31 กรกฎาคม 2550 10:35 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ผลไม้พิษติดคอรอวันตาย
พวกผู้ชายมีกระเดือกตาเหลือกปลิ้น
ปลูกต้นไม้หวังผลได้เก็บกิน
ต้องใช้ดินปุ๋ยดีจึงมีคุณ
จะเลือกซื้อผลไม้ให้วิเคราะห์
สิ่งใดเหมาะมีภูมิหลังคอยอุดหนุน
มีอำนาจบาทใหญ่หรือนายทุน
คอยเจอจุนบังคับนับคิวคอย
ด้วยอำนาจดินฟ้าหรืออากาศ
ที่สามารถบันดาลเพื่อสานสอย
คนเก็บกินผีซ้ำถูกด้ามพลอย
ตาละห้อยติดคอหมอไม่รับ
ขนใส่เข่งเททิ้งข้างถนน
ให้ผู้คนสังวรไว้ได้สดับ
ใครจะได้เงินทองมากองนับ
ชาติย่อยยับเพราะอะไรใครตอบที
30 กรกฎาคม 2550 09:57 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เพิ่งเข้าใจความรู้สึกอยู่ลึกล้ำ
ฝังใจจำภาพก่อนย้อนมาเห็น
มโนนึกตรึกตรองมองประเด็น
คงจะเป็นความคิดถึงที่ตรึงตรา
หน้าจิ้มลิ้มอิ่มอวบรวบผมสูง
มาดดั่งยูงแพนหางกลางพฤกษา
หนุ่มน้อยใหญ่ใฝ่ปองจ้องสบตา
นัยนาเธอกลับมองมาจองเรา
คงจะเป็นบุพเพสันนิวาส
เคยร่วมชาติเคียงคู่อยู่กับเขา
ทำให้คิดซาบซึ้งตรึงดังเงา
คอยแต่เฝ้าฝันหาทุกคราครวญ
ใจเอ๋ยใจใยจดจ่อเหมือนก่อทุกข์
แต่ส่วนลึกเป็นสุขยามคิดหวน
ตื่นก็เห็นหลับก็พบสบเนื้อนวล
เธอเย้ายวนในห้วงฝันทุกวันคืน
25 กรกฎาคม 2550 11:14 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ลาดื้อถือดีมีพลัง
กำลังลากดึงแข็งขัน
ยิ่งห้ามเหมือนยุมุดัน
ด้นดั้นถึงได้ปลายทาง
หนักหนาสาหัสปานใด
เกินใครห้ามปรามขัดขวาง
มุ่งมั่นจวบชนะละวาง
เยี่ยงอย่างลาโง่โก้จริง
คิดเทียบเปรียบใดไม่เปรียบ
งมเงียบเก็บงำทุกสิ่ง
ท้อทุกข์เหลือล้นทนนิ่ง
โง่หยิ่งพอใจในตน
ถูกเยาะเหยียดเย้ยหยามหยัน
แบ่งชั้นต่ำต้อยร้อยหน
แค่เพียงร้อยลิ้นกลาวน
ไม่สนคำใครใจงาม..
24 กรกฎาคม 2550 23:24 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เพียงเธอเหลือบสายตามองหน้าฉัน
ใจก็สั่นตัวชาหน้าตาเป๋อ
เธอไม่ยิ้มแย้มสักนิดผิดแรกเจอ
ฉันยืนเก้อหลบตาก้มหน้าเดิน
เหตุเพราะเธอมองมาด้วยตาเนื้อ
ตาที่เอื้อลำเอียงเพียงผิวเผิน
ตาที่มองของสวยด้วยความเพลิน
ตาที่เมินรังเกียจเหยียดคนจน
แม้นเธอมีตาทิพย์กระพริบพร่าง
ส่องสว่างสาดไสวไปทุกหน
มองเห็นคนถ้วนทั่วทั้งตัวตน
นอกในดลแจ่มห้วงดวงหทัย
เธอคงยิ้มให้ฉันในวันนี้
ด้วยไมตรีบริสุทธิ์ดุจธารใส
เพราะเธอเห็นความงามแห่งน้ำใจ
ซ่อนอยู่ในรูปชั่วตัวรุงรัง