3 พฤศจิกายน 2553 23:00 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
สำนึกคุณหนุนนำให้พร่ำวอน
ยามทุกข์ร้อนมีเธอเสนอสนอง
ซบพิงไหล่ไล่เหงาเข้าประคอง
ฟังเสียงใจเรียกร้องปลอบประโลม
กอดประทับรับขวัญวันโศกเศร้า
ยามที่เรื่องรุมเร้าเข้าถาโถม
ใช้เหตุผลมาพิสูจน์พูดน้าวโน้ม
ดุจเพ็ญโสมส่องสว่างสร้างกำลัง
เฝ้าปลุกปลอบมอบอุ่นไอให้หายตรม
ความขื่นขมผ่อนคลายคล้ายของขลัง
ยามไกลห่างจากเธอเผลอภวังก์
เหมือนอาทิตย์ถูกบังด้วยเมฆดำ
ทุกห้องใจให้แล้วแก้วยอดขวัญ
ชีวิตเคยผกผันลงที่ต่ำ
มอบให้เธอผู้แสนดีช่วยชี้นำ
คงสุขล้ำสองเราเรื่มเข้าใจ
จะปรุงปรับรับใหม่ในเบื้องหน้า
ไม่สัญญาสาบานต่อศาลไหน
เพราะชีวิตของเราใช่ของใคร
มิควรให้ผีสางมาวางเกณท์
จะทุ่มเทกำลังใจให้ทั้งหมด
จะปลงปลดเรื่องร้ายให้เธอเห็น
จะทำตัวอยู่ในกรอบชอบประเด็น
จะมุ่งเน้นมั่นคงตรงต่อเธอ...
3 พฤศจิกายน 2553 14:13 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ความเดือดร้อนเกิดได้ไม่เลือกที่
เพียงวันเดียวเร็วรี่รีบช่วยเหลือ
ส่งสิ่งของมากมายใครจะเชื่อ
ต้องจุนเจือรีบด่วนเมื่อจวนตัว
อย่าไปโทษเขาเลยเขาเคยทำ
ลพบุรียังรับกรรมน้ำมิดหัว
อยุทธยาอ่างทองร้องระรัว
ของช่วยเหลือยังมั่วขึ้นเครื่องบิน
ขนทางเรือทางอากาศขาดไม่ได้
เพราะว่าเป็นภาคใต้แดนทรัพย์สิน
รัฐมนตรีนายกไปกันสิ้น
สามเหล่าทัพกู้ถิ่นคลังคะแนน
ลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาล้าไปก่อน
เจ๊ตสกีพอได้ผ่อนช่วยเนืองแน่น
ทางภาครัฐก็พูดพ่นไปตามแกน
ไม่เห็นแขนยื่นขอรอเมตตา
ต้องยอมรับปรับใจใต้น้ำลด
ทางภาคกลางคงไม่อดขวัญผวา
ยังท่วมมิดช่วยเหลือคงกลับมา
อย่าเพิ่งล้ารวมหมู่สู้กันเอง