18 ตุลาคม 2548 21:16 น.
ลมรำเพย
โศกเอยรักลาจึงหักโศก
โศกเศร้าเหงาทั้งโลกด้วยโศกจิต
รักลาจึงห่างรักด้วยรักพิษ
แรงด้วยฤทธิ์ช้ำจิตด้วยฤทธิ์รัก
รักขมตรมจิตด้วยรสขม
ตรอมตรมเจ็บจิตด้วยฤทธิ์หนัก
ริมีรักจึงต้องโศกเพราะโรครัก
สุดจะหักห้ามโศกให้โบกคลาย
น้ำตารดท่วมทรวงด้วยรสเศร้า
น้ำตาเราแห้งเหือดดั่งเลือดหาย
รักทำเศร้าโศกจนจิตเจียนจะตาย
ใจมลายกลายเป็นเศษเถ้าธุลี
รักจางหายดั่งวิหคผกบินลับ
ตะวันดับจันทราหมดราศี
ลมสงบเดือนสงัดมิสมประดี
รักกาลีทำโลกโศกต้องโทษมัน
17 ตุลาคม 2548 22:40 น.
ลมรำเพย
ฉันมันคือคนปากแข็งคนคนหนึ่ง
รู้ดีซึ้งถึงความรักเธอเสมอ
เพียงแต่เพราะความเจ็บที่เคยเจอ
ไม่กล้าเผยอรับรักเธอกลัวช้ำใจ
เฝ้าครุ่นคิดทุกทุกวันที่ผันผ่าน
มองดูการจากลารักด้วยหวั่นไหว
ไม่รู้ควรเรียกร้องคืนได้อย่างไร
ด้วยหัวใจสับสนวุ่นเต็มที
หากรักแท้ที่ได้เจอคือเธอจริง
ขอทุกสิ่งหวนรักคืนไม่ห่างหนี
ฝากสายลมล่องลอยรักพร้อมฤดี
ส่งรักนี้ให้ถึงทีด้วยอ่อนใจ
หน้าต่างเดิมที่ยืนมองดวงดาวส่อง
สายลมล่องพัดลู่เย็นสดใส
เพียงแต่รักที่ว้าวุ่นในดวงใจ
ทำให้ในคืนงดงามไม่เหมือนเดิม
9 ตุลาคม 2548 00:35 น.
ลมรำเพย
จะคอยเป็น ดวงดาว พราวระยับ
ท่ามกลางนับ หมื่นดวง ดาวพราวแสง
ในอ้อมกอด ท้องฟ้า ยามอ่อนแรง
ดินแดนแห่ง ดวงดาว สกาวใจ
อยู่บนฟ้า ดารา ดวงดาวเด่น
เป็นดั่งเช่น ดวงตา แวววาวใส
คอยจับจ้อง มองลงมา ด้วยอาลัย
หวังว่าใคร คนนั้นจะ เฝ้าคอยรอ
ยามที่เธอ อ้างว้าง และเงียบเหงา
มีเพียงเงา ว้าเหว่ จงวอนขอ
คนบนฟ้า จะเก็บเมฆ มาถักทอ
เป็นผ้าห่ม อุ่นละออ กันหนาวใจ
จะบรรเลง เพลงใบไม้ คอยขับกล่อม
ให้ห้อมล้อม ด้วยความรัก ที่หลั่งไหล
เป็นเพลงเพราะ บรรเลง ล่องลอยไป
กล่อมเธอนั้น ให้หลับไหล และฝันดี
หากวันใด เธอคิดถึง คนบนฟ้า
จะคอยมา เคียงข้าง ไม่ห่างหนี
อยู่ในฝัน ค่ำคืนนั้น ทุกนาที
"รักคนดี" กระซิบผ่าน วานสายลม
หน้าส่วนตัว
1151
