25 มิถุนายน 2549 13:48 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เกิดเป็นชายต้องอายด้วยคำหญิง
วางมาดนิ่งกลบเกลื่อนเตือนใจสอน
เธอกล่าวคำน่าทึ่งกึ่งเว้าวอน
ปนออดอ้อนท้าทายให้ชายคิด
อ้างว่ามองพฤติกรรมมานานช้า
คงประหม่างันงกวิตกจริต
เปิดโอกาศโปร่งใสให้ใกล้ชิด
ยังไม่ติดตามผลคนใจเบา
ในภาวะสับสนปนประหม่า
ใจหาญกล้าเขียนกลอนออดอ้อนเขา
พอจริงจังยั้งตรองมองตัวเรา
กลับกลายเป็นเรื่องเศร้าประหวั่นเกรง
หากมองเห็นภายในหัวใจฉัน
ที่นึกพรั่นเพราะเจอเธอคนเก่ง
คนละชั้นปัญญาควายอายตัวเอง
มีหลายคนเขาเล็งเข้าจับจอง
เป็นครั้งแรกหาญคิดจะมีรัก
ต้องทุกข์หนักกลัวเขามีเจ้าของ
ทั้งฐานะตระกูลคงเป็นรอง
ได้แต่มองกรอกตาแทบบ้าตาย
มีแต่ตัวกับหัวใจใครจะสน
ถึงรักล้นท้องอดหมดความหมาย
เอาก้อนเกลือกัดกินคงสิ้นชาย
วาดลวดลายไม่ออกต้องบอกลา...
16 มิถุนายน 2549 13:00 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
โน่นยังไงลูกเอ๋ยเพิ่งเคยเห็น
ประกายเต้นเต็มนภาฟ้าสดใส
เสียงตูมตามดาวเดือนเกลื่อนกรุงไกร
พลุน้อยใหญ่แตกระงมน่าชมจัง
จัดมาโชว์เพื่อฉลององค์ราชัน
ประชาชนหฤหรรษ์คลายทุกข์ขัง
แหงนหน้าชมกลางแจ้งไร้สิ่งบัง
อนิจจังโชคร้ายกรายผ่านมา
เม็ดตะกั่วดิ่งลงจากอากาศ
ลูกดิ้นพราดถูกเผงกลางใบหน้า
เป็นรูลึกตรงกลางระหว่างตา
ตุงท้ายทอยชีวาดับบรรลัย
โธ่ลูกจ๋าอายุเจ้าเข้าขวบกว่า
ต้องมาม้วยมรณาสิ้นตักษัย
โดยไม่ทราบสาเหตุถึงเลศนัย
เจ้าทรามวัยสิ้นชื่อเพราะมือมาร
ไอ้มนุษย์ใจสัตว์มันคะนอง
ฉวยโอกาศทดลองสนุกสนาน
ยิงปืนเล่นขึ้นฟ้าน่าประจาน
คนรับกรรมคือชาวบ้านตาดำดำ....