29 ธันวาคม 2550 22:25 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
มาถามว่ารักเธอที่ตรงไหน
บอกไม่ได้เพราะมองยังไม่เห็น
เคยมีรูปถอดออกไปใจลำเค็ญ
ทุกเช้าเย็นลำบากเพราะอยากดู
พอถามเธอก็บอกลงรูปเด็ก
ตัวยังเล็กเมื่อครั้งเป็นคุณหนู
ตอนนี้โตเป็นสาวเข้าเป็นครู
คงงามหรูทรวดทรงและองค์เอว
อันร่างกายนั้นเป็นส่วนประกอบ
จะรักชอบฤาใฝ่หาคว้าของเหลว
ประตูรักเปิดที่กายใช่คิดเลว
ราคะร้อนไฟเปลวต้องควบคุม
หากได้มีโอกาศสัมผัสรัก
จึงประจักษ์จิตใจของวัยหนุ่ม
ความเหมาะสมสอดคล้องมองต่างมุม
เมื่อแน่ใจจึงทุ่มให้ทั้งใจ
จุดประสงค์ให้รักที่ตัวตน
คนกับคนสัมพันธ์นั้นต้องได้
กาลเวลาเรียนรู้ดูกันไป
เชื่อว่าใจคล้องใจอีกไม่นาน
14 ธันวาคม 2550 14:38 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
สัญญาหน้าหนาว
ชั่วครั้งชั่วคราว ผันผ่านเลยไป
ฤดูหมุนเวียน แปรเปลี่ยนเร็วไว
เปรียบดังเช่นใจ ของคนบางคน
เหมันต์พูดอย่าง
เสกสรรค์คำอ้าง พาให้สับสน
พอถึงหน้าร้อน ออดอ้อนวกวน
ว่ารักเปี่ยมล้น จะหวนกลับคืน
พอถึงหน้าฝน
ว่าเหงาเหลือทน จนสุดจะฝืน
อยากพบดวงหน้า กลับมาชมชื่น
มิกลายเป็นอื่น แต่ลืมสัญญา
หากเชื่อถ้อยคำ
หัวใจถลำ ต้องหลั่งน้ำตา
รอแล้วรอลับ เขาไม่กลับมา
โดดเดี่ยวเหว่ว้า เพราะเชื่อคำคน
1 ธันวาคม 2550 15:36 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ล่องนาวาฝ่าลมชมสมุทร
รับอากาศบริสุทธิ์กลางคลื่นเห่
แรงคลื่นลมโถมใส่ดังไกวเปล
ท้องทะเลครื้นฟองละอองพราย
มองฟ้ากว้างสว่างโล่งโค้งสีคราม
ฟ้าจรดน้ำสุดตาทั้งขวาซ้าย
ต้องโดดเดี่ยวเที่ยวจรนอนเดียวดาย
เหงาค่อยคลายชมปลาคราคร่ำธาร
ฉนากโจนโผนลอยเหมือนมีปีก
โลมาหลีกเกลียวคลื่นชื่นสนาน
กระเบนบินหนีฉลามตามรังควาน
ฉลามวาฬใจดีไม่มีภัย
นางนวลคลอล้อลมชมทิวทัศน์
เหยี่ยวหิวจัดโฉบปลามาตัวใหญ่
ฟ้าทมึนคลื่นสูงมาแต่ไกล
อากาศแปรเปลี่ยนไปเหมือนใจคน
ใต้ฝุ่นโถมโหมกระแทกแทบแหลกราน
ม่านน้ำผ่านนาวายิ่งห่าฝน
กระดอนกระเด็นเป็นจุลเรือหมุนวน
จมสู้ก้นมหานทีหนีหัวใจ
หัวใจดื้อถือดีมีรักมั่น
ตายเสียเถิดความฝันอันยิ่งใหญ่
อยู่ให้เขาเย้ยเยาะเหมาะหรือไร
คนอกหักตายไปแค่คนเดียว...