31 มกราคม 2548 19:27 น.
ลมรำเพย
หากความรักเป็นเช่นดั่งพื้นทราย
คงมิคลายโอบทะเลไว้เสมอ
หากความรักที่ส่งให้ไปถึงเธอ
คงพบเจอว่ารักนี้โอบหัวใจ
หากความรักเป็นดั่งสายลมผ่าน
คงพบพานว่ารักนี้ที่สดใส
ยังคงพัดพาความเหงาล่องลอยไป
ช่วยกล่อมให้หลับฝันดีทุกค่ำคืน
หากความรักเป็นเช่นสายน้ำไหล
รินหลั่งไปไม่มีวันไหลกลับผัน
จะมอบรักทั้งหัวใจมิมีวัน
ที่รักนั้นจะรินหลั่งไหลกลับคืน
หากความรักเป็นดั่งกาลเวลา
เดินทางพาเอาวันคืนผ่านไปเสมอ
หากความรักเป็นเช่นกาลคงพบเจอ
ว่ารักเธอชั่วนิรันดร์เช่นเวลา
31 มกราคม 2548 19:19 น.
ลมรำเพย
ลมพัดพริ้วปลิวมาพาเหงาใจ
เสียงน้ำไหลรินหลั่งลงเป็นสาย
คิดถึงเธอเผลอใจมิเคยคลาย
โอ้ใจหายห่างไกลไม่รู้ทาง
เธออยู่แห่งหนใดให้เฝ้าเพ้อ
ยังรักเธอ รักเธอ จนรุ่งสาง
วันพรุ่งนี้ดูมืดมนไร้หนทาง
ใจอ้างว้างวังเวงเคว้งคว้างพลัน
ตั้งแต่วันที่ไม่มีเธอเคียงใกล้
ดั่งดวงใจไม่อยู่คู่กับฉัน
ดั่งดวงดาวไม่อยู่คู่กับจันทร์
ในความฝันยังมีเธออยู่ทุกคืน
ใจที่เคยเข้มแข็งเคยแข็งแกร่ง
กลับอ่อนแรงอ่อนล้าหาทางฝืน
ความฝันนั้นไม่มีวันผันกลับคืน
เวลาตื่นเวลานอนถอนท้อใจ
แม้ไม่รู้เธออยู่ที่แห่งใด
แม้ไม่รู้เธอนั้นอยู่ที่แห่งไหน
แม้ไม่รู้วันพรุ่งนี้เป็นเช่นไร
แต่ที่รู้หัวใจจะมีเธอ
หากท้องฟ้ายังมีตะวันส่อง
หากสายลมยังลอยล่องอยู่ทุกหน
หากพรุ่งนี้ฉันยังมีตัวตน
ใจของคนคนนี้จะมีเธอ
ลมพัดพริ้วปลิวมาพาใจสั่น
แสงตะวันยังสาดแสงแรงเสมอ
ความรักฉันเช่นดั่งเขาที่พบเจอ
จะมั่นคงมีแต่เธอชั่วนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
1010
