31 พฤษภาคม 2550 00:43 น.
ฤทธิ์ ศรีดวง
หรือเพราะถูกคุกคามด้วยความหนาว
ภาพรวงข้าวลู่ล้มล้อลมผ่าน
จึงหอมกลิ่นในจินตนาการ
คิดถึงบ้านใช่ไหม..หัวใจเรา
จดหมายนี้ตั้งใจเขียนให้พ่อ
ลูกยังรอวันกลับไปกราบเท้า
ภาพเหงื่อพ่อไหลปรี่ผมสีเทา
เป็นภาพเหงาจับจิตยังติดตา
ไม่เคยลืมยังจำถ้อยคำพ่อ
ที่เคยขอในวันเข้าพรรษา
วันใดลูกพร้อมสรรพจงกลับมา
บรรพชาให้พ่อผู้รอคอย
เงินที่ลูกเก็บหอมฝากออมทรัพย์
พ่อจงรับเก็บไว้เผื่อใช้สอย
แม้รายได้น้อยนิดกะปริดกะปรอย
แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าปีกลาย
จำได้ไหมเด็กจ๋องสมองทื่อ
เรียนหนังสือซ้ำชั้นเหมือนฝันร้าย
พ่อเคยหวังตั้งเป้าเป็นเจ้านาย
กลับมลายมืดมัวเหมือนตัวเล็น
เหมือนเขาว่ายน้ำหลงเข้าดงหนาม
พ่อต้องตามชี้จุดให้บุตรเห็น
ปลาที่ทวนน้ำมาคือปลาเป็น
น้ำที่เย็นย่อมฆ่าให้ปลาตาย
ร้อยความรู้เรียนกันได้ทันหมด
แต่คนอดทนที่สุดถึงจุดหมาย
เมื่อเผชิญภยันอันตราย
หากใจพ่ายจะพังพลังตน
บางเวทีชีวิตไร้สิทธิ์เลือก
หลังพิงเชือกเหงื่อชุ่มทุกขุมขน
ถ้าเหนื่อยจนถึงจุดที่สุดทน
จะข้ามพ้นขีดจำกัดต้องกัดฟัน
เขาได้เรียนรู้เหงาและเศร้าโศก
เรียนรู้โลกขัดแย้งและแข่งขัน
มิใช่โลกแห่งรักรู้จักปัน
ไฟความฝันถึงกับแทบดับลง
มีภาพพ่อคล้องคอไม่ขอแพ้
แม้ร่างแผ่พับยุ่ยเป็นผุยผง
คนที่พ่อหมดหวังจนนั่งปลง
เขายืนทรงกายหยัดแล้วบัดนี้
เป็นเจ้าคนนายคนเพราะคำพ่อ
ไม่เคยท้อรู้จักรักศักดิ์ศรี
ไม่หวังให้ใครตามเห็นความดี
และไม่มีวันปลื้มจนลืมรัง
จะเยาะเย้ยหยามใครใช่ธุระ
แม้ชนะคำคนแต่หนหลัง
สิ่งที่ลูกกระทำสุดกำลัง
แค่คาดหวังว่าพ่อจะภูมิใจ
๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๒
26 พฤษภาคม 2550 08:14 น.
ฤทธิ์ ศรีดวง
เขาห่อกายสั่นผวาเพราะว่าหนาว
ได้กินข้าวแห้งจนติดก้นหม้อ
มิใช้อ้างต่อให้ร้องไห้คลอ
มิใช่ข้ออ้างคำเพื่อทำเลว
ตาจึงกล้าหัวใจจึงไม่แพ้
ไม่แยแสแม้ทนอยู่ก้นเหว
ถูกกัดกร่อนแค่ไหนด้วยไฟเปลว
จะล้มเหลวกี่ครั้งก็ยังไป
ผิดคือครูไม่พร้อมจะยอมก้ม
ต่อให้ล้มร่างกายจะตายไหม
ความเหนื่อยล้าอย่าหมายทำร้ายใจ
อย่าร้องให้ใครเห็นต้องเร้นมัน
สิ่งไม่รู้ ฝึกซ้ำจนทำได้
แม้ว่าใครเคยพบแล้วขบขัน
ครั้นสำเร็จจึงค้นจึงคว้ากัน
ว่าฝ่าฟันก่อร่างมาอย่างไร
บัดนี้เขาเหยียบชะตาด้วยฝ่าเท้า
มีเรื่องเล่าหลายหลากมาฝากไว้
สูงที่สุดจุดนี้ไม่มีใคร
ถอนหายใจถึงคราวหนาวอีกครั้ง
14 พฤษภาคม 2550 17:53 น.
ฤทธิ์ ศรีดวง
วันนี้หนูมีปากกามาเร่ขาย
เป็นรูปลายตุ๊กตามีห้าสี
ช่วยซื้อหน่อยได้ไหมพี่ใจดี
เพราะวันนี้ขายไปได้ด้ามเดียว
หนูหิวจนแสบท้องแทบร้องไห้
ยกมือไหว้พี่จ๋าอย่าตาเขียว
ให้พี่ดูปากกานาทีเดียว
แค่เงินเสี้ยวเงินเศษโปรดเมตตา
หากพี่สาวคนสวยช่วยอุดหนุน
หนูจะเก็บไว้เป็นทุนการศึกษา
เพราะวันเปิดเทอมใหม่ใกล้เข้ามา
ค่าเสื้อผ้าแม่ยังหาไม่พอ
หนูไม่คิดอยากได้อะไรใหม่
สงสารแม่จับใจเมื่อไร้พ่อ
หนังสือเก่าชุดเก่าสีมอซอ
เงินซื้อพอแค่นี้ก็ดีใจ
ไม่เคยคิดแต่งสวยเหมือนพี่สาว
แค่มีข้าวกินอิ่มก็ยิ้มได้
แม่สอนหนูทุกคำประจำใจ
รู้จักให้..อดทน..เป็นคนดี
13 พฤษภาคม 2550 01:45 น.
ฤทธิ์ ศรีดวง
๑.เธอผู้จรร่อนเร่แห่งเมษา
แสวงหาสิ่งใดจากใบไม้
เมื่อแดดร้อนราวเถ้าภูเขาไฟ
โลกแทบไหม้เกรียมเหม็นกลายเป็นควัน
เห็นรอยแล้งลำคลอง..เธอร้องไห้
ดับเถิดไฟโหดเหี้ยมแห่งคิมหันต์
ที่ทุ่มเทเวลาเพาะกล้าพันธุ์
หวังสักวันใบดอกจะงอกเงย
ฝนจึงพลันกลั่นหยาดลงสาดซู่
โลกรับรู้เสียงไห้แล้วไพรเอ๋ย
มรสุมชุ่มโชกแล้วโลกเอย
เจ้าไม่เคยไหลหลั่งหรืออย่างไร
............................................
๒.วสันตฤดูกาลช่างนานนัก
เธอหลงรักการไหวของใบไม้
แหละหลงรักฝนแรก..การแตกใบ
รักเสียงไหลรินร่ำของลำธาร
เมื่อต้นกล้าใหญ่จนแทนต้นเก่า
ต้นไม้เฒ่าก็สิ้นอวสานต์
เมล็ดพันธุ์ใหม่งอกพอดอกบาน
ฤดูกาลก็เวียนมาเปลี่ยนแปลง
เธอเรียนรู้สิ่งใดจากใบไม้
การเกิดใหม่..ร่วงโรยและโหยแห้ง
ฤดูกาลกัดกร่อนจนอ่อนแรง
สูญสิ้นแสงสุรีย์สีเงินยวง
............................................
๓.หนาวนักมกรา..ยิ่งกว่าหนาว
ขอถามข่าวได้ไหมใบไม้ร่วง
อย่าเลยอย่าปรามผู้ถามทวง
ถึงหนึ่งดวงวิญญาณที่หายไป
ผู้ซึ่งเคยข้ามคืนที่ลื่นล้ม
เคยกางร่มหลบฝนใต้ต้นไม้
ผู้เคยนับใบไม้แต่ละใบ
ว่าเติบใหญ่กว่าเดิมหรือเริ่มโรย
.................................................
เมื่อเธอพบความหมายจากปลายใบ
วันแห่งวัยชีวิตก็ปลิดโปรย
๒๔ กรกฎาคม ๒๕๕๓
10 พฤษภาคม 2550 21:44 น.
ฤทธิ์ ศรีดวง
เพราะชีวิตไม่ใช่เทพนิยาย
จึงไม่มีเจ้าชายและเจ้าหญิง
ทุกคนอยู่ในโลกแห่งความจริง
ได้พบสิ่งดีไม่ดีแตกต่างกัน
เส้นกั้นของชั่วดีนั้นเปราะบาง
ต่างคนต่างจะไปให้ถึงฝัน
ความอดทนเป็นเครื่องพิสูจน์กัน
ธรรมชาติเลือกสรรคนแข็งแรง
เราแข่งขันเพื่อการดำรงอยู่
ไม่ว่ามิตรศัตรูหรือคู่แข่ง
หยุดคือถอยไม่ระวังข้างหลังแซง
จนแบ่งปันน้ำใจกันไม่เป็น
มาหยุดพักหายใจและไหว้พระ
มีธรรมะรู้จักวางรู้จักเว้น
อย่างน้อยจะได้เลิกก่อเวร
หลับตาเห็นความดีที่สร้างไว้
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฤทธิ์ ศรีดวง
หน้าส่วนตัว
1836
