29 มกราคม 2556 12:09 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เธอมองผ่านข้ามฉันทุกวันคืน
ฉันขมขื่นซึมเศร้าเหงานานช้า
เธอวางปึ่งขึ้งขัดชัดเย็นชา
ฉันเหว่ว้าไร้สุขเหมือนถูกดอง
ในสายตาเธอนั้นมีฉันไหม
ในหัวใจคำนึงถึงสมอง
ในดวงจิตรู้ไหมฉันใฝ่ปอง
ในครรลองความรักมักเล่นกล
เธอเย้าหยอกหลอกล้อตัดพ้อฉัน
เธอตัดรอนความฝันมาหลายหน
เธอมองฉันเหมือนเช่นเป็นเดนคน
เธอไม่สนถึงหัวใจใฝ่รักเธอ
ฉันเป็นฉันเช่นนี้หลายปีผ่าน
ฉันอยากสานความรักถักเสนอ
ฉันเพียบพร้อมหัวใจไว้บำเรอ
ฉันรักเธอคนเดียวอยากเกี่ยวใจ
เพียงพลิ้ว
เธอเป็นเธอ....ฉันเป็นฉัน...ทุกวันต่าง
เธอควรวางหัวใจกับใครอื่น
เธอเสนอรักสลักคำย้ำจุดยืน
เธอคงชื่นสมหวังดั่งต้องการ
ไม่เป็นไรรักของฉันค่านั้นศูนย์
ไม่ควรจูนคลานคืบให้สืบสาน
ไม่เป็นไรคงทนไหวเจ็บไม่นาน
ไม่ร้าวรานเท่าไรใจแสนกล
ฉันเป็นฉันเช่นนี้ที่เธอเห็น
ฉันยังเป็นคนนี้ที่สับสน
ฉันไม่เห็นเธอเป็นเช่นเดนคน
ฉันเห็นผลแห่งรักร้ายไม่หมายครอง
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เห็นว่ารักฉันร้ายไม่หมายครอง
ขอให้ลองคิดใหม่ใจแน่วนิ่ง
มองทะลุภายในได้ความจริง
ว่าทุกสิ่งที่เห็นเป็นภาพลวง
ความรักฉันเหมือนเป็นเช่นไม้ใหญ่
แผ่กิ่งก้านร่มใบออกใหญ่หลวง
กิ่งใหม่งอกกิ่งเก่าใช่หลุดล่วง
ยังงอกงามพุ่มพวงตระหง่านไกล
รุ่งจำเริญพร้อมกันต่างหรรษา
เหล่าวิหคนกกาได้อาศัย
หากวิเคราะห์มองซึ้งถึงความนัย
คงไม่ตัดเยื่อใยให้เศร้าตรม
มาเถิดหนาคนดีมีรักรอ
มาร่วมกันถักทอให้รักสม
มาลงเรือลำเดียวเกี่ยวรักบ่ม
มาชื่นชิดเชยชมสมรักเรา
เพียงพลิ้ว
รักของเธอเผลอใกล้ไม่แคล้วหมอง
ไม่กล้าลองเสี่ยงโศกหวั่นโศกเหงา
ตระหนักรู้อยู่ยากหากเคียงเงา
ความเป็นเราแตกต่างอย่างฟ้าดิน
รักของฉันไม่มากหากสม่ำเสมอ
สิ่งเสนอทีละน้อยคอยถวิล
ฝากสายใจใยโปรยโรยระริน
ให้ชื่นกลิ่นทุกค่ำย้ำไม่เลือน
เก็บความรักปักใจใครอื่นเถิด
รักเราเพริศสดใสในแบบเพื่อน
นิ่งนึกนับเธอกับฉันนั้นหลายเดือน
ไม่อาจเลื่อนความผูกพันกว่าขั้นนี้
ขอให้เธอเสนอรักปักใจอื่น
ขอให้ชื่นมั่นคงจงสุขี
ขอทั้งสองครองรักสักหมื่นปี
ขอสิ่งดีฝันไว้ได้ดังปอง
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ฉันอยากไปเที่ยวบ้านที่โคราช
เธอปรามาสใส่หน้าว่าไม่แน่
ฉันยืนยันอยากไปอย่างจริงแท้
เธอพาพบพ่อแม่เพื่อดูตัว
ผู้ใหญ่เห็นหุ่นฉันนั้นสำอางค์
พิจารณาจากล่างจนถึงหัว
คงจะรับสมาชิกใหม่ใจฉันชัวร์
หรือเธอกลัวแฟนเก่าเขาโกรธเคือง
รับประกันความโสดแน่สนิท
แต่ถ้าคิดความเก่าอย่าเอาเรื่อง
ในอดีตคิดมากสมองเปลือง
เดี๋ยวนี้คล้ายแมวเชื่องมาหลายเดือน
ฉันตั้งใจตีสนิทกับพี่ชาย
กินยำเต่าเสต็กควายกับเหล้าเถื่อน
ร่ำสุราฮาเฮประสาเพื่อน
เผื่อได้เลื่อนเป็นแฟนควงแขนกานต์.
27 มกราคม 2556 22:30 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เธอบอกใบ้ให้รู้ดูให้ลึก
ความรู้สึกก้นบึ้งจะถึงยาก
อย่าคิดหยั่งเพื่อรู้ดูลำบาก
เก็บไว้มากล้ำลึกเกินตรึกตรอง
"จิตมนุษย์นั้นไซร้ยากแท้หยั่งถึง"
อย่าได้พึงมุ่งหยั่งดั่งลองของ
พิเคราะห์ดูไม่เห็นใครตีตราจอง
จึงต้องลองมุ่งหวังเพื่อหยั่งใจ
จะเอาความจริงใจเป็นที่ตั้ง
เอาพลังความรักปักลงให้
เอาความซื่อถือสัตย์เข้ามัดไว้
มอบหัวใจถึงใจให้กับเธอ
ไม่อยากหยั่งว่าหัวใจมีใครบ้าง
แค่เพียรสร้างความดีมีเสมอ
โอกาศดีมีจังหวะจะพบเจอ
ได้สารภาพรักเธอตัวต่อตัว
จิตมนุษย์ลึกล้ำสักเพียงไหน
แผ่หัวใจจากความมืดสลัว
ให้ยอมรับหมดกังวลพ้นสิ่งกลัว
กำแพงรั้วกั้นตั้งพังทะลาย
17 มกราคม 2556 23:06 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
จับได้เพียงแปดร้อยห้าสิบหก
ต้องรับเรื่องหนักอกแบกเอาไว้
พวกสิทธิมนุษยชนมาเร็วไว
เหมือนมันเป็นญาติผู้ใหญ่ก็ไม่ปาน
ตอนคนไทยถูกฆ่ากลางถนน
พวกสิทธิมนุษยชนนอนอยู่บ้าน
ไม่เห็นออกมาเรียกร้องรัฐบาล
ให้หยุดยั้งการประหารประชาชน
โรนินยาเข้ามาอยู่ภาคได้
มากเท่าไรทำเป็นไม่เห็นหน
เข้าไปยึดที่ดินถิ่นแยบยล
ไล่ไทยพุทธร้อนรนหนีหายไป
ขบวนการชั่วชาติฉลาดนัก
ให้พวกนี้ลงหลักไปเท่าไหร่
ไม่เคยมีตรวจสอบทั่วภาคใต้
จึงหลั่งไหลจับได้เพียงแค่น้อยนิด
ฆ่าคนพุทธขับไล่หลายรูปแบบ
เขาเป็นพวกอีแอบจนมีสิทธิ์
"ตาลาตี้ตำปง"คงเห็นฤทธิ์
เอาชีวิต ครู ทหาร ไปบานเบียง
ยังจะมัวนอนใจไม่ได้แล้ว
ทั่วภาคใต้ไม่แคล้วจะต้องเสี่ยง
ต้องปูพรมตรวจเฟ้นไม่เอนเอียง
ทุกพื้นที่สุ่มเสี่ยง..หาโรนินยา
5 มกราคม 2556 14:28 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เหมือนเคียงคู่รู้ใจได้ร่วมสุข
พร้อมบั่นบุกอนาคตที่สดใส
ทุ่มชีวิตจังจริงยิ่งกว่าใคร
ทั้งบ้านกลอนเข้าใจคู่รักกัน
อนิจจามารู้เมื่อสายเกิน
เธอบอกว่าแค่บังเอิญมาร่วมฝัน
เพราะความจริงไม่ตั้งใจจะผูกพัน
คนที่เธอเลือกสรรค์มิใช่เรา
เมื่อความรักหลุดลอยเช่นสายน้ำ
ไม่กลับมาไหลซ้ำในที่เก่า
ทิ้งแต่รอยแผลลึกอยู่นานเนา
ตราบจนเท่าชีวิตจะปลิดปลง
รักเจ้าเอยวอนว่าอย่ามาใกล้
เพราะสร้างกรรมทำใจรักลุ่มหลง
หลายขวบปีไม่มีสุขทุกข์พะวง
ด้วยน้ำคำย้ำตรงแค่บังเอิญ
4 มกราคม 2556 10:19 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ต้องไถถากลากคราดจนเหงื่อหยด
ทั้งปักดำทำหมดถึงใส่ปุ๋ย
เมื่อเกี่ยวรวงย่ำนวดด้วยควายทุย
ควายเขาเกเดินลุยบนฟ่อนฟาง
เม็ดข้าวเปลือกตำฝัดขจัดฝุ่น
เป็นข้าวสารเคยคุ้นเต็มกระถาง
ข้าวสุกขาวใส่ขันยกจบวาง
รอใส่บาตรเมื่อฟ้าสางตอนพระมา
หวังเพียงลดความโลภด้วยจาคะ
อาศัยพระถึงธรรมตามศาสนา
ลืมเม็ดเหงื่อโทรมกายที่ปลายนา
ลืมกลิ่นดินกลิ่นหญ้าเมื่อรับพร
จำเริญเถิดพระคุณโยมหนุนส่ง
ปฎิบัติชอบปฎิบัติตรงเพื่อสั่งสอน
ละโลภหลงแน่ชัดตัดนิวรณ์
บรรลุธรรมทุกขั้นตอนจวบนิพาน