10 ธันวาคม 2552 17:52 น.
ฤทธิ์ ศรีดวง
จึงจำใจจับปีกบินอีกหน
เพื่อฝ่าฝนไปยังอีกฝั่งฝัน
มีเสบียงเลี้ยงกายได้หลายวัน
วางเดิมพันครั้งนี้ด้วยชีวิต
ข้ามมหาสมุทรครั้งสุดท้าย
เดียวดายอ้างว้างทุกทางทิศ
ขาดแคลนน้ำจืดและมืดมิด
หวั่นปลิดชีพคว้างลงกลางชล
ลมเห่เลโล่งสุดโค้งฟ้า
ทายท้าปีกแกร่งกับแผงขน
นกน้อยกบฏผู้อดทน
ยากใครสักคนจะเข้าใจ
จากรุ่งจวบแลงคอแห้งผาก
ถึงฟากฝั่งฝันจะวันไหน
ฟากฝั่งทั้งรู้ว่าอยู่ไกล
ปีกไหล่อิดโรยยังโบยบิน
ฝั่งโน้นคือฝันอันบรรเจิด
ไปเถิดหนอสัตว์ผู้พลัดถิ่น
ไปหาพืชพงและดงดิน
สูดกลิ่นกรุ่นหอมพยอมไม้
จวนสูรย์สูญแสงฟ้าแดงกล่ำ
ใกล้ค่ำฟ้าเรืองแลเหลืองใส
คลื่นขรมลมขับหนาวจับใจ
แลไฟลอยเรืออยู่เรื่อเรือง
ทะเลข้างหน้าซิข้าหวั่น
พรึงพรั่นอุกาฟ้าเหลือง
หากพายุโหดโกรธเคือง
เปล่าเปลืองแรงเจ้าจะเปล่าดาย
กลับมิวิตกแก่นกกล้า
วันหน้าไม่อาจจะคาดหมาย
ถ้าชะงักงันรอวันตาย
จักอายถ้ารู้ในหมู่นก
เมื่อกล้าก็ขืนไม่คืนกลับ
ขยับปีกแกร่งด้วยแผงอก
เห็นฝั่งรำไรแมกไม้รก
ถึงบกคงฟ้าอุษาจาง
ฉับพลัน!..ฟ้าโกรธและลมกราด
กัมปนาทแผดเสียงเปรี้ยงปร้าง
นกน้อยงุนงงหลงทาง
ปลิวกลางพายุราวธุลี
เรือล่มลมฉีกเป็นซีกชิ้น
กลืนกินอวนปลากลาสี
ขย้ำส่ำสัตว์เป็นบัตรพลี
แหลกในราตรีอันเลวร้าย
.........................................
แล้วแดดเช้าวาววับก็กลับหวน
ปูเสฉวนโผล่ปุ๊ปแล้วผลุบหาย
มีซากเรือเกลื่อนกลาดบนหาดทราย
กับซากนกนอนตายที่ชายเล.
๑ ธันวาคม ๒๕๕๒
6 ธันวาคม 2552 22:15 น.
ฤทธิ์ ศรีดวง
ไปรับลมชมเขื่อนกันเพื่อนรัก
ฉันมีจักรยานที่อานนุ่ม
ให้เธอซ้อนท้ายเบาะมือเกาะมุม
แล้วเลี้ยวดุมล้อพ้นผ่านต้นยาง
พอข้ามโค้งลงเดินสู่เนินเขา
ทั่วรองเท้าชุ่มฉ่ำด้วยน้ำค้าง
เธอเหน็ดเหนื่อยนั่งหอบดูบอบบาง
หรือว่าทางขึ้นเนินนั้นเกินไกล
มาพักฟังนกน้อยผู้อ้อยอิ่ง
ดูต้อยติ่งดอกดวงสีม่วงใส
ฝักต้อยติ่งตอนเรายังเยาว์วัย
เธอเด็ดใส่มือน้อยไปลอยน้ำ
ฝักแตกเมื่อน้ำแตะดังแป๊ะเป๊าะ
ฉันหัวเราะชอบจังเธอนั่งขำ
วันนี้โขดหินเขรอะตะไคร่ดำ
ไม่เหลือลำธารเย็นยะเยือกตา
ในวัยเยาว์เราแข่งกันขึ้นเขื่อน
โลกดูเหมือนอบอุ่นและหมุนช้า
จนต่างเราร่อนเร่กลางเวลา
เพื่อไขว่คว้าความฝันอันเลื่อนลอย
ซึ่งไม่เคยมีจุดที่สุดสิ้น
ยังคงดิ้นแม้เอือมการเอื้อมสอย
กว่าจะรู้คุณค่าคำว่าคอย
ก็เสื่อมถอยไปถึงเกินครึ่งทาง
โลกหมุนเร็วหรือเพื่อนอาจเหมือนใช่
เคยวิ่งไล่คว้าโชคบนโลกกว้าง
เคยลิงโลดโดดน้ำในลำราง
วันนี้ย่างขึ้นเนินก็เกินล้า
โลกมิได้หมุนเร็วขึ้นหรอกเพื่อน
แม้แต่เขื่อนอันเขื่องที่เบื้องหน้า
ยังเหมือนเดิมเพื่อนเอ๋ยอย่างเคยมา
เราต่างหากชราและช้าลง..
๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฤทธิ์ ศรีดวง
หน้าส่วนตัว
2241
