30 มิถุนายน 2547 21:25 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ฯ สุบินนิมิตเน้น ชัดเจน
เอวอ่อนโอบองค์เอน อิ่มแปร้
วาบหวิวใช่กรรมเวร หรือนี่
สวรรค์เบี่ยงจากขวัญแท้ ทุกข์ท้อใจหาย ฯ
ยามดึกดื่นตื่นสะดุ้งสะอื้นหอบ
เสียงแกรบกรอบวูบไหวใบไม้ล่วง
ภาพความฝันตันตื้นอยู่เต็มทรวง
คงสิ้นหวังสิ้นดวงหทัยรอน
ในนิมิตติดตรึงถึงแก่นขวัญ
เหมือนอาถรรพณ์ทวิภพประสบสมร
เคลียคล้องแขนลดเลี้ยวเกาะเกี่ยวกร
โฉมบังอรมีคู่ชมสุขสมจินต์
ใจเอ๋ยใจจาบัลย์สวรรค์หาย
สวาทวายไม่สมอารมณ์ถวิล
ขวัญเจ้าเอยหลุดลอยปล่อยขวัญบิน
คงสุดสิ้นเสน่หาสุดอาวรณ์
ปรารถนาคู่เคียงเพียงชีวิต
รักพิสิฐฝังใจเกินถ่ายถอน
เหมือนนกเหงาเศร้าล้นหล่นจากคอน
ทุรนร้อนห่วงหวงยอดดวงใจ
เหงื่อรินหยดรดไหลลงเปียกหมอน
ต้องตื่นนอนก่อนแจ้งมีแสงใส
ขอให้เป็นเพียงฝันผันผ่านไป
ยังมั่นใจน้ำคำตามสัญญา...
29 มิถุนายน 2547 03:47 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ดาวเดือนลับเลือนหาย
หมอกเหมยกรายมาครอบงำ
ท้องฟ้าดูมืดดำ
เหมือนใจหลงเสน่ห์นาง
อ้อนออดอาลัยครวญ
สติหวนสำรวลคราง
เหลียวหาจำลาร้าง
ทั้งห่วงหวงเมื่อห่างไกล
ส่วนลึกสุดรันทด
โศกกำศรดแทบป่วยไข้
ห้วงฝันไม่เหลือใคร
เก็บเพียงเธอเต็มดวงแด
ค่อนรุ่งยังมองเหม่อ
ถึงไผลเผลอชะเง้อแล
ไม่เห็นเงาโฉมแม่
อนาถล้ำทรมาน
แว่วเสียงระรื่นโสต
เหมือนพระโปรดสำเนียงหวาน
หาใช่เยาวมาลย์
หูฝาดเฝื่อนมาเกลื่อนกลืน
รุ่งแจ้งมีแสงส่อง
ปลิวละอองกระไอชื่น
อยากผันผ่านวันคืน
เพื่อสนิทนิ่งนิทรา.....
26 มิถุนายน 2547 08:26 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ล่วงเดือนมิถุน ศุภฤกษ์ทวีคูณ วันเกิดนักกลอน
ปราชญ์นักต่อสู้ ท่านภู่สุนทร ผลงานเก่าก่อน เลื่องชื่อลือนาม
กาพย์กลอนโคลงฉันท์ นิทานชาวบ้าน เสภางดงาม
ศิษย์ได้ร่ำเรียน อ่านเขียนเดินตาม พระคุณเลิศล้ำ ขอน้อมวันทา
เสื้อเมืองทรงเมือง ผู้เรืองฤทธิ์ไกร เทพไทเทวา
สถิตย์แห่งไหน แม้ในชั้นฟ้า ขอโปรดจงมา ให้พรทิพย์ญาณ
แด่บรมครู ท่านสุนทรภู่ ถึงในวิมาณ
อยู่ดีมีสุข ไร้ทุกข์เบิกบาน รื่นเริงสำราญ ตราบฟ้าดินสลาย
22 มิถุนายน 2547 17:13 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เหมือนไก่ชนถูกตีนัยน์ตาแตก
เป็นครั้งแรกเหยียบแผ่นดินถิ่นฝรั่ง
สัมภาระข้าวของพะรุงพะรัง
ต้องเข้าแถวต่อหลังยืดยาวซ้อน
เขยิบเข้าทีละคนจนเมื่อยขบ
กว่าบรรจบถึงเราเข่าแทบอ่อน
พาสปอร์ตวีซ่าถามยอกย้อน
มาที่นี่จะไปนอนอยู่ที่ใด
มีเหตุผลการมาน่ายอมรับ
กำหนดกลับกี่ปีมีหรือไม่
เอกสารครบถ้วนควรเข้าไป
ปั้มตราให้เข้าเมืองเรืองนคร
เสร็จธุระตรวจสอบตัวบุคคล
รับกระเป๋าเดินวนมาตรวจก่อน
สุ่มตัวอย่างเข้าเครื่องหาของร้อน
เจอเนื้อสัตว์ไม่ผันผ่อนเอาทิ้งไป
กว่าจะเดินผ่านออกประตูนรก
เจอพวกร้องเหวกโหวกค่อยหน้าใส
พาไปขึ้นรถยนต์อยู่แสนไกล
วิ่งด้านขวาออกมาได้ใจแทบเพลีย
รถขวักไขว่ไปมาน่าวิงเวียน
เห็นป้ายเขียนบอกทางก็อ่อนเปลี้ย
ถึงแฟร์แฟคเอสปาน่าเวอรจิเนีย
ได้ที่พักหลังเตี้ยของชาวจีน....
21 มิถุนายน 2547 01:18 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ณ ความสูงสามหมื่นเจ็ดพันฟุต
ที่เร่งรุดมุ่งไปตามใจฝัน
ด้วยความเร็วเหนือเสียงเลี่ยงตะวัน
ก็ถึงกรุงวอชิงตันเพียงข้ามคืน
เหมือนมีฤทธิ์ยิ่งกว่าหนุมาน
เหาะข้ามผ่านเมฆาภูผาผืน
แต่หัวใจเจ็บช้ำสุดกล้ำกลืน
เกือบจะล้มทั้งยืนเพราะห่วงเธอ
จากไม่ได้ลามาไม่ได้ไหว้
ถึงดินแดนแสนไกลหัวใจเผลอ
ห้วงคำนึงคนเดียวที่เลิศเลอ
ก็คือเธอสูงล้ำด้วยน้ำใจ
เพียงเคยพบได้เห็นในความฝัน
ภาพเธอนั้นงามซึ้งและสวยใส
สบประสานดวงตาที่ห่วงใย
อยากให้รู้ว่าคนไกลไม่เคยลืม...