31 พฤษภาคม 2546 22:37 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ส้มเขียวหวานรสหวานเลิศเลอ
ได้มาพบเจอเจ้าของสวนส้ม
สวยซึ้งสมส่วนเอวองค์กลึงกลม
เธอมาขายส้มอยู่ที่ตลาดไท
พี่ก็ขายส้มพันธุ์สีทอง
ส่วนตัวน้องขายเขียวหวานพันธุ์ใหม่
ลูกเด่นสล้างผิวผ่องอำไพ
เนื้อข้างในเหลืองงามอร่ามตา
หวานรสหวานเหมือนส้มสีทอง
พี่กับน้องร่วมขายร่วมค้า
น่าจะรวมร่วมในชายคา
ตีตราเป็นทองแผ่นเดียวกัน
บ้านน้องอยู่ที่คลองรังสิต
พี่อยู่ติดหนองแคแลน้องทุกวัน
สาวรังสิตคิดอย่างไรในใจนั้น
หนุ่มหนองแคนอนฝันรักน้องแน่นอน
พี่อยากจะให้ดวงใจสองดวง
ติดบ่วงรักมั่นไม่สั่นไม่คลอน
สาวสวนส้มถ้าเธอมีคู่ซ้อน
บอกพี่เสียก่อนที่จะสายเกินไป
ถ้าเธอเป็นคนมีเจ้าของ
พี่คงน้ำตานองมันช่วยไม่ได้
รักเข้าเต็มที่ไม่มีช่องว่างในหัวใจ
จดจำไว้รักครั้งแรกแหลกร้าวราน
หากเธอยังไม่มีคนจับจอง
ขอให้น้องรอพี่อยู่ที่บ้าน
ส้มสีทองคงสอดคล้องเขียวหวาน
รวมส้มสองพันธุ์แต่งงานกันสนั่นคลอง...
31 พฤษภาคม 2546 14:30 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เกิดมาเป็นลูกเขย คุณเอ๋ยทำตัวลำบาก
งานไหนที่ว่ายากแสนยาก (ซ้ำ) ยังลำบากไม่เท่าตัวฉัน
ตื่นเช้าต้องรีบทำงาน งานบ้านงานนาไม่หวั่น
งานมุ้งก็ยุ่งทุกวัน (ซ้ำ) คนสำคัญก็คือแม่ยาย
อายุย่างเข้าหลักห้า ค่อนว่าเราชอบตื่นสาย
ยุ่งจังตั้งแต่พ่อตาตาย (ซ้ำ) หาสบายไม่ได้สักวัน
ตั้งหน้าคอยจ้องจับผิด ครุ่นคิดอยากขึ้นสวรรค์
ลูกเขยอย่างเรารู้ทัน (ซ้ำ) อยากให้สวรรค์เป็นของแม่ยาย
ไปนาเลี้ยงควายเลี้ยงวัว แสนกลัวแกล้งทำควายหาย
เจ้าป่าเจ้าเขาบนไว้ (ซ้ำ) ถ้าได้ควายจะต้องรีบแก้
ตอนนี้ก็ได้ควายคืน ขมขื่นหัวใจจริงแท้
บนไว้ว่าต้องพายายแม่ (ซ้ำ) ลืมความแก่ไปสุขาวดี
ทั้งเมียและแม่ยายรู้เรื่อง ขุ่นเคืองมาทำบัดสี
ทำไมบนบานอย่างนี้ (ซ้ำ) ถึงชีวีถ้าไม่แก้บน
ลูกเขยจะต้องตายแน่ รีบแก้กันเพียงหนึ่งหน
ตกกระไดต้องรีบพลอยโจน (ซ้ำ) เพื่อลูกตนต้องเลิกระแวง
เสร็จเรื่องแม่ยายสะกิด ไอ้ฑิตเอ็งทบทวนอย่าแกล้ง
จ้าวป่าจ้าวเขานั้นแรง (ซ้ำ) บนไว้กี่แห่งรีบแก้ไว ๆ บนไว้กี่แห่งแก้อีกไว ๆ
31 พฤษภาคม 2546 13:18 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
สายฝนหลั่งไหลล้นสายชลเชี่ยว
ระลอกเกลียวหมุนม้วนทวนกระแส
ต้นไม้ใหญ่เสาเรือนลอยเป็นแพ
หมดทางแก้อุทกภัยหวนไห้ครวญ
เหมือนหัวอกของฉันมันกลัดหนอง
เจิ่งเนืองนองเพราะรักหักผันผวน
ตั้งความหวังแน่วแน่กลับแปรปรวน
ชีพเซซวนลอยล่องคลองน้ำตา
ใบไม้โรยล่วงแรงลม ลอยลงซบซม
ดินซึมซับน้ำกร่ำไอ
หมอกม่านครอบคลุมกลุ่มใบ นิ่งหยุดกวัดไกว
ลากิ่งทิ้งใบกระจาย
ร่างใกล้แตกแยกทำลาย อยู่อย่างซังตาย
เช่นไม้ไกล้ม้วยด้วยลม
วันคืนเคยชื่นเคยชม เคยดอมเคยดม
กลับต้องอำลาอาลัย
ไม่คิดถึงบ้างอย่างไร หากยังเดียวดาย
หวนมาให้ปรับรับขวัญ....
29 พฤษภาคม 2546 23:03 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เพียงได้พบสบสายตาเหนือผ้ากันฝุ่น
หัวใจอุ่นขึ้นมาอย่างน่าประหลาด
แววยิ้มยั่วท้าทายคล้ายภาพวาด
เธอรับเงินห้าสิบบาทค่าผ่านทาง
ในสายตามันฟ้องว่าน้องก็มีใจ
ฉันเวียนรถกลับมาใหม่จนฟ้าสาง
จากรถแน่นขึ้นหลายหนจนรถว่าง
เธอก็ยังไม่ยอมปลดลดผ้าคลุม
ทางด่วน หัวใจฉันด่วนยิ่งกว่า
เห็นครึ่งหน้าเพียงสบตาก็ยังตกหลุม
เธอดักไว้หลุมแสนใหญ่ใต้ผ้าคลุม
หัวใจหนุ่มสุดรุ่มร้อนไม่ผ่อนคลาย
ฉันรักเธอ น๊ะแม่สาวทางด่วน
ควรหรือไม่ควรบอกฉันหน่อยได้ไหม
อยากพบหน้าสบสายตาใจยังละลาย
ด่านหัวใจ ฉันแทบแยกแตกทุกข์ทน
ขึ้นทางด่วนทุกวันฉันยังไม่เจอ
เพียรหาเธอหลายด่านผ่านหลายหน
ยื่นเงินส่งมองหน้าหาตาคู่ซน
คงสุขล้นถ้าเธอรู้ซึ้งถึงไมตรี
รักของฉันคงจะเป็นเช่นสายน้ำ
ไม่กลับมาไหลทวนซ้ำประจำที่
ทิ้งแต่รอยแผลรักปักฤดี
ชีวิตนี้คงเศร้าซึมไม่ลืมเธอ...
29 พฤษภาคม 2546 13:53 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ฤดูผันวสันต์เยือน ส่ำสัตว์กล่นเกลือน
และเล็มยอดหญ้าระบัดใบ
เก้งกวางช้างป่ากระทิงไพร ชื่นชิมหญ้าใหม่
ระรื่นระริกระเริง
ตัวเราผมเผ้ากระเซิง เตลิดเปิดเปิง
เร่าร้อนร่อนเร่เรรวน
โหยไห้ระกำคร่ำครวญ เธอเคยชี้ชวน
ชมถ้ำน้ำตกนกยูง
กับข้าวคาวหวานเคยปรุง ยั่วยิ้มชักจูง
ลองลิ้มชิมรสโอชา
จากไปไม่หวนคืนมา ไม่เคยกล่าวลา
ร่ำหาบ้านป่าไร้เธอ
ข่มใจไม่ฝันละเมอ ใจหวังพบเจอ
ยามเผลอยังหวนครวญคราง
เดือนแรมฟ้ามัวสลัวราง แสงดาวพราวพร่าง
กระพริบลิบลิ่วประชัน
นกแสกบินร้องก้องอรัญ เรียกร้องวิญญาณ
จากร่างเหมือนตายไร้แรง
กำสรวลครวญคร่ำสำแดง ไม่เคยคลางแคลง
เพราะแจ้งใจเขาเนาว์นาน
แรกรักเหมือนเมื่อวันวาน วันนี้ซมซาน
วิญญาณเอาไปไม่ขอคืน
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟฤกษ์ ชัยพฤกษ์
2734
