หน้าส่วนตัว
ก็ตะวัน...ดวงเดิมเดิม...ที่เคยมอง
ก็คือท้อง...ฟ้าผืนเดิม...ที่สดใส
ก็ดินเดียว...ผืนนี้...ที่กว้างไกล
ก็คือใจ...ดวงเดิม...ที่รอคอย
กาลเวลา...เลื่อนคล้อย...ดั่งนกบิน
เหินผกผิน...บินลับ...มิกลับหัน
แล้วความรัก...ที่เฝ้ารอ...จะมีวัน
ได้สบกัน...บ้างไหมเล่า...เจ้านกเอย
ค่ำคืนนี้...มีเพียงเงา...จันทร์เคียงข้าง
รักเลือนลาง...ห่างไกล...สุดเฉลย
จันทร์เจ้าขา...บอกเล่ามา...อย่างที่เคย
ว่าคนไกล...มิละเลย...คิดถึงกัน...
1245
