13 ธันวาคม 2553 22:53 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ใจรันทดจรดจ่อรอเพียงเจ้า
ทุกค่ำเช้าตรองตรึกเฝ้าติดถึง
ความสัมพันธ์ผ่านมายังตราตรึง
รักหวานซึ้งเลือนหายกับสายลม
ลมเจ้าเอยหอบรักไปหนไหน
สร้างรอยช้ำย้ำใจให้ขื่นขม
ต้องขาดรักชาดคู่ชื่นชู้ชม
ร่างแทบล้มเกลือกดินกินน้ำตา
สงสารข้าบ้างเถิดเปิดโอกาศ
ให้ความหวังสมมาดปรารถนา
รักแสนซื่อถือไว้ไร้มารยา
มอบให้กับขวัญตาเพียงหนึ่งเดียว
อย่าปล่อยให้เร่ร่อนไร้คอนจับ
เหมือนขมิ้นบินลับในดงเปลี่ยว
ต้องไร้ญาติขาดมิตรสนิทเกลียว
เป็นเหยื่อเหยี่ยวก่อนพบซบอกเธอ
4 ธันวาคม 2553 16:57 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
มาแต่งคำย้ำเพรียกเรียกคืนเรือน
เสียงพร่ำเตือนเร้าใจคล้ายเพลิงสุม
เฝ้าไตร่ตรองถ่องแท้ทุกแง่มุม
ยังเคลือบคลุมไมตรีเคยมีมา
เหมือนม่านกั้นเปิดใจไม่ประจักษ์
เมื่ออยู่บ้านหวานรักมักต่อหน้า
พอคล้อยหลังบังใบยามไกลตา
กลับหลงเหลิงเริงร่าหนุ่มหน้ามล
จะให้หวนคืนเรือนเหมือนเก่าก่อน
หลับตานอนปลงใจไม่ได้ผล
ก็ยังเป็นเหมือนเช่นปุถุชน
ความอดทนสิ้นสุดรุดจากเรือน
เปิดโอกาศให้คิดพินิจตรอง
ระหว่างสองเลือกใครให้เป็นเพื่อน
ความสัมพันธ์ฉันท์คู่ดูลางเลือน
อยากย้ำเตือนครั้งนี้มิอาลัย...