12 พฤศจิกายน 2546 15:36 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
กราบลงตรงตักหลวงพ่ออุตมะ
ท่านลูบศีรษะให้พรให้ศิล
ปีนี้หาได้พอมีพอกิน
ลูกนำกฐินมาทอดสามัคคี
ผลบุญได้ทำกรรมดีได้สร้าง
ไม่อาจลบล้างบาปกรรมก่อนนี้
แต่เพื่อบรรเทาเร่าร้อนฤดี
ทุกข์ใหม่อย่ามีชีวิตเลิศลอย
เสร็จเรื่องพระเจ้ามุ่งเข้าตลาด
ใกล้วัดดารดาษชาวมอญกลุ่มน้อย
เครื่องไม้เสื้อผ้าตุ๊กตาเพชรพลอย
แป้งหอมเปลือกหอยสร้อยหยกกำไล
เข้าชมเจดีย์ศรีวิสุทธิ์พุทธคยา
พุทธรูปโอ่อ่าหยกขาวอำไพ
สะพานไม้ยาวท่านสร้างให้ใช้
สัญจรเร็วไวใกล้วัดมั่นคง
จากเกริงกราเวียอ่อนเพลียนิดหน่อย
ตะวันเคลื่อนคล้อยถึงแดนพิศวง
ทางผ่านเรียกด่านเจดีย์สามองค์
ไทยจีนยกโขยงซื้อตั๋วผ่านแดน
พม่าเรียกขานชาวบ้านตองสู่
เดินเที่ยวชมดูอย่างไม่มีแผน
ไม่น่าสนใจกลับไปหาแฟน
กรุงเทพฯเมืองแมนงดงามอร่ามเรือง....
10 พฤศจิกายน 2546 13:45 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
พุทโธ่เอ๋ยนี่แหละหนาเขาว่าหญิง
ไม่ยอมรับความจริงชอบสงสัย
ใช้อารมณ์มองไม่ซึ้งถึงหัวใจ
ว่าผู้ชายเขาคิดอย่างไรกัน
ทุบตีอกชกหัวกลัวล่วงหน้า
เป็นข้ออ้างร้างลาเรื่องสงสาร
ขอถอนคืนถ้อยคำเคยจำนรรจ์
ว่าจะรักภักดีมั่นนิรันดร
เสือมีลายแม้จะตายยังไว้ศักดิ์
แข็งแต่ปากภายในยิ่งไหวอ่อน
หมดทางไปจนมุมถูกเขาต้อน
โฮกคำรามขู่ไว้ก่อนรักษาลาย
หากความเห็นของเธอสำคัญนัก
ฉันก็มีใจภักดิ์ไม่จางหาย
ขอถอนคำว่าสงสารเอาออกไป
เหลือแต่เพียงใจกายมอบให้เธอ..
8 พฤศจิกายน 2546 22:26 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เสือลำพองคะนองคึกดึกสงัด
กระโจนฟัดวัวควายสบายเล็บ
ไม่เคยมีสิ่งใดทำให้เจ็บ
ต้องหนาวเหน็บเส้นใยไหมบ่วงรัด
หัวใจแกร่งแข็งกร้าวดังผาหิน
มีดแหลมคมยังบิ่นเพราะกล้าจัด
เธอขอโทษอ้อนวอนสารพัด
เกินจะขัดไมตรีเคยมีมา
ใจไม่อ่อนแต่คงเพราะสงสาร
อยากเหี้ยมหาญเกรงไม่ชื่นขื่นผวา
ยินดีเชื่อมสัมพันธ์ลั่นวาจา
จะรักเธอจนกว่าชีพวางวาย
เคยแสดงแกล้งเกลื่อนว่าเลือนรัก
ที่จริงแล้วใจภักดิ์ไม่จางหาย
รักที่มอบให้กันมั่นไม่คลาย
จากนี้ไปคงสดชื่นคืนเดือนเพ็ญ...
8 พฤศจิกายน 2546 16:05 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
พลุพุ่งกระจายเต็มฟ้า สีเข้มแสงจ้า
เผาเทียนเล่นไฟกระทง
ไหว้สาขมาบรรจง ปล่อยไหลลิ่วลง
เวิ้งน้ำเชิงท่าหน้าบาน
สดชื่นรื่นเริงสำราญ ประกวดนงคราญ
นพมาศนางงามอำไพ
เดือนเพ็ญเด่นดวงสวยใส ประทีปโคมไฟ
ลอยไปในห้วงนภา
ธิษฐานผ่านโคมผ่านฟ้า รักอย่าโรยลา
ศรัทธาจงดลคนดี
อย่าร้างห่างหายหน่ายหนี หากบุญเรามี
ครองคู่ชู้ชื่นสมปอง.........
7 พฤศจิกายน 2546 15:38 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เธอคิดว่าความสัมพันธ์เหมือนต้นไม้
ตัดต่อตากิ่งได้ตามที่หวัง
อยากจะริดรอนรากให้ภินท์พัง
ไม่เคยชั่งใจคิดสักนิดเดียว
เมื่อแรกรักสดชื่นรื่นในอก
ทรวงสะทกหอมหวานใจซ่านเสียว
สัมพันธ์รักเหมาะสมดูกลมเกลียว
ดั่งน้ำเชี่ยวใครขวางไม่รั้งรอ
พอแหนงหน่ายใจห่างถึงทางตัน
ขาดสะบั้นฉุกเฉินเกินร้องขอ
ลืมเสียสิ้นความรักร่วมถักทอ
เคยเคลียคลอห่างหายเหมือนสายลม
แทบกระอักเป็นเลือดถูกเชือดเฉือน
รักลางเลือนหักโค่นโดนทับถม
ยื่นคำขาดตัดสัมพันธ์ฝันล่มจม
ต้องโศกซมอยู่เดียวสุดเยียวยา
มางอนง้อขอโทษเลิกโกรธขึ้ง
คงจะหมดที่พึ่งจึงมาหา
เจ็บแล้วจำย้ำคิดติดอุรา
ช้ำเกินกว่าจะหันกลับไปรับรัก
เก็บคำลวงของเก่าเอาไว้เถิด
ไม่ขอเปิดประตูใจให้อกหัก
คำสัญญาเสื่อมสลายเสียดายนัก
หากจะรักอีกครั้งต้องยั่งยืน....