เพื่อนกิน หาง่าย

ลมหนาวที่พัดผ่าน

        เพื่อนกินนั้น หาง่าย มีเกลื่อนกลาด
ล้นตลาด ค้างสต๊อค มีมากหลาย
มาปลอกลอก เราหมดตูด ก็หนีไป
เราจะตาย ไม่มี มาเหลียวแล

     เรามีเงิน รี่เข้ามา เสนอหน้า
มีปัญญา มาหา เมื่อเดือนร้อน
คราวจำเป็น มาขอ ไม่นิ่งนอน
ทีเราวอน กลับเมินหน้า แล้วหายไป

         เราสังสรรค์ เขามา ขอร่วมด้วย
บอกจะช่วย เก็บกวาด จานที่เหลือ
เราเมตตา ให้ร่วมด้วย ค่อยจุนเจือ
จานทีเหลือ สุดท้าย เราเก็บเอง
     
       เราไม่เคย คิดจะทร- ยศเขา
แต่ทีเรา เขาเผา ไม่มีเหลือ
เขาบอกว่า ขอโทษ นายอย่าเบื่อ
นายโปรดเชื่อ เรานั้น ไม่ตั้งใจ

     มาตบหัว แล้วลูบหลัง มันส์ดีเหรอ
คราวพบเจอ แกล้งด่า ให้เสียหาย
เรานั้นก็ ไม่ถือโทษ ให้อภัย
เพราะอย่างไร ก็คิด มันเพื่อนเรา

      แต่ลับหลัง เขานินทา อย่างมันส์ปาก
ไม่กระดาก ว่าเราแอบ อยู่ข้างหลัง
รู้ความจริง ตาสว่าง อย่างฉับพลัน
อ้ายคนนั้น เราเลิก คบมันเลย

อยากถมาว่า ทุกๆคน เคยมีเพื่อนแบบนี้หรือเปล่า เราน่ะมีเยอะ แต่ว่า ยังเลิกคบไม่ได้เพราะ ยังสงสารมัน