7 พฤษภาคม 2548 11:09 น.
ลอยไปในสายลม
เจ็บเพราะรัก จักต้องทน จนหายเจ็บ
แม้หนาวเหน็บ สักเพียงใด ต้องไม่หวั่น
เจ็บเพราะรัก จักต้องพร้อม อย่ายอมมัน
แล้วสักวัน คงจักหาย ร้ายกลับดี
...........................................
ยามมีความรักล้น เต็มทรวง
ยามเจ็บเพราะรักลวง ยิ่งช้ำ
ยามรักย่อมมีห่วง ไม่ห่าง ใจนา
ยามจากร้าวลุกล้ำ รักช้ำ กลางใจ
............................................
เจ็บเพียงนี้ ไม่ถึงตาย ต้องทนเจ็บ
ไม่ยอมเก็บ เจ็บไว้หนา หายอมไม่
ใจเจ้าเอย เคยเจ็บช้ำ ก็เพียงใจ
นานเพียงใด ต้องทนได้ คงไม่นาน.....
เจ็บเพียงนี้
มิถึงตาย
หากทนได้
ฉันจะทน....
3 พฤษภาคม 2548 20:59 น.
ลอยไปในสายลม
หมอนสองใบ เคียงกัน ในวันนี้
ช่างดูดี สวยงาม ตามสมัย
แต่เจ้าของ กลับนั่งจม ระทมใจ
เพราะเธอจาก ไปแสนไกล ไม่หวนมา
หมอนสองใบ แต่มีใจ แค่ดวงหนึ่ง
เคยหวานซึ้ง ด้วยดวงใจ อีกดวงหนา
แต่ตอนนี้ ไม่มีแล้ว เธอจากลา
เจ็บหนักหนา ต้องยืนอยู่ เพียงผู้เดียว
ถึงมีหมอน สองใบ ใจก็เศร้า
ไม่มีแล้ว คำว่าเรา ช่างเปล่าเปลี่ยว
อยู่ตรงนี้ หมอนสองใบ ใจดวงเดียว
ยิ่งห่อเหี่ยว ยิ่งทุกข์ทน ยิ่งตรมใจ
กลับมาเถอะ คนดี นะที่รัก
กลับมาพัก ที่ตรงนี้ จะได้ไหม
กลับมานะ กลับมาอยู่ เป็นคู่ใจ
หมอนสองใบ ยังรอรัก มาพักพิง...
ถึงเธอจะอยู่ไหน
ใจฉันยังมีเธอ
.............................