เพียงเธอมองมา

ลมหนาว...ใบไม้ผลิ

เหอๆๆขอเล่าก่อนคร๊าบบบบ
ไม่ได้เล่าตั้งนาน............
ตอนนู้นนนนนนนนน
มันนานมาอร้วอ่ะคร๊าบบบ
เอ่อลืมบอกไปพ้มเปงทอมน้า
ปี47ได้มั้งพ้มกะลังเข้าเรียน ปวช.1
ทุ๊กวันๆๆๆทุกวันจิงจะเหนอาจารย์คนนึงน่ารักดี(ที่จิงแอบมองเขา เหอๆ)
มันเหมือนมีอารายมาโดนใจ(เน่าจัง)นานนะคร๊าบบบบมันเศร้าเคนถามเพื่อนๆว่าเขาชื่อไรก็โดนมันล้ออีกเฮ่ออ...แอบมีเทอ

จนเวลาล่วงเลย....
วันนั้นมีการเลือประธานนักเรียนของโรงเรียนใจจิงพ้มไม่อยากเท่าไหร่หรอกแต่โดนอาจารย์แกล้ง(คิดในเมร่งซวยshipเหอๆ) เข้าไปในห้องกิจการโรงเรียนอายอ่ะไม่รู้จักครายยยสักคนเลยก้มหน้าก้มตาเขี่ยปากกาบนตก
"ได้เบอร์5"(บ้าเห่อ อันนี้เติมเอง) เสียงอาจารย์ว่างั้น
จำได้ดีอารมณ์นั้นมันบูดๆๆๆ
ผลออกมานายกคือเบอร์55555555+ซวยล่ะตรูเอาไงดีเอาก็เอาวร่ะ

พระเจ้าเข้าข้างคร๊าบบบพี่น้อง เหอๆ
คนที่พ้มคอยแอบๆจ้องแอบๆมองเค้าดันมาเปนอาจารย์ที่ปรึกษานายก(วู้ๆๆๆๆดีใจ๊ดีใจรู้อย่างนี้เต็มใจตั้งแต่แรก)
"มรึงเปนไรว่ะ"ไอ่ซุ่นถาม(เพื่อนฟพ้มเอง)
"เปล่า"(เหอๆคนมันอารมดี)
ทุกๆพ้มจะไปหยอดขนมหวานแต่เช้าเพราะหน้าที่พ้มคือต้องไปเซ็นชื่อแระที่สำคัญพ้มเปนนายกพ้มต้องไปหาอาจารย์ที่ปรึกษา(ว่ะ5555555++++)

+++เหตุมันเกิดจากความเหงาของเขาคร๊าบบบบวันหลังพ้มมาเล่าต่อวันนี้ขอเวลาเล่นเกมก่อน+++