผ่านมา ฉันขาดการติดต่อกับคุณไป ไม่ว่าจะวิธีใด ช่วงนั้นฉันไม่ค่อยสบายค่ะ ปวดหัวเหลือเกิน อยากพบคุณมากเลยค่ะ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ใช่ไหมคะ แต่ฉันก็พยายามที่จะหายเพื่อที่จะได้มาคุยกับคุณแบบนี้อีกไงคะ ที่รักคะ คุณเบื่อที่จะฟังเรื่องที่ฉันเล่าหรือยังคะ ถึงคุณจะเบื่ออย่างไร แต่คุณคงต้องทนฟังหน่อยนะคะ เพราะว่าฉันตั้งใจเล่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้คุณฟัง และที่สำคัญ ที่ฉันไม่เคยลืม ก็คือ เรื่องของเรานะคะ ที่รัก เรื่องของเราทุกเรื่อง ฉันจดจำได้ดีค่ะ สิ่งที่คุณบอกฉันไว้ ฉันไม่เคยลืม เดี๋ยวนี้ฉันเข้มแข็งขึ้นมากกว่าตอนที่จากคุณใหม่ ๆ มากมายเลยล่ะค่ะ แต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยน สำหรับฉัน ก็คือ ฉันยังรอคุณเสมอนะคะ แต่ สงสัยว่า ฉันคงไม่ต้องรอคุณแล้ว แต่ คุณอาจจะต้องรอฉันหน่อยนะคะ
ที่รักคะ ฉันรู้ตัวดีค่ะ ว่าตอนนี้ ฉันใกล้จะได้ไปพบกัยคุณแล้ว ฉันเหนื่อยเหลือเกินค่ะ ที่รัก เรื่องหลายเรื่องมันเร้ารุมฉันมากมาย จนฉันจะรับไม่ไหวอยู่แล้วค่ะ ยิ่งตอนนี้ ฉันป่วย แต่ฉันไม่อยากให้คุณรู้ค่ะ ว่าฉันป่วยเป็นอะไร คุณรูไว้แค่เพียงว่า อย่าเพิ่งไปไหนนะคะ รอฉันด้วย อีกไม่นานฉันจะตามคุณไปค่ะ ที่รัก
คุณจำได้ไหมคะ วันนี้ วันอะไร ที่จริง ฉันไม่ควรจะถามคำถามเดิมหรอกค่ะ ถึงอย่างไร ฉันก็รู้ว่าคุณไม่เคยใส่ใจกับวันสำคัญ ๆ แต่คุณจะใส่ใจในทุกวันของเรา แต่ฉันก็ยังอยากถามอยู่ดีค่ะ ............................. วันนี้ เป็นวันแรกที่คุณบอกรักฉันยังไงคะ ยังจำได้ไหมคะ มันก็หลายสิบปีมาแล้ว แต่ฉันก็ไม่มีวันลืมค่ะ ฉันถึงเลือกวันนี้เป็นวันส่งสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะมีให้คุณได้
จดหมายฉบับนี้ มันคงเป็นฉบับสุดท้าย และที่สำคัญ..............กุหลาบดอกเดิมที่ฉันเก็บไว้ตั้งแต่วันแรกที่คุณให้ ก้จะเป็นสิ่งสุดท้าย ที่ฉันจะส่งให้คุณ แล้วเมื่อไหร่ที่เราได้พบกันอีกครั้ง คุณช่วยส่งดอกกุหลาบดอกนี้คืนให้แก่ฉันได้ไหมคะ นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะขอนะคะ ที่รัก
วันนี้ ฉันจะไม่ร้องไห้ค่ะ ที่รัก เพื่อคุณ ฉันจะยิ้ม แม้ว่า ในใจของฉันจะเศร้า หรือเสียใจเพียงใด ขอให้คุณรู้ไว้นะคะ ที่รัก ไม่มีวันใดที่ฉันไม่รักคุณ และไม่มีวันใด ที่ฉันไม่เคยรอคุณ ฉันรอคุณเสมอ และจะรอตลอดไปค่ะ
รอฉันด้วยนะคะ ที่รัก
จาก คนที่รักเธอ
ฟ้า
......................................................................................................................
เส้นทางชีวิตของคนสองคน อาจจบลงที่ความลงตัว แต่มีหลายที่มิอาจจบลงด้วยความลงตัวได้ อาจจะต้องรอต่อไป รอ รอ และรอ จนกว่าจะถึงวันนั้น
*เดียวดายกลางสายลม*
บินไปเดียวดาย..กลางสายลมแปรปรวน...
เพียงทะเลครวญ....ฟังคล้ายเป็นเพลงเศร้า...
ค่ำคืนนี้ฉันเพลีย..ฉันเหนื่อย..ฉันหนาว
และเหงาเหลือเกิน...
ไม่เคยมีใคร..มีรักแท้จริงใจ...
จ้องมองทางใด..ดูเคว้งคว้างว่างเปล่า...
ฝ่าลมฝนลำพัง...มากี่ร้อนหนาว....
จนล้า...สิ้นแรง...
* ไม่อยากเห็นภาพใด..แม้แต่ท้องฟ้า...
อยากจะพักดวงตา...ลงชั่วกาล....
จะไปซุกตัวนอนซ่อนกายในเงาจันทร์...
จะหลับฝันไม่ขอตื่น..ขึ้นมา.....
คงจะมีเพียง...ลมหายใจรวยริน....
เอนกายบนดิน...ยอมรับความแพ้พ่าย....
ปีกของฉันมันหนัก....บินต่อไม่ไหว....
จะขอพักกายชั่วกาล.....
................................................................
7 มิถุนายน 2548 12:58 น.
ลอยไปในสายลม
หากฉันเลือกได้ ฉันอยากเป็นเพียง คนข้างใจ ของเธอ.....
..................................................................
ท้องฟ้า เริ่มมีหมอกในยามเช้า
แม้จะไม่มาก แต่ก็พอมองเห็น
ทำให้ฉันรู้สึกว่า ทำไมหนอ หมอกเหล่านี้ จึงสูญหายไป หลังจากที่ สุริยา สาดแสง
แต่ฉันก็พบคำตอบซึ่งเป็นเพียงคำตอบทางวิทยาศาสตร์เท่านั้น
หลังจากนั้น ฉันก็พบก้อนเมฆก้อนโต ลอยอยู่บนท้องฟ้า
ทำไมเมฆเหล่านี้ จึงเริ่มรวมกัน จนแสงอาทิตย์ หายไปเสียแล้ว
คำตอบก็ยังคงเป็นวิทยาศาสตร์เช่นเดิม
จากนั้นไม่นาน สายฝนก็สาดเทลงมาจากฟากฟ้า
เหตุใด เมฆจึงกลายมาเป็นสายฝน ทั้ง ๆ ที่ มองไม่รู้เลย
คำตอบ ที่ได้ก็เป็นวิทยาศาสตร์อีก
ไม่เคยมีครั้งใด ที่จะมีคนมาอธิบาย สิ่งเหล่านี้ ด้วยการสัมผัสจากใจ
มีแต่จะอธิบาย เพียงเพราะวิทยาศาสตร์เท่านั้น
แต่ มีคนหนึ่ง ที่เขา อธิบาย ในแบบของเขาให้ฉันฟังว่า
"หมอก เหล่านั้นเปรียบเสมือนความสดชื่นไงครับ มันมิได้หายไปไหนหรอกครับ แต่มัน ถูกแสงอาทิตย์ แสงแห่งความกล้าเข้ามาบดบังเท่านั้น เมื่อใด ที่แสงสุริยาหายไป เมื่อนั้น หมอกแห่งความสดชื่นเหล่านั้นจะกลับมา
เมฆ หรือครับ เมฆเหล่านั้น ก็เหมือนกับอุปสรรคต่าง ๆ ไงครับ บางครั้ง มันก็จะมีมากมาย แต่บางครั้ง มันก็จะไม่มีพบเห็นเลย อุปสรรคเหล่านี้ ก็เหมือนจะเข้ามาบดบังแสงแห่งความกล้า ให้หายไปยังไงล่ะครับ แต่สักวันอุปสรรคเหล่านั้นจะหมดไป ดังที่เขากล่าวว่า วันที่ฟ้าแจ่มใสยังไงล่ะครับ
สำหรับผม สายฝน ก็คือความรัก ที่นำความชุ่มฉ่ำมาให้ เกี่ยวกับเมฆยังไงหรือครับ ก็ตรงที่ สายฝนเกิดเมฆ ดังนั้น เนี่ย ผมจะบอกคุณว่า แม้ในเวลาที่เรามีอุปสรรค แต่ว่า มันก็ยังมีความรัก หล่อหลอมอยู่ด้วย ไม่ว่าจะอย่างไร ความรัก จะไม่มีวันทอดทิ้ง เราไปได้หรอกครับ เหมือนผมยังไงล่ะครับ ความรักที่ผมมีให้คุณมิมีวันเปลี่ยนไปไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ตาม"
นี่เป็นคำพูดที่เขาบอกกับฉันไว้ ฉันไม่มีวันลืมเลย ฉันรักเขาเหลือเกิน แม้วันนี้ ฉันก็ยังรอเขากลับมาเสมอ เขาไปในที่ที่ไกลจากฉันนัก แต่ฉันก็ยังรอ รอที่จะบอกกับเขาว่า ฉัน ยัง รัก เขาเหมือนเดิม และฉันยังรอสายฝน แห่งความรักที่เขามอบให้ฉันตลอดไป..............................
...............................................................
8 พฤษภาคม 2548 12:47 น.
ลอยไปในสายลม
ฉันยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย มีคนหลายจำพวก ยืนอยู่รอบกายฉัน ที่รัก ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
ฉัน เหงา ฉันอ้างว้าง ฉันเดียวดาย ฉันเปล่าเปลี่ยว ที่รัก คะ ตอนนี้ คุณอยู่ที่ไหนคะ คุณมีความสุขดีไหม คุณยังคิดถึงฉันอยู่หรือเปล่า ถึงวันนี้ ฉันก็ยังคิดถึงคุณอยู่นะคะ
คุณรู้ไหมคะ ว่าตั้งแต่ที่คุณจากฉันไป ฉันไม่เคยลืมคุณเลย ไม่เคยลืมเลยแม้แต่นาทีเดียว คุณอยู่ในใจฉันตลอดมา ที่รักคะ แล้วคุณล่ะ คุณยังคิดถึงฉันอยู่หรือเปล่า ตอนนี้ คุณเป็นอย่างไรบ้าง เหงาไหมคะ ที่รัก
ช่วงนี้ อากาศไม่ดี คุณระวังสุขภาพด้วยนะคะ ระวังจะไม่สบาย อยู่ไกลนัก จะไม่มีคนดูแลนะคะ
วันนี้ ฉันยังต้องไปทำงานเหมือนเดิม ที่ทำงานเดิม ๆ ไม่เปลี่ยนเลยแม้แต่น้อย คุณจำได้ไหมคะ ที่ทำงานฉัน ที่คุณเคยมาส่งมารับประจำ คุณชอบบอกว่า ที่ทำงานของฉัน โดยเฉพาะโต๊ะของฉันมันรกนัก เดี๋ยวนี้ มันสะอาดแล้วนะคะ เพราะคุณ ทำให้ฉัน รู้จักการดูแลมากขึ้นไงคะ ที่รัก
ที่รักคะ จากวันที่เราจากกัน ก็เกือบ 2 ปีแล้ว อย่างไรก็ตาม ฉันยังคิดถึงคุณเสมอนะคะ จะมีโอกาสบ้างไหมคะ ที่คุณ จะกลับมาหาฉัน ฉันยังรอคุณเสมอนะคะ
รูปถ่ายของเราสองคน ฉันยังเก็บมันไว้อย่างดี รูปใบนี้ คุณน่ารักมากนะคะ ที่รัก คุณดูสดใสร่าเริง กว่าทุก ๆ รูปที่ผ่านมา เสียดายนะคะ ที่รูปนี้ คุณไม่ได้เห็นมัน ฉันเสียใจค่ะ ที่ฉันไม่ทันได้ล้างรูปนี้ ให้คุณดู คุณอย่าโกรธฉันนะคะที่รัก
ที่รัก คะ คุณจำได้ไหมวันนี้เป็นวันอะไร คุณอาจจะจำไม่ได้ แต่ฉันไม่มีวันลืมค่ะ วันเป็นวันแรก ที่คุณบอกรักฉันไงคะ วันนั้น คุณหน้าแดงมากเลยรู้ไหมคะ แต่คุณก็พูดคำนี้ออกมาได้ คุณรู้ไหมคะ ว่าฉันดีใจเหลือเกิน แต่วันนั้น ฉันไม่ได้บอกคุณออกไป เพราะว่าฉันตื้นตันใจมากเลยค่ะ วันนี้ ฉันถึงได้มาบอกคุณว่า
ฉัน รัก คุณ นะคะ ที่รัก รัก ไม่ เคย เปลี่ยน และ จะ รัก อย่างนี้ ตลอดไปค่ะ
อย่างน้อย ขอให้คุณรู้ว่าไม่ว่าคุณอยู่ไหน ฉันคนนี้ จะอยู่เคียงข้างคุณ ตลอดไป ชั่วนิรันดร์นะคะ ที่รัก ...................
.............................................................................................
"ฟ้า ไปเถอะจ้ะ"
"ขอเวลาเราอีก 2 นาที ได้ไหมจ๊ะ เราอยากจะอยู่กับหนึ่งนาน ๆ"
"โธ่ ฟ้า มันผ่านมา 2 ปีแล้วนะ เธอยังทำใจไม่ได้อีกหรือ"
"ไม่ !!!!!! ฉันรักเขา และฉันไม่มีวันจะเปลี่ยนใจ"
"ฟ้า ฟังฉันให้ดีนะ หนึ่งเขาตาย ไปแล้ว ถึงเธอ จะมาเสียใจแบบนี้ มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น เข้าใจไหม"
"แต่ ฉัน ยัง รัก เขา"
"ฉันรู้จ้ะ แต่เธอลองคิดดูนะ ถ้าหนึ่งเขารู้ว่าเธอ เป็นแบบนี้ เขาจะดีดใจหรือ"
"ฉัน........................... "
"ฉันเชื่อว่าหนึ่ง จะเสียใจมาก ถ้าเขารู้"
"หนึ่ง ฟ้าขอโทษ ฟ้าทำใจไม่ได้ ฟ้ารักหนึ่งนะ และจะรักตลอดไป ................. ก็ได้ ต่อไปนี้ ฟ้าจะเข้มแข็งขึ้น เพื่อ หนึ่งนะ ฟ้าสัญญา จ้ะ ........................... ลาก่อนนะหนึ่ง แล้วฟ้าจะมาเยี่ยม หนึ่งอีกนะ .................................... หนึ่งจำไว้ นะ ไม่ว่า หนึ่ง จะอยู่ห่างไกล สุดขอบฟ้าขนาดไหน ขอให้รู้ไว้ว่า คน ๆ นี้ คนที่ชื่อฟ้าคน นี้ จะรอคอยหนึ่งเสมอ และ ตลอดไป.......................................... ที่รักของฟ้า "
..............................................................................................................
มีหลายครั้งที่เราจะต้องยอมรับความจริงในสิ่งที่เกิดขึ้น และบางครั้ง เราจะต้อง นำความจริงนั้น มาช่วยทำให้เรา เข้มแข็งขึ้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต ก็ตาม
.....................................................................................
3 พฤษภาคม 2548 21:08 น.
ลอยไปในสายลม
ที่รักคะ
คุณ เคยได้ยินเพลงนี้ไหมคะ
บอกรักกับดาว คุณรู้ไหมคะ
ครั้งแรกที่ฉันได้ยินเพลงนี้ ฉันนึกถึงคุณคนแรก
ฉันอยากให้คุณได้ฟังเหมือนอย่างที่ฉันฟังนะคะ
มันมีความหมายมากนัก
บอกรักกับดาว
เพลงนี้ ฟังแล้ว ฉันคิดถึงคุณเหลือเกิน
นานแล้วนะคะ ที่เราจากกัน
เมื่อไหร่คุณจะกลับมาคะ ที่รัก
ฉัน เฝ้ารอคุณอยู่เสมอ
ฉันเฝ้ารอคุณทุกวัน เวลา
แต่จนบัดนี้ ฉันไม่เห้นแม้แต่เงาของคุณ
คุณรู้ไหมคะ ว่าฉันคิดถึงคุณมากแค่ไหน
คุณล่ะคะ เคยคิดถึงฉันบ้างไหม
ตอนนี้ ตอนที่ฉันเพลงนี้
ฉันอยากฝากดาวว่า
ช่วยส่งความรักที่ฉันมีอยู่นี้
ส่งไปถึงเธอคนดีของฉัน ณ ตรงนั้น
ให้เขาได้รู้ ได้เข้าใจ ความรักที่ฉันมอบให้
มันมากมาย และมันจะเป้นนิรันดร์
ที่รักคะ
คุณฟังเพลงนี้ซิคะ แล้วคุณจะเข้าใจว่า ฉันรักคุณ แค่ไหน
ที่รักคะ ฉันรักคุณนะคะ
และฉันจะรอคุณ อยู่ ณ ตรงนี้
ที่เดิมของเรานะคะ
จะรอ
รอ
รอ
คุณ ตลอดไป
รัก คุณ นะคะ
ที่รักของฉัน
................................................
หน้าส่วนตัว
1520
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
