4 มีนาคม 2546 00:02 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
แรกพบสบสายตา อุระว้าฤดีไหว
เนตรนางดุจกวางไพร ตระหนกตื่นระรื่นรัว
ยิ้มแย้มแซมหลิ่วเร้น ประหม่าเต้นประดังกลัว
นวลปรางดังกลีบบัว ภมรกลั้วคงลืมรัง
อวบอิ่มกระเพื่อมอก สะท้านสะทกมีมนต์ขลัง
ร้อนเร่าเร้าพลัง สุดเสียงสังข์ตะโพกพูน
เอวองค์อ่อนอร่าม เรียวขางามล้อแสงสูรย์
กรไกวไหวจำรูญ เป็นพระคุณถ้าได้เคียง
2 มีนาคม 2546 21:56 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ดวงจันทร์วันเพ็ญที่เห็นเต็มดวงตรงหน้า
เคยรักเคยให้สัญญาต่อหน้าแสงดวงจันทร์ฉาย
จะร่วมชีวิตไม่คิดเปลี่ยนแปลงแหนงหน่าย
บัดนี้เธอมากลับกลายคล้ายจันทร์คืนวันแหว่งเว้า
รักเคยหวานชื่นไม่คืนกลับมาเหมือนเก่า
จันทร์เพ็ญไม่เหมือนรักเราแหว่งเว้ากลับงามเต็มดวง
ความรักของฉันที่มันเลื่อนลอยหลุดล่วง
ความสุขความหวังทั้งปวงสุดหวงไม่กลับมาคืน
อยากจะหลับอยากจะฝันตื่นพลันใจคงสดชื่น
ถึงเธอเป็นของคนอื่นฉันตื่นมาเพื่อจะลืม
ดวงจันทร์วันเพ็ญที่เห็นเต็มดวงตอนค่ำ
หัวใจฉันแสนระกำเจ็บช้ำจนสุดจะฝืน
อยากลืมรักเก่าลืมเศร้าทั้งหลับและตื่น
เหมือนจันทร์แหว่งเว้ากลับคืนเต็มดวงเป็นจันทร์วันเพ็ญ
2 มีนาคม 2546 17:39 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เสียงลมโยกกอไผ่แกว่งไกวลั่น
พสุธาไหวสั่นขวัญผวา
คงมีเหตุอาเพทเกิดขึ้นมา
ฝูงนกกาจตุบาทดาษกระจาย
พบต้นเหตุเกิดขึ้นเพราะความรัก
เสียงของอกที่หักขวัญที่หาย
เธอตัดรักขาดเยื่อไม่เหลือใย
ฉันคงตายทุกข์หนักเพราะรักเธอ
1 มีนาคม 2546 00:07 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ฤดูผันวสันต์เยือน ส่ำสัตว์กล่นเลื่อน
และเล็มยอดหญ้าระบัดใบ
เก้งกวางช้างป่ากระทิงไพร ชื่นชิมหญ้าใหม่
ระรื่นระริกระเริง
ตัวเราผมเผ้ากระเซิง เตลิดเปิดเปิง
เร่าร้อนร่อนเร่เรรวน
โหยไห้ระกำคร่ำครวญ เธอเคยชื้ชวน
ชมถ้ำน้ำตกนกยูง
กับข้าวคาวหวานเคยปรุง ยั้วยิ้มชักจูง
ลองลิ้มชิมรสโอชา
จากไปไม่หวนคืนมา ไม่เคยกล่าวลา
ร่ำหาบ้านป่าไร้เธอ
ข่มใจไม่ฝันละเมอ ใจหวังพบเจอ
ยามเผลอยังหวนครวญคราง
เดือนแรมฟ้ามัวสลัวลาง แสงดาวพราวพร่าง
กระพริบลิบลิ่วประชัน
นกแสกบินร้องก้องอรัญ เรียกร้องวิญญาณ
จากร่างเหมือนตายไร้แรง
กำสรวลครวญคร่ำสำแดง ไม่เคยคลางแคลง
เพราะแจ้งใจเขาเนาว์นาน
แรกรักเหมือนเมื่อวันวาน วันนี้ซมซาน
วิญญาณเอาไปไม่ขอคืน .
26 กุมภาพันธ์ 2546 00:39 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ขลุ่ยผิวพลิ้วเสียงใสเหมือนเสียงใครร่ำเรียกหา
เสียงนางครวญครางลาหัวใจข้าแสนร้าวราน
เคยร่วมทุกข์สุขครองร่วมปรองดองในวัยหวาน
ความรักไม่ยืนนานมิทนทานย่อมสิ้นใย
สรรพสิ่งในโลกหล้าอาจแกร่งกล้ามีที่ไหน
พังภินท์สิ้นสูญได้รักทั้งใจยังโรยรา
เมื่อใจแสนอ่อนล้าหวังเพียงว่าจะมีเธอ
ความหวังช่างเลิศเลอนี่เราเพ้อหรือฝันไป
ความจริงเป็นได้ยากเพราะลมปากต่างจากใจ
สัญญาเคยพูดไว้ล่วงเลยไปก็ลืมเลือน
ฝังจมกับอดีตเหมือนคมมีดมากรีดเฉือน
ความช้ำยังย้ำเตือนรักคงเลือนเมื่อสิ้นลม
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟฤกษ์ ชัยพฤกษ์
หน้าส่วนตัว
773
