9 ตุลาคม 2553 19:59 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เธอละห้อยหงอยเหงาเฝ้าอิจฉา
เห็นเขาอื่นจ๊ะจ๋าช่วยถือของ
เขาจูงมือเดินเคียงต้องเมียงมอง
อยากมีคนจับจองชื่นอุรา
แบกบันไดใหญ่ยาวเอามาพาด
ช่วยเติมเต็มสิ่งขาดที่ใฝ่หา
ลงมาเถิดค่อยก้าวยื่นเท้ามา
จะเป็นคนรอท่าอยู่ใต้คาน
รถไฟด่วนขบวนเที่ยวสุดท้าย
คงสมหมายได้คบสบสมาน
จะรับขวัญมั่นคงตลอดกาล
เชื่อมประสานสองใจเป็นใจเดียว
จะจูงมือถือของประคองข้าง
เลิกอ้างว้างขัดเขินเลิกเดืนเดี่ยว
จะทิ้งลายพยัคฆชาติที่ปราดเปรียว
มาหมอบเป็นแมวเหมียวแทบเท้าเธอ
โอกาศดีมาถึงพึงไตร่ตรอง
โปรดอย่ามองแง่ร้ายได้เสนอ
มีความพร้อมน้อมใจใฝ่บำเรอ
ได้พบเจอร่วมสุขร่วมทุกข์กัน
6 ตุลาคม 2553 14:32 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
กัมปนาทแผดเปรี้ยงสะท้านหู
กลุ่มกระสุนมฤตยูทะลวงไส้
ทะลุปอดม้ามตับตัดหัวใจ
พราดระริกสั่นไหววิญญาณลอย
แม่จ๋าแม่กราบขมาขอลาก่อน
อย่าอาวรณ์ก่นเศร้าทุกข์เหงาหงอย
อาสาสมัครมากมายตายทยอย
ลูกบุญน้อยจากไปเพื่อไทยเย็น
ทหารพรานหาญกล้ามาช่วยชาติ
รบองอาจชีพนี้พลีให้เห็น
ทหารจริงไม่ต้องบอกนอกประเด็น
ของดเว้นงานประจำทำล้นมือ
ต้อง ควบคุมสนามม้าสนามมวย
ต้อง คอยช่วยเรื่องกีฬาน่านับถือ
ต้อง แต่งตัวติดเหรียญตราวิ่งหาสื่อ
ต้อง สร้างชื่อเพื่อก้าวหน้าอนาคต
ที่รักจ๋าขอลาไปก่อนแล้ว
โอ้น้องแก้วอย่าตระหนกโศกกำสรด
ช่วยปลอบแม่ให้คลายหายรันทด
ภาระกิจพี่หมดเพียงเท่านี้....