21 มีนาคม 2556 12:08 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
พรหมลิขิตขีดเส้นให้เป็นไป
เก็บหัวใจเนิ่นนานผ่านวัยหนุ่ม
ไม่เคยรักเคยชอบตอบสาวรุม
กลับคลั่งคลุ้มหลงรักเธอปักใจ
ไม่เคยพบสบตาหน้าไม่เห็น
ใจกลับเต้นเลอะเลือนเหมือนเป็นไข้
ยามได้อ่านตัวอักษรเธออ้อนไว้
ขอเพียงให้ไมตรีเธอมีมา
เพียงเท่านี้ฝันหวานสานใยรัก
ซึ้งประจักษ์ดวงใจสมใฝ่หา
แม้จะอยู่ห่างไปจนไกลตา
จะรอท่าความสัมพันธ์ที่มั่นคง
ฉันไม่อยากจะเป็นคนสำคัญ
ที่อยู่เพียงในฝันจนลืมหลง
ขอเพียงมอบรักให้ด้วยใจทนง
ร่วมกันสร้างเผ่าพงษ์ฉันกับเธอ
16 มีนาคม 2556 05:08 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ดุจแก้วแตกรานร้าวเมื่อคราวก่อน
เมื่อนึกย้อนเจ็บฝังยังแสยง
เหมือนใบหอกตอกลิ่มคอยทิ่มแทง
อยากจะแกล้งลืมเลือนใจเบือนแล้ว
ความปวดเจ็บเก็บนานประสานยาก
คล้ายถูกสากบดตำทำกับแก้ว
ละเอียดแตกแยกผงลงทุกแนว
ดีกับแมวเถิดหนาอย่ากลับคืน
เธอเป็นเธอฉันเป็นฉันอย่าฝันร่วม
จะให้รวมหัวใจไม่อยากฝืน
เพลิงใกล้มอดลุกใหม่ถ้าใส่ฟืน
เมื่อเป็นอื่นจงไปให้ไกลตา
ไม่ขอเชื่อน้ำมนต์คนโลเล
หมดเวลาทุ่มเทให้ผลาญพร่า
ระหว่างเราพ้นผ่านกาลเป็นยา
ช่วยรักษาหัวใจให้เหมือนเดิม
15 มีนาคม 2556 05:51 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ความฝันเก็บซ่อนไว้ ลึกลับ
เกินจำกี่คราวนับ ผ่านพ้น
กาลล่วงตราบชีพดับ สูญเปล่า
คนเดียวปล่อยรักล้น ห่างผู้เห็นงาม
วังเวงในอกว้าง เดียวดาย
สุดตามุ่งมองหมาย ยั่นท้อ
ตาต่อมิยอมปราย หดหู่
เหมือนดั่งลูกแมวล้อ เล่นกลิ้งไหมพรม
คงมองปลงสุดขั้ว สังเวช
คำกล่าวฟังเป็นเท็จ ไม่ยั้ง
หัวใจไม่ยอมเข็ด สานต่อ
โอนอ่อนเพียงสักครั้ง ชุ่มชื้นใจเรา
ความหวังยังปลุกเร้า มิจาง
มีสิ่งยังแคลงคลาง เล่าแจ้ง
ใจซื่อเปิดทุกทาง มิเล่น
ขออย่ามัวหยอกแกล้ง หมดแล้วมอบใจ
9 มีนาคม 2556 13:36 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
อดีตกาลผ่านล่วงทรวงระลึก
ดั่งบันทึกฝังแน่นบนแผ่นหิน
รักเจ้าเอยผันผกดังนกบิน
มาถึงจุดสุดสิ้นสะเทือนใจ
(ฤกษ์เขาว่า)
"คำสามคำกลั่นจากมันสมอง
ได้ตรึกตรองหลายหนหมดสงสัย
สำคัญแท้แน่นอนเหนืออื่นใด
ขอฝากให้ครวญคิดพินิจดู
ไม่สัญญาสาบานต่อศาลเจ้า
ไม่โอ้อวดวอนเว้าเอาโก้หรู
หวังแค่เพียงหัวใจใฝ่บำรู
อยากค้ำชูเกี่ยวข้องต้องเข้าใจ
มิได้หวังสิ่งใดมาตอบแทน
ไม่หวงแหนกั้นขวางวางเงื่อนไข
ขอมั่นคงจริงจังตลอดไป
ไม่หวั่นไหวแน่วแน่ไม่แปรปรวน
เพียงหัวใจปรารถนาบูชารัก
ซึ้งประจักษ์ลึกล้ำเกินผันผวน
จึงกล่าวคำสามคำย้ำทบทวน
ทุกคำล้วนแน่นหนัก ฉันรักเธอ"
ผู้หญิงไร้เงาเขาว่า
"คำสามคำที่พี่กลั่นจากดวงจิต
แล้วผลิตอักษรเว้าวอนฉัน
เป็นคำว่าฉันรักเธอเพ้อรำพัน
แม้จะสั้นแต่ความนั้นไม่สั้นเลย
แถมเป็นคำสามคำซึ่งชื่นชอบ
ด้วยผู้มอบมีหัวใจให้เปิดเผย
เป็นคำรักสลักมั่นไม่หวั่นเลย
พร้อมเฉลยความนัยให้รู้กัน
ว่าจริงจริงฉันนี้มีรักให้
พร้อมด้วยความจริงใจมิไหวหวั่น
มีความรู้สึกลึกซึ้งซึ่งผูกพัน
ให้พี่นั้นเช่นกันตลอดมา
แต่จะไม่ขอสาบงหรือสาบาน
แต่จะขอยืนกรานสานความว่า
ฉันรักเธอเช่นกันที่ผ่านมา
ไม่เคยลืมเธอสักคราในหัวใจ"
เพียงสิบปีเป็นดั่งดอกพิกุล
ล่วงลงมาคลุกฝุ่นอยู่ที่ไหน
เพราะวาจากล่าวแล้วก็ลอยไป
อยู่หนใดไม่เห็นว่าเป็นจริง