เอาเสื่อปูหน้าจอรอดูหนัง ทั้งนอนนั่งฟังพากษ์ลากยาขาย พระเอกมิตรชัยบัญชาฆ่าผู้ร้าย ไม่ทันตายก็พับหลับหน้าจอ

เสียงโหวกเหวกดั่งสนั่นลั่นสนาม แม่ให้คนมาตามว่าหนักข้อ เช้าไม่กลับเรียวไผ่มัดไว้รอ น้ำยาดองเก็บจอไปเนิ่นนาน

นึกถึงเรียวไม้ไผ่ใจหวาดหวั่น แตกอีกแล้วก้นฉันยังไม่ด้าน หากาบหมากยัดใส่อย่างชำนาญ ใต้กางเกงก้นบานเตรียมให้ตี

แม่อบรมบ่มนิสัยให้รู้ตัว สิ่งใดดีสิ่งใดชั่วชีวิตนี้ ก่อนไม้เรียวฟาดลงตรงน่องปลี โดนหกทีสิบแปดแนวนอนแซ่วเลย

เฝ้าเพ้อฝันถึงสวรรค์สังคมใหม่

ปฏิรูปยกใหญ่องค์รัฎฐาฯ

ล้มระบบประชาชนตั้งสภา

ตัวนายกต้องมาจากเราเอง

ปราบให้หมดเโกงกินให้สิ้นซาก

พวกปลิงทากกวาดส่งลงในเข่ง

ยึดทรัพย์หมดทั้งตระกูลข้อมูลเล็ง

ข้าราชการตัวเกร็งกลัวติดคุก

เราเหิมเกริมตระเวนทุกถนน

อยู่ท่ามกลางผู้คนแสนสนุก

เงินเรี่ยรายนับไม่ถ้วนม้วนซ่อนซุก

คงถึงยุคพวกข้ามาครองเมือง

คนหนุนหลังบังเงาเขายิ่งใหญ่

ประชาชนหลามไหลเที่ยววางเขื่อง

ขบวนการ์ดน่าเกรงเก่งทุกเรื่อง

ถุงข้าวโพดยังกระเดื่องทั้งแผ่นดิน

อนิจจาฝันสลายที่ปลายถนน

ประชาชนหวังไว้มลายสิ้น

ปากผู้นำประกาศไปต่างได้ยิน

เรื่องพวกเราเฝ้าถวิล"เรื่องสมมุติ"

สมมุติขึ้นเพื่อเหตุเรี่ยรายเงิน

กี่ร้อยล้านพากันเดินไปทุกจุด

เป็นเรื่องจริงอย่างเดียว"อมิตาพุทธ"!!!

อยากจะมุดท่อตาย อายเขาจัง