เมื่อรักร้ายหน่ายร้าวหนาวทรวงลึกเสียวรู้สึกเจ็บยอกดุจตอกลิ่มทุรนร้อนอ่อนระอาน้ำตาปริ่มแม้ฝืนยิ้มแววเศร้าเป็นเงาแซมเหมือนนกเหงาจับเจ่าบนกิ่งไม้น้ำตาไหลซึมซาบอาบพวงแก้มเคยเบ่งบานปานผลิมะลิแย้มต้องทุกข์แกมโศกสลดหมดอาลัยยามฝนพรำซ้ำหม่นทนขมขื่นอยากผันผ่านวันคืนที่หวั่นไหวฟ้าหลังฝนจะลิขิตชีวิตใหม่ลืมรักเก่าตัดใจชั่วกัปกัลป์คงลืมเลือนเพื่อนใจใครคนหนึ่งซึ่งซาบซึ้งไมตรีมีความฝันไม่คิดร้ายล่อลวงติดบ่วงทัณฑ์เลิกจาบัลย์ถ้าหันมาพบฟ้างามนั่งเรือสองชั้นจากท่าน้ำเกาะเกร็ดไปท่องเที่ยวทัศนาจรกับคนหลายสิบ วังบางปะอิน อยุทธยาเมืองโบราณ ฯลฯสองฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา ตอนออกจากท่าผ่านเห็นเจดีย์เอียงริมน้ำ คิดถึงคุณแมงกุดจี่ เธอเป็นครูรบกับเด็กอยู่ที่นี่ กลับมาถึงบ้านที่อยู่สูงถึงสิบสองชั้นเปิดกลอนใหม่ ๆของเธออ่านดู ร้าย - ร้าว, สิ้นทางอารมณ์กลอนเศร้าเหลือเกิน ก็เลยแต่งเป็นกลอนนี้ออกมาปลอบเธอ
สามจังหวัดภาคใต้ใครก็รู้เดือดร้อนอยู่เนิ่นนานผ่านสมัยปูผ้ากราบก็แล้วไม่แคล้วภัยทหารตำรวจครูไทยตายเป็นเบือไหนความสุขประชาชนเขาปล้นชาติแยกดินแดนระบาดไม่อยากเชื่อมัวไปจัดคิวรถงดงามเหลือให้เลือดเนื้อกระจายเป็นรายวันเป็นหน้าที่โดยตรงคงไม่ลืมอย่ามัวปลื้มอำนาจนั่งวาดฝันสรรพกำลังเอามาใช้ได้โดยพลันเรื่องสำคัญมองข้ามด้ามขวานทองใช่ยุแยกหมิ่นแคลนเคียดแค้นใดรักษ์ดินแดนของไทยเป็นเจ้าของทีล้านนาตีข่าวเที่ยวป่าวร้องสามจังหวัดควรป้องเต็มกำลัง
เพื่อนที่ดีมีได้แต่หายาก ทะเลคนหลายหลากหาที่ไหน "เพื่อนกินสิ้นทรัพย์แล้วแหนงหนี"มีถมไป ทั้งหญิงชายพบเห็นเกือบเจนจบ
เมื่อเป็นเพื่อนแล้วเปลี่ยนแปลงไม่ได้ เพื่อนจะดีเลวอย่างไรไม่เลิกคบ ความทุกข์ยากโพยภัยถ้าได้ประสบ ชักธงรบร่วมกันร่วมฝันไกล
ครามีสุขร่วมเสพเทพประทาน เริงสำราญเพื่อนผองห้องใจใส ชั่วชีวิตคบเพื่อนสักเท่าไร แล้วเคยมีเพื่อนตายสักกี่คน
ถ้าจะมีลูกเมียต้องรับรู้ มีเพื่อนอยู่ก่อนแล้วตั้งหลายฝน มาทีหลังรู้หน้าที่เข้าใจคน ต้องวางตนให้เหมือนเพื่อนของตัว
ถ้าเป็นเพื่อนจะเลื่อนมาเป็นแฟน
อยู่นอกแปลนนั่นผิดเพื่อนคิดชั่ว
ในหมู่เพื่อนมิใช่ฝูงควายวัว
มิเกรงกลัววางใจเพื่อนตายเรา...