16 ธันวาคม 2548 10:09 น.
ลอยไปในสายลม
เหงาบ้างไหมเจ้าหัวใจในวันหนาว
คิดถึงคราวดาวทอแสงคืนแสนหวาน
ในคราก่อนนอนดูฟ้าน่าชื่นบาน
อยู่กับเธอในวันวานที่ผ่านมา
แม้หนาวลมห่มผ้าเขาว่าหาย
อบอุ่นกายแต่ใจฉันสั่นนักหนา
ยิ่งลมรักพัดหวนทวนเวลา
หนาวยิ่งกว่าหนาวสะท้านร้าวรานใจ
คิดถึงเธอ คนดี ที่แสนรัก
"เธอรู้จัก คนนั้นของฉันไหม"
ถามสายลม ดวงดาราบนฟ้าไกล
ต้องเหงาใจ เหน็บหนาว แสนร้าวทรวง
ขอจงนำวาจาว่าคิดถึง
เธอจะซึ้งบ้างไหมใครแหนหวง
ให้ดาราพริบระยับนับหมื่นดวง
ฝากไปทวงสัญญาว่ารักกัน
14 ธันวาคม 2548 09:13 น.
ลอยไปในสายลม
ฉันผิดมากใช่ไหมที่ทำตัวแบบนี้
ฉันมันแย่กว่าคนที่เธอมีจริงเหรอ
ฉันแค่เพียงรักเธอมาก แค่รักเธอ
แล้วฉันผิดเหรอที่ฉันทำลงไป
มันผิดมากใช่ไหมแบบนี้
เธอคนดีถึงห่างหาย จนฉันหวั่นไหว
อยากรู้นัก แค่ฉันรักเธอมันผิดหรือไร
เธอเองก็บอกรักฉัน แล้วทำไม ไม่เคยแคร์
หรือฉันเป็นแค่เพียงคนผ่านมาเท่านั้น
ไม่มีความสำคัญ เท่าคนของเธอแน่
ฉันก็เพียงหนึ่งคนที่เธอ ไม่ได้สนใจดูแล
ฉันมันคงไม่ใช่รักแท้ที่เธอต้องการ
ฉันเข้าใจเวลาที่เธออยู่กับเขา
ฉันเข้าใจเรื่องของเรามันเป็นเพียงทางผ่าน
ฉันเข้าใจรักที่เธอเคยบอกว่าให้ในวันวาน
มันคงแหลกรานไปพร้อมหัวใจที่ทุกข์ทน
ฉันอยากถามเธอยังรักฉันบ้างไหม
หรือที่ผ่านมาเพราะหัวใจมันสับสน
มันก็แค่เรื่องเดียวที่ดูจะมืดมน
ความรักเลือนลางเสียจน ถูกทิ้งเดียวดาย...
7 ธันวาคม 2548 11:44 น.
ลอยไปในสายลม
จำจากเรือนรอนแรมมาหาความหมาย
ตรงขอบฟ้ามาตามทางอย่างเดียวดาย
ยังมิวายคิดถึงเจ้าเยาวมาลย์
พี่จำพรากจากมาไกลใจเศร้านัก
ขอยอดรักยอดยาใจได้รับสาร
จากวิหคบินผ่านฟ้าหานงคราญ
สุขสำราญบ้างไหมเมื่อไม่เจอ
ผ่านทุ่งกว้างเขียวขจีสีสวยสด
ช่างงามงดทำหัวใจให้พลั้งเผลอ
ยามเจ้ายิ้มพี่หวั่นไหวใจจริงเออ
อยากเห็นเธอยืนอยู่กลางทุ่งกว้างไกล
เข้าสู่แนวต้นไม้ใหญ่ตามชายป่า
ช่างดูสูงเสียดฟ้าน่าสงสัย
ว่าพฤกษาเหล่านี้อยู่กันอย่างไร
แล้วเหตุใดจึงหยัดยืนมิฝืนตน
เหล่าพันธุ์ไม้มักรู้จักรักษาโลก
ให้คลายโศกสร้างความสุขสิ้นหมองหม่น
และให้ความร่มรื่นชื่นกมล
ดีกว่าคนบนโลกนี้ที่ผ่านมา
แก้วตาพี่ที่ห่างไกลรู้ไหมหนอ
พี่เฝ้ารอเช้าจนเย็นเพื่อเห็นหน้า
แม้พบใครไม่สุขเท่าเจ้ากานดา
ฝากจันทราดูแลน้องของพี่แทน
จากพงไพรสู่มหาคงคากว้าง
ความเวิ้งว้าง ดังห่างเจ้าเข้าฝังแน่น
มันฝังลึก ลึกเข้าไปในดงแดน
ที่หวงแหนในห้วงจิตคิดคำนึง
เข้าสู่ทางสายสุดท้ายที่หมายมั่น
ว่าต้องมีสักวันจักมาถึง
เพื่อเก็บความทรงจำย้ำตราตรึง
ในครั้งหนึ่ง ผลสำเร็จได้ดั่งใจ
อีกไม่นานคงได้กลับไปหาเจ้า
รักของเราคงจะสุขกว่าครั้งไหน
ถึงวันนี้ ตัวพี่แสนดีใจ
ฝันยิ่งใหญ่ได้เป็นจริงทุกสิ่งเอย
6 ธันวาคม 2548 17:39 น.
ลอยไปในสายลม
แค่ อยากอยู่ใกล้
ยามใจเหน็บหนาว
คิดถึงทุกคราว
คืน..ดาวเต็มฟ้า
ขอ ฉันได้ไหม
ยามใจห่วงหา
ขอเธอนั้นมา
มาอยู่ข้างกาย
มี เธอเท่านั้น
ใจฉันดั่งหมาย
แม้ฝันมลาย
ไม่คลายรักเธอ
เธอ อยู่ตรงนี้
ย่อมดีเสมอ
ขอเพียงได้เจอ
รักเธอ คนเดียว
.................................
...แม้พรุ่งนี้อาจยืนตากฝน
เดินจนมืดมนบนทางชีวิต
เรื่องจะให้แพ้ ให้ตายก็ไม่คิด
คิดแค่ขอมีเธอ....