6 เมษายน 2554 13:19 น.
ลวปุระ
เพียงแรกพบส บตา พาใจหวั่น
ได้แต่กลั้น ความรู้สึก ทำเฉยเฉย
แท้ในใจ อยากชิดใกล้ เขาจังเลย
อยากจะเอ่ย บอกว่ารัก เธอสักที
แต่ก็ยัง เกรงว่า หน้าจะแตก
คงชำแรก แทบสิ้น แผ่นดินหนี
หากว่าน้อง หมดใจ สิ้นใยดี
หัวอกพี่ แหลกเป็นผง ลงกลางดิน >
6 มีนาคม 2554 10:30 น.
ลวปุระ
อันหน้าตาดูคมคายลายไม่ออก
ว่ากลับกลอกหรือซื่อตรงไม่สงสัย
แต่พอนานขานรับเป็นเพื่อนไป
ไม่เท่าไหร่ลายก็ออกบอกตัวตน
พูดอย่างนี้บอกอีกอย่างช่างน่าขัน
พัลวันเฉไฉคล้ายฝึกฝน
มาเพื่อทำให้ใครใครหลายหลายคน
ต้องสับสนปนเปจนเรรวน
หาความจริงอยู่ที่ไหนใคร่อยากถาม
พอรู้ความกลายเป็นเท็จเหมือนเกร็ดสวน
ขาวก็กลายกลับเป็นดำตามสำนวน
แล้วเชิญชวนเพื่อนเห็นตามว่าความจริง
เพื่อนอย่างนี้ควรมีไว้ย่างนั้นหรือ
ฉันจึงถือเป็นคนอื่นที่แอบสิง
เอาความรักแบบเพื่อนมาแอบอิง
แล้วอ้างสิ่งมาทำลายขายเพื่อนเอยฯ
6 มีนาคม 2554 10:15 น.
ลวปุระ
ต่างเรื่องราวหลายหลากมากความคิด
ก็เป็นสิทธิ์ส่วนตัวคอยเกื้อหนุน
ใครคิดดีก็ได้ดีทวีคูณ
ใครไม่พูนไมตรีให้หนีไกล
มิตรภาพที่จริงใจไม่อยากฝืน
ให้กล้ำกลืนฝืนทนคงไม่ไหว
เมื่อดีมาดีตอบให้ชอบใจ
เมื่อร้ายมาให้เฉยไว้ได้ดีตน
ต่อไปนี้คงจะต้องระวังจิต
ต้องยั้งคิดมากมายหลายหลายหน
จะเอื้อให้ไมตรีไปกับผู้คน
ต้องสืบค้นเสาะหาว่าสมควร
เมื่อเป็นมิตรเพื่อนแท้แท้ต้องแก้ไข
เป็นเพื่อนใจยามที่ท้อไม่ผันผวน
ไม่กลับกลอกมากมายหลายกระบวน
พร้อมชักชวนทำสิ่งดีไม่มีภัย
อันเพื่อนดีมีเพียงหนึ่งถึงน้อยนิด
ดีกว่ามีเพื่อนคิดผิดติดนิสัย
เพื่อนดีพาให้ผาสุกไม่ทุกข์ใจ
เพื่อนชั่วให้แต่ความทุกข์ไม่สุขเลยฯ
6 มีนาคม 2554 09:59 น.
ลวปุระ
พอกันทีพอแล้วกับความช้ำ
ที่ตอกย้ำด้วยเพลงรักหักอกหนี
คงไม่เหลือเยื่อใยจากคนดี
ฟังเพลงนี้ให้แสนช้ำระกำทรวง
ที่อดทนผ่านมาก็สาหัส
ที่คอยจัดเอาใจอย่างใหญ่หลวง
ทนพอแล้วทนมากมายนะพุ่มพวง
ขอลาร่วงก่อนเลิกร้างเพราะทางตัน
28 กุมภาพันธ์ 2554 13:40 น.
ลวปุระ
1 ซื้อกุหลาบมาสักดอกเพื่อบอกรัก
แต่ก็หนักใจตนคนไหนหนอ
เที่ยวเสาะหาคนที่รักหนักใจท้อ
สุดท้ายก็ต้องเก็บไว้ให้ตัวเอง
2 ส่งกุหลาบแทนหัวใจที่ใสซื่อ
ชมพูคือรักหวานหวานซึ้งซ่านหนอ
อยากบอกรักรักแต่เธอคนเดียวพอ
พี่จึงขอมอบรักไว้ให้เธอครอง
3 ดอกกุหลาบสีฟ้พาใจสุข
กุหลาบเหลืองให้ไร้ทุกข์มีสุขสันต์
สีชมพูส่งมาหาว่ารักกัน
สีแดงนั้นรักเธอแน่ไม่แปรใจ
4 ดอกกุหลาบนี้จากใจส่งให้น้อง
ขอเราสองครองรักมั่นอย่าหวั่นไหว
ถึงแม้นมีอุปสรรคมากเพียงใด
เอาหัวใจที่รักมั่นฝ่าฟันลง
5 วันคืนผ่านเวียนมาอีกคราแล้ว
ไร้วี่แววแห่งรักที่ตามหา
วันแห่งรักทุกทุกปีมีน้ำตา
อนิจจาวันแห่งรักมักเศร้าทรวง
หน้าส่วนตัว
2058
