12 พฤศจิกายน 2547 09:59 น.
ลอยไปในสายลม
ก่อนจากไปที่นี้ แสนไกล
ขอฝากคำรักไว้ แน่แท้
ถึงตัวจะไปไกล ไกลห่าง
แต่รักยังอยู่แม้ มิสิ้นคงเจอ....
ถึงฉันไปแต่ใจฉันยังอยู่
คอยเฝ้าดูห่วงใยไม่พลั้งเผลอ
แม้สักวันคงได้มาพบเจอ
ขอให้เธออย่าหนีหายไปจากกัน
ถึงฉันไปแต่ไม่นานฉันก็กลับ
ไม่ไปลับไปหายให้โศกศัลย์
อีกไม่นานก็จะกลับมาพบกัน
ขอเธอนั้นอย่าน้อยใจไปอีกเลย
ถึงฉันไปแต่ข้างในฉันยังห่วง
สิ่งทั้งปวงแทนสัญญาที่เอื้อนเอ่ย
จะกลับมาพบกันเหมือนเช่นเคย
แล้วจะเผยหัวใจให้ได้ยล
ขอให้เธอดูแลตัวเองนะ
ขอเธอน่ะรักษากายไม่หมองหม่น
ขอให้เธอดูแลตัวอย่ากังวล
อย่าทุกข์ทนอย่าร้อนรนอย่าหม่นใจ
ฉันจะรีบกลับมาหาเธอแน่
มิผันแปรเป็นอื่นเข้าใจไหม
ฉันจะกลับมาหารักพักพิงใจ
จะรีบไปรีบมานะคนดี......
ถึงตัวไป แต่ใจฉันยังอยู่นะ
ขอให้เธอดูแลตัวเองให้ดี อีกไม่นานฉันก็จะกลับมา
รักนะ รักเสมอ
จากดวงใจอันมั่นคง......
6 พฤศจิกายน 2547 20:09 น.
ลอยไปในสายลม
เธออยู่สุดขอบฟ้า แสนไกล
ฉันเก็บความอาลัย ที่นี้
หวังเธอกลับคืนใจ ที่จาก
หวังเธอไม่หลบลี้ รักนี้ จากใจ
สุดแคว้นแดนนภา
ถึงขอบฟ้าที่แสนไกล
ความอาทรห่วงใย
จากดวงใจไปถึงเธอ
ยามเราเศร้าเมื่อจาก
ครั้งพลัดพรากใจพร่ำเพ้อ
หลงวันฝันละเมอ
อยากพบเจอเธอสักครา
ขอมาขอได้โปรด จงมา
จงอย่าไปอีกหนา ขอไว้
จงอย่ากลับมาลา อย่าเอ่ย
ฉันแค่อยากขอให้ ที่นี้ รอเธอ..
ฝากสายลมโบยพัด
อย่าสลัดทิ้งเลยหนา
บอกเธอให้กลับมา
ขอเพียงว่าอย่าลืมกัน
กลับมาเป็นคู่เคียง
ร่วมร้อยเรียงเกี่ยวก้อยฝัน
มาก้าวข้ามคืนวัน
ร่วมทางกันกับฉันพอ
กาพย์ห่อโคลง ฉบับจิ๋ว กะทัดรัดค่ะ อิ อิ...
6 พฤศจิกายน 2547 09:55 น.
ลอยไปในสายลม
สุสานคือ....ที่อยู่คนไร้จิต
สุสานคือ....ภารกิจอันยิ่งใหญ่
สุสานรวม.....ซากศพซากของใคร
สุสานคือ....ที่รวมไว้ความไม่มี
สิ่งที่อยู่.....ในสุสานเดินไม่ได้
สิ่งที่อยู่.....ไร้หัวใจไร้ศักดิ์ศรี
สิ่งที่อยู่.....ไร้เพื่อนพ้องไร้ราคี
สิ่งที่อยู่.....ไม่เคยมีซึ่งหัวใจ
แล้วสุสาน....ทางความคิดที่ขวางหน้า
คนผ่านมา....ผ่านไปเคยหลงไหม
สุสานอยู่.....ไม่ห่างตัวไม่ห่างใจ
ขึ้นอยู่กับ....ผู้ใดจะหลงทาง
หลงไปอยู่ในสุสาน....ทางความคิด
แล้วชีวิต...จะเหมือนมีสิ่งขัดขวาง
มองทางไหน..ไม่เห็นใคร..อยากปล่อยวาง
มันอ้างว้าง..อยู่ในห้วงสุสานนี้
ถ้าเกิดหลง...ในสุสานแห่งความรัก
ย่อมประจักษ์...ในความมืดไม่อาจหนี
รักที่ช้ำ....หลงสุสานเสียทุกที
สุสานมี...แต่ความว่างให้วังเวง.....
สุสาน สำหรับคนที่ตายแล้วไปอยู่
แล้วเราล่ะ คนที่มีชีวิต
ถ้าเกิดตกอยู่ในห้วงสุสาน
จะเป็นเช่นไร.........
3 พฤศจิกายน 2547 11:25 น.
ลอยไปในสายลม
อัน สาวดำ-รำพันรำพึงไว้
ช่างสดใสแสนเก่งเร่งสรรหา
แต่งกลอนกานต์หลากหลายได้มีมา
มีนามว่า สาวอุ๊ ไม่ดุใคร
เธอใช้ชื่อสาวดำ คงพอรู้
ไม่ต้องดูผิวกายก็รู้ได้
รำพัน นี้น้อมรำพึงในหัวใจ
รำพึงรำพัน อารมณ์ไป ในบทกลอน
งานไพเราะ ทั้งมารยาทวาดแต่งไว้
อีกน้ำใจ ยิ่งงามนามกระฉ่อน
ดั่งดวงดาวสกาวใส ในทุกตอน
มีไฟร้อนเร่งรังสรรค์ งานกวี
.........................
มอบ กลอนนี้ให้แก่ สาวดำ รำพัน นะคะ
อิ อิ เนื่องในโอกาส ที่เป็นเพอื่นกันค่ะ อิ อิ
เจ้าตัวอย่าลืมมาอ่านน๊า อิ อิ.......
1 พฤศจิกายน 2547 12:11 น.
ลอยไปในสายลม
ฉัน...นั้นรู้ว่าเธอ...มีใครอยู่
ยัง...คอยดู....คอยปลอบเธอ..ไม่ห่างหาย
รัก...ของฉัน...มอบแด่เธอ...จนวันตาย
เธออาจไม่...เห็นคุณค่า...ไม่สำคัญ..
เธอ...จะเป็น...อย่างไรฉันไม่สน
จะ...สู้ทน..รักเธอ...ไม่เปลี่ยนผัน
รู้....ทั้งรู้ เธอมีใคร...ไม่ว่ากัน
ไหมเส้นนั้น...ถักด้วยรัก...มอบจากใจ..
ไม่..สนใจ...เธอมีใคร....มาก่อนนี้
ว่า....กี่ปี....เธอรักใคร...มาบ้างไหม
อย่างไรเสีย..ฉันคนนี้....ยังดีใจ
ไร...ก็ตาม...เธอพอใจ....ไม่ว่าเลย
ใจ....ยังคง...รักเธอ...ยิ่งชีวิต
ยัง....รักเธอ....ไม่เคยผิด..ที่เอื้อนเอ่ย
มี...ใจเดียว...มอบให้เธอ....แม้มิเคย
เธอ ....เป็นหนึ่ง... ที่ฉันเผย....ความในใจ
ฉันยังรัก รัก ..รัก.. เธอเสมอ
แล้วตัว เธอ... จะรับ รู้ ...มัน บ้างไหม
แต่ตอน..... ไม่ว่า....จะเป็น อย่างไร
แต่ใน ใจ...ของฉัน... ยังมีเธอ......
แม้ว่าเวลานี้เธอยังมีใครอยู่
แต่ขอให้รู้ไว้ว่า
......ฉันคนนี้......
จะมีเพียงแต่เธอ....ตลอดไป......
หน้าส่วนตัว
1167
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
