28 ตุลาคม 2547 10:40 น.
ลอยไปในสายลม
ฉันพยายามแล้วนะ ที่จะบอกลาเธอในวันนั้น
แต่สายตาที่เธอมองฉัน ฉันยิ่งสั่นหวั่นในใจ
ก็บอกว่าอย่าทำหน้าเศร้า เรื่องของเราเป็นไปไม่ได้
เธอนั้นมีเจ้าของหัวใจ อย่ามาทำเป็นไม่สนใจหน่อยเลย
โธ่ ก็เธอเคยบอกรักเขา เรื่องของเราไม่ควรให้เปิดเผย
ฉันก็จะตัดใจแล้วไงเอย เธอยังเอื้อนเอ่ยห้ามทำไม
ยิ่งเธอทำหน้าอย่างนี้ ฉันคงไม่ดีกว่าเธอไปได้
ก็ฉันยังรักเธอหมดใจ เป็นอย่างไรวันข้างหน้าจะลองดู....
ก็ในเมื่อเธอตัดไม่ได้
แล้วฉันหรือจะตัดได้
ขอโทษเขาคนนั้นด้วยนะ
ที่ตัดไม่ได้
24 ตุลาคม 2547 10:14 น.
ลอยไปในสายลม
ที่ฉันมี....วันนี้ขึ้นมาได้..
เพราะแรงใจ...ที่เธอแบ่ง...มาให้ฉัน
โลกดูสวย...งดงาม..ทุกคืนวัน
เพราะมีเธอ....มีฉัน...ฉันดีใจ
เธอเป็น...แรงผลักดัน...ให้ฉันสู้
ฉันถึงรู้....ฉันถึงสู้....ต่อไปได้
ไม่รู้เธอ...คิดกับฉัน....เป็นอย่างไร
แต่หัวใจ...ฉันรักเธอ...เสมอมา
ถึงเธอคิด...กับฉัน...แค่เพียงเพื่อน
ไม่บิดเบือน...เป็นอื่น...ได้อีกหนา
ไม่เป็นไร...แค่เธอใกล้...ทุกเวลา
มันมีค่า....กว่าคำรัก...มากนักเออ.......
อิ อิ กลับมาพร้อมความรักปนเศร้า แต่งน้อย แต่มีความหมายค่ะ กลับมาแล้วค่ะ แต่.....เฮ้อ ......เกรด...... ใช้ได้ค่ะ ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป ส่วนของฝาก นี่ไง นำกำลังใจกลับมาฝากทุก ๆ คน เพียบเลย อิ อิ มาทักทายกันบ้างนะคะ.......
5 ตุลาคม 2547 21:51 น.
ลอยไปในสายลม
แด่เธอ...คนที่ฉันแอบรัก
แด่เธอ...ฉันอกหักฉันทนได้
แด่เธอ...คนที่มีเจ้าของในใจ
แด่เธอ...ฉันทนได้ฉันยอมทน
คนที่ฉัน...แอบรักเธอคนนี้
คนที่ฉัน...เห็นว่าดีว่าน่าสน
คนที่ฉัน...มอบหัวใจยอมจำนน
คนที่ฉัน...รักเธอจนสุดหัวใจ
แอบรัก...ให้แด่เธอในความฝัน
แอบรัก...ทุกคืนวันทำใจได้
แอบรัก...คอยปลอบโยนคอยห่วงใย
แอบรัก...ไม่เป็นไรไม่ต้องแคร์
แด่เธอ...เก็บไว้นะแค่คำว่าเพื่อน
คนที่ฉัน...ต้องย้ำเตือนแค่แอบแยแส
แอบรัก...แอบภักดีมิเปลี่ยนแปร
ขอให้เธอ...จงมีแต่ความสุขใจ.....
...................................
การแอบรักคนที่มีเจ้าของมันมีความเศร้า แต่ถ้าเรารู้จักยับยั้งใจ ขอแค่แอบรัก ก็ไม่เป็นไร เราก็จะมีความสุขค่ะ
18 กันยายน 2547 16:15 น.
ลอยไปในสายลม
ดั่งขอบฟ้า...ไร้แสง...ตะวันฉาย
ข้าเดียวดาย...อ้างว้าง...กลางสายฝน
ฝนเจ้าเอ๋ย...ร่วงหล่นมา...จากเบื้องบน
เจ้าทุกข์ทน...ด้วยเหตุใด...บอกข้าที
หรือเจ้าทุกข์ ...ก็เพราะข้า....พาให้ทุกข์
ไม่มีสุข ...สนุกหาย....ในทุกที่
ข้าขอโทษ...จะให้ทำ...อย่างไรดี
ก็ข้านี้...มันอกหัก....เกินหักใจ
เธอไปพา...ชายที่รัก...มาหักหาญ
ดั่งวันวาน...ก่อนเก่าคลาย...หายไปไหน
วันที่เรา....ทั้งสอง...ครอบครองใจ
เพราะเหตุใด...เธอถึงทำ...กันได้ลง
โอ้ฝนจ๋า...หยุดได้ไหม...ได้โปรดหยุด
ใจชำรุด....มากมาย...กลายเป็นผง
โอ้ตะวัน....ช่วยสาดแสง...แห่งมั่นคง
เพื่อให้ข้า...ได้ดำรง...อยู่ต่อไป
อีกไม่นาน....ใจดวงนี้....ที่มีรัก
คงจะพัก....เพื่อผ่อนคลาย..ความหวั่นไหว
ขอฟ้าฝน...แสงตะวัน....อันแสนไกล
เป็นพยาน...ของหัวใจ...ใคร่ขอวอน....
คนเรายามอยู่ใกล้กันก็แสนดี แต่พอห่างกันไป ภาพความหลังก็ไม่เหลือให้จดจำ เขาถึงบอกว่า รักแท้แพ้ใกล้ชิด ไง ก็คงเหมือนข้าที่ห่างเธอไป แม้มีรักแท้ให้สักเพียงใด ก็ไม่มีทางชนะใจเธอได้เลย เฮ้อ.....
14 กันยายน 2547 13:17 น.
ลอยไปในสายลม
ฉันยัง...ทำใจ...ไม่ได้
อภัย...ให้ฉัน...ด้วยหนา
ก็แอบ...รักเธอ...นี่นา
รู้ว่า...เธอมี...คนจอง
ก็บอก...แล้วว่า...แอบรัก
อกหัก...เป็นไร...ไม่หมอง
ถึงเธอ...จะมี...คนครอง
แค่มอง...ไม่เห็น....เป็นไร
ขอเถอะ...แค่ได้...ยินเสียง
ขอเพียง...แค่นี้...ได้ไหม
ขอร้อง...เถิดนะ...ยาใจ
อย่าได้...เบื่อไป....เลยเธอ
แค่อยาก...ปลอบเธอ...ยามเศร้า
เธอเหงา...ฉันคุย...เสมอ
เธอเจ็บ....ฉันเจ็บ...กว่าเธอ
แค่เผลอ...ปลอบโยน...ปลอบใจ
นะนะ...แค่คุย...ด้วยหน่อย
อย่าทำ...เป็นถอย...ได้ไหม
เมื่อยาม...เธอไม่...มีใคร
รู้ไว้...มีฉัน....ข้างเธอ
ถึงเธอ...นั้นจะ...ไม่รู้
ดีอยู่...ฉันจะ...ไม่เผลอ
ยังไม่...อยากบอก...ตัวเธอ
ว่าฉัน...รัก..เธอ...เพียงใด
...................................
ความรักบางครั้ง เก็บไว้ จะทำให้เราสุขกว่าที่จะได้บอกไป อิ อิ ก็บอกแล้วว่าแอบรัก อิ อิ....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
หน้าส่วนตัว
1077
