5 ตุลาคม 2546 14:29 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
แก้วก้านเจียรนัยใสผ่องผุด
บริสุทธิ์ส่องแสงประกายไหว
กระทบเสียงก้องพลิ้วกังวานไกล
ละมุนพรายอำพันบรั่นดี
กระดกจิบละเลียดกำซาบลิ้น
ชื่นกรุ่นกลิ่นกอฮอร์คลอแสงสี
กระแด่วดิ้นโยกคลึงกลางเวที
เสียงดนตรีเร้าเร่งเพลงพระกาฬ
เหงื่อรินหยดรดราดทุกซอกหลืบ
สักค่อนคืบอาภรณ์อ้อนไฟผลาญ
ไฟราคะกระพือฮือรุกราน
กลีบรักบานล่อแมลงเข้าแฝงกาย
ดุจแก้วร้าวรานแยกแตกเป็นเสี่ยง
ระโหยเสียงสั่นพร่าไม่พลิ้วไหว
รอวันล่วงเป็นเศษแก้วกระจาย
มองทางไหนหลบสายตาก้มหน้าเดิน
ทุกข์เข้าทับถมทิ้งสิ่งสร้างสรรค์
กลับหลังหันแก้ตัวก็ขัดเขิน
เพราะหลงรสกิเลสหนาพาเพลิดเพลิน
สุราฤทธิ์พิษมันเกินจะบรรยาย...
3 ตุลาคม 2546 13:16 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
คลื่นลมโถมกระหน่ำ
นาวาช้ำแรงคลื่นโหม
เสียงซัดดังครืนโครม
แทบทรุดโทรมทั้งลำเรือ
เปรียบเช่นทางชีวิต
ชะตาขีดเหมือนติดเชื้อ
เศร้าโศกรุมโรคเจือ
ทุกข์ล้ำเหลือเกินบรรยาย
หากนิ่งงอมือเท้า
รอกรรมเก่าให้จางหาย
คงต้องหมองจนตาย
ช่วยไม่ได้ทำตัวเอง
ตื่นเถิดอย่าหลับฝัน
ทุกข์ภัยนั้นกลัวคนเก่ง
ชะตาอย่ากริ่งเกรง
ต้องรีบเร่งก่อสร้างตน...