23 มกราคม 2548 20:34 น.
ลอยไปในสายลม
อยากจะรู้ว่าใคร...คอยลิขิต
ให้ชีวิตต้องรักใครในทั่วหล้า
เมื่อรักแล้วไยต้องช้ำน้ำออกตา
อยากรู้ว่าเขาเป็นใครไยเก่งจัง
สามารถทำให้คนตกหลุมรัก
สามารถทำให้อกหักจากความหลัง
สามารถทำให้เลิกให้ชิงชัง
แต่คงลืมไปกระมังมันเจ็บใจ
ที่ทำมามันก็ดีตรงที่ว่า
ได้พบใครถูกชะตาก็รักได้
แต่มันเสียตรงที่รักแล้วเจ็บใน
ยิ่งกว่าใครมาทำร้ายที่กายเรา
อยากจะรู้ว่าใคร...คอยกำหนด
ความสลด..ความสุขขีความงี่เง่า
คงจะเก่งแต่คงไม่เท่าตัวเรา
รักหรือเกลียด..ก็เลือกเอาตามแต่ใจ
เพราะคนมีความรักคือมนุษย์
ฟ้าสูงสุดคงมิอาจกำหนดได้
ดังนั้นรักหรือเกลียดในสิ่งใด
อยู่ที่ใจไม่ใช่ฟ้าบันดาล....
อันความรัก
มิมีผู้ใดกำหนดได้
หรือแม้ฟ้าลิขิต
แต่อนาคต....
เรากำหนดเอง....
17 มกราคม 2548 16:33 น.
ลอยไปในสายลม
เรื่องยุ่งยุ่งของวัยรุ่นยุคใหม่
ที่ใครใครก็ไม่ได้ใส่ใจอยู่
แต่วัยรุ่นก็น่าจะรู้
ปัญหามันมากอยู่ไม่รู้จะทำยังไง
อย่างเช่นเรื่องการศึกษา
ที่ใครใครว่าเด็กมันเก่งก็พอทำใจได้
แต่ที่คุณว่าเด็กมันเรียนไม่ดีขอให้รู้ไว้
เด็กไม่ได้แย่อย่างที่คุณเข้าใจทุกคน
บางคนเก่งด้านคอมพิวเตอร์
งานออกมาเลิศเลอแถมน่าสน
แต่เด็กนั้นดันเรียนเกรดตกมันสุดทน
โธ่ ก็คนมันไม่เก่งจะทำยังไง
บางคนก็เก่งด้านต่างต่าง
แต่การเรียนเป็นด่าง ฉันทนไม่ได้
อยากบอกไว้ตรงนี้อีกทีเป็นไร
พ่อแม่จงเข้าใจว่าเด็กมันไม่เหมือนกัน
บางครั้งวัยรุ่นอาจทำตัววุ่นวุ่นอยู่บ้าง
ก็มันรู้สึกอ้างว้างเดียวดายในใจนั่น
คุณก็ว่า ไอ้เด็กสมัยนี้หัวแข็งขึ้นทุกวัน
โถ ก็พวกฉันมันไม่ได้รับการใส่ใจ
ขอท่านผู้ปกครองจงรู้ไว้เถอะว่า
ลูกคุณคุณนั้นหนาเป็นเด็กดีได้
เพียงแต่ต้องเลี้ยงอย่างเข้าใจ
ไม่ใช่เอาใจแต่ตัวเองแบบตอนนี้
วัยรุ่นก็อยากเรียกร้องความสนใจจากท่าน
วันทั้งวันจึงทำตัวไร้สาระอยากที่เห็นนี่
แต่รู้ไว้เถอะ ว่าใจมันอยากดี
เพียงแต่ตอนนี้ มันไม่มีที่พักใจ....
11 มกราคม 2548 21:23 น.
ลอยไปในสายลม
เม็ดเอ๋ยเม็ดทราย
เจ้าเปรียบดั่งเม็ดทรายหลากหลายสี
ไม่มีพิษมีภัยเป็นผู้ดี
งามเช่นนี้จะหาใครมาประชัน
เจ้าจงเร่งสร้างสรรค์งานกลอนหนา
ใช้ใจพาไปให้ถึงซึ่งความฝัน
คงจะต้องลองดูในสักวัน
แล้วความฝันจะเป็นจริงทุกสิ่งเอย.....
9 มกราคม 2548 18:12 น.
ลอยไปในสายลม
ฝากบทกลอน สายลม-รำพัน รัก
เฝ้าฟูมฟักดูแลอยู่ไม่ห่าง
เริ่มรำพึง ถึงความรัก ยากปล่อยวาง
ยามรักร้าง กลางดวงใจ เจ็บเกินทน
รักจากไปไกลจนพ้นสายตา
อยากเรียกหาไขว่คว้ามาสุดฝืน
เธอจากไกลลาไปไม่หวลคืน
ห่างวันคืนห่างรักสุดหักใจ
มรสุมแห่งรักมันหนักอก
สายลมพกความเศร้าเคล้าขื่นขม
ยิ่งกว่าเราที่ช้ำกลางสายลม
แสนระทมตรมจิตคิดวางวาย
ฝนกระหน่ำซ้ำใจให้ยิ่งทุกข์
รักถูกปลุกให้เจ็บช้ำใจสลาย
พายุโหมรุนแรงทิ่มแทงใจ
รักคราใดใจยิ่งเศร้าเคล้าน้ำตา
ต่อจากนี้คงเศร้าเราร้างรัก
อยากหยุดพักหัวใจที่โหยหา
ปลงชีวิตที่ยึดติดสิ่งนานา
อยากบอกว่าอ่อนล้าจนอ่อนแรง
หมดสิ้นแล้วความหวังพังพินาศ
ชะตาขาดเรื่องความรักการแก่งแย่ง
สิ้นครานี้เสียหัวใจไร้เรี่ยวแรง
รักทิ่มแทงให้เจ็บเกินเยียวยา
เมื่อถึงคราลารักเกินหักจิต
สิ่งที่คิดที่ฝันพลันสลาย
รักครานี้เจ็บจี๊ดจนวันตาย
ชาติหน้าเกิดใหม่ขอไร้รักเอย
ร่วมเรียงร้อยบทกลอนจาก
ลอยไปในสายลม และ สาวดำ-รำพันค่ะ
กลายเป็น
สายลม-รำพัน
อิ อิ.......ขอบใจนะจ๊ะ อุ๊ อิ อิ
8 มกราคม 2548 13:46 น.
ลอยไปในสายลม
ระทมทุกข์ฤทัยร้าวแสนหนาวเหน็บ
ใจซ่อนเก็บ..ความเจ็บช้ำ..ย้ำเป็นแผล
มาครานี้..ความรักนั้น..ยิ่งผันแปร
มันยากแท้..จักซ่อนไว้..ในใจเรา
มองภาพถ่าย..ใจพ่ายแพ้..แก่ชีวิต
ใครลิขิต..ให้ใจนี้..มีแต่เขา
เมื่อรักร้าว..ยิ่งแตกหัก..ยากบรรเทา
ใจจึงเศร้า..เคล้าน้ำตา..แห่งอาวรณ์
จะทนอยู่..สู้ต่อไป..อย่างไรเล่า
เมื่อใจยังคิดถึงเขา..เฝ้าหลอกหลอน
ถึงที่สุด..ยากฉุดไว้..ใจสั่นคลอน
จะขอนอน...นอนหลับไป..ไม่กลับมา
โลกบรรเลงเพลงบทโศกวิโยคนัก
เมื่อมีรัก...รักจากไป..เหมือนไร้ค่า
โลกหลั่งหยาดฝนแห่งช้ำย้ำอุรา
ยามจากลา...ลาโลกนี้...ที่ระทม....
ฉันขอตายดีกว่า.....
ดีกว่าอยู่ต่อไป...
อย่างคนไร้วิญญาณ.....
ด้านล่างนี้เป็นกลอนที่ปรับปรุงแล้ว
โดยคำแนะนำของ คุณลุงเวทย์ ค่ะ อิ อิ
ฤทัยทุกข์รันทดท้นปนหนาวเหน็บ
ใจแสนเจ็บเก็บรอยช้ำซ้ำรอยแผล
ยิ่งครานี้ความรักนั้นมาผันแปร
มันยากแท้ซ่อนทุกข์ไว้ในใจเรา
มองภาพถ่ายใจยิ่งเศร้าเฝ้าโหยหา
เพียงเพราะว่าใจดวงนี้มีแต่เขา
ยิ่งเห็นภาพยิ่งบีบคั้นเกินบรรเทา
ใจแสนเศร้าเคล้าน้ำตาแห่งอาวรณ์
จะทนฝืนยืนต่อไปอย่างไรเล่า
เมื่อใจยังคิดถึงเขามิถ่ายถอน
ถึงที่สุดยากหยุดยั้งความร้าวรอน
จึงขอนอน...นอนหลับไปไม่กลับมา
โลกมืดมิดเหมือนหัวใจที่หมองหม่น
โลกมืดมนเมื่อหัวใจเหมือนไร้ค่า
โลกบรรเลงเพลงบทเศร้าเคล้าน้ำตา
ฉากมายาปิดม่านลงตรงความตาย...
ขอบคุณลุงเวทย์ด้วยนะคะ
อิ อิ....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
หน้าส่วนตัว
1675
