14 กรกฎาคม 2547 09:47 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
พูดเป็นเล่นเอดส์ไม่กลัวแต่กลัวอด
ตายกันหมดเพราะลองคะนองคึก
ยังไม่มาถึงตัวไม่รู้สึก
กว่าสำนึกเมื่อสายเกินเยียวยา
คงจะเหลือแต่เด็กกับคนแก่
พ่อกับแม่ไปอยู่ในป่าช้า
มัวระเริงเหลิงหลงในกามา
ไม่ระวังพลาดท่าพากันตาย
ข้อกำหนดควรจดจำปฎิบัติ
ให้เคร่งครัดอย่าละเมิดหรือเบื่อหน่าย
ไม่เปลี่ยนคู่ชู้ชมทั้งหญิงชาย
ใช้ถุงยางอนามัยเมื่อจำเป็น
ก่อนสมรสตรวจเลือดให้แน่ชัด
การเที่ยวเตร่ต้องตัดแม้ยากเข็ญ
หากเป็นแล้วแก้ไขตรงประเด็น
รักษาตัวดังเช่นหมอแนะนำ
ในสังคมพบเห็นอย่าเดียจฉันท์
ต้องช่วยกันเกื้อกูลอุปถัมภ์
ทั้งการงานอย่างไรยังได้ทำ
ไม่ตอกย้ำทิ่มแทงแสลงใจ
12 กรกฎาคม 2547 21:49 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
มนต์จันทรา ผู้หญิงไร้เงา
มองพระจันทร์วันเพ็ญสวยเด่นนัก
ให้นึกถึงที่รักเป็นหนักหนา
จึงได้อ้อนสวดมนต์ภาวนา
ขอจันทราให้คนดีที่ห่างไกล
ได้สุขสันต์ทุกวันไม่จางหาย
แถมด้วยหลับสบายคล้ายฝันใฝ่
ยามราตรีขอคนดีท่องเที่ยวไป
ในความฝันอันสดใสในวิมาน
แถมด้วยความตระการลานดอกไม้
ให้เธอได้อยู่สุขทุกสถาน
ชมฉิมพลีดีพ้นล้นตระการ
ในวิมานเมืองแมนแดนสวรรค์
ลืมให้หมดความทุกข์ที่คลุกเคล้า
ให้เธอเฝ้าความสุขและสุขสันต์
เมื่อตื่นมาในวันใหม่ในทุกวัน
ขอเธอนั้นจงสุขสันต์ทุกวันเลย
ส่วนตัวฉันฝันดีนะที่รัก
ด้วยมีเธอนำชักรักเปิดเผย
จึงแสนสุขสนุกไม่ทุกเลย
แถมขอเอ่ยความฝันฉันมีเธอ
มนต์จันทรา ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
จันทร์เจ้าเอย ก่อนเคยสุกสกาว
จันทร์รานร้าว เว้าแหว่งแสลงฝัน
จันทร์จะหมอง ครองเศร้าอีกกี่วัน
จันทร์หวนคืน แจ่มจันทร์เหมือนต้องมนต์
มนต์จันทรามาอ้อนวอนคนรัก
ซึ้งสลักเด่นสล้างกลางเวหน
คำอ้อนวอนภาวนาบันดาลดล
เหมือนสายชลพรมพร่างลงกลางใจ
ดุจดั่งชื่นชมชั้นวิมานแมน
ได้โลดแล่นพลิ้วผ่านลานดอกไม้
เข้าวิมานฉิมพลีคลี่เชิงชาย
ความทุกข์คลายสุขสันต์พลันมาแทน
งามน้ำใจใสซื่อถือความรัก
ร่วมทอถักผูกพันมั่นหวงแหน
ขอท่องไปในสกลจนสุดแดน
จะกลับหันสัมพันธ์แน่นไม่แคลนคลอน
สุขเถิดหนาอยู่ดีอย่ามีทุกข์
ใช้ชีวิตให้สนุกกันเสียก่อน
เมื่อความหวังสร้างเสร็จไม่เดือดร้อน
ถึงเวลาเป่าแตรนอน..ฉันและเธอ
10 กรกฎาคม 2547 07:55 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
หนีเสียเถิดหนีไกลสุดขอบฟ้า
ข้ามโลกหล้าลืมทุกข์ที่ทับถม
อย่าให้ใครมองเห็นว่าช้ำตรม
ขอยอมจมความเหงาเศร้าคนเดียว
ช่างมันเถิดความรักเคยหวานซึ้ง
ปานน้ำผึ้งผ่านไปไม่แลเหลียว
ตัดให้ขาดเหมือนข้าวขาดคาเคียว
ไม่ขอขวางน้ำเชี่ยวปล่อยเรือลอย
เรือชีวิตลอยคว้างกลางเกลียวคลื่น
ตั้งใจยืนครั้งนี้ไม่มีถอย
มุ่งไปตายดาบหน้าแม้ค่าน้อย
ไม่ต้องมีคนคอยเฝ้าห่วงใย
อนาคตกำหนดด้วยสองมือ
หัวใจดื้อฟันฝ่าปั้นหน้าใส
ต้องมีวันแจ่มแจ้งแสงอำไพ
ขอมุ่งไปเบื้องหน้าฟ้าสีทอง
ไม่มีแล้ว ความฝันเคยร่วมสร้าง
ไม่มีแล้ว เส้นทางของเราสอง
ไม่มีแล้ว วิมานรักเคยอยากครอง
ไม่มีแล้ว เรือนทองในเงาจันทร์
9 กรกฎาคม 2547 09:40 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
กระรอกสีเทาโดดเข้าริมรั้ว
ท้องขาวเกาหัวกระดกยกหาง
ตาโตขนพองเมียงมองหนมปัง
ยกขาก้นนั่งเอียงคอรอกิน
ตัวอ้วนท้องกลมน่าชมกระรอก
วิ่งเข้าวิ่งออกทำเป็นเจ้าถิ่น
คาบได้หนมปังก็ยังไม่กิน
ต้นไม้รีบปีนบนกิ่งเร็วไว
หลายตัวมองเห็นเขม้นอาหาร
พากันพลุกพล่านฉกชิงวิ่งไล่
จากกิ่งต้นโอ๊กตกบนกองไม้
ไม่ทันตัวใหญ่แย่งยื้อถือเอา
เป็นเรื่องสัจจะพละกำลัง
โรยราล้าหลังต้องเสียท่าเขา
โอกาศอำนวยช่วยหนักเป็นเบา
แย่งได้แย่งเอาไม่เคยปราณี
กระรอกตัวน้อยเจ้าคงไม่รู้
คนที่นั่งดูขุ่นข้องหมองศรี
ถูกแย่งคนรักผลักออกเวที
ร่อนเร่เห่หนีหัวใจร้าวราน
ไม่กลับไปพบไม่อยากไปเห็น
ถิ่นเก่าเช้าเย็นเพ้อพร่ำหวามหวาน
ยิ่งคิดยิ่งท้อทุกข์ทรมาน
อุทิศเป็นทานสุขสันต์นะเธอ
8 กรกฎาคม 2547 09:59 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
มาลัยพวงน้อยร้อยด้วยมะลิ
แย้มบานแรกผลิหากริร่วมฝัน
คงต้องรับรู้เพราะอยู่ห่างกัน
ไม่รู้เดือนวันจะหวนกลับคืน
น้อมรับมาลัยด้วยใจเอมอิ่ม
นั่งยิ้มนอนยิ้มอารมณ์หวานชื่น
หลับฝันตื่นฝันรักมั่นยั่งยืน
ความทุกข์ขมขื่นมลายหายไป
ขอบคุณไมตรีที่มีเสมอ
น้ำใจของเธอสวยพริ้งยิ่งใหญ่
สัมพันธ์สนองสองเราเข้าใจ
กี่อสงไขยไม่จางร้างลา
ขอเพียงเชื่อมั่นต่อกันพอแล้ว
รักคงตรงแน่วไม่หวงห่วงหา
สำคัญที่ใจมั่นในสัญญา
มาลัยไม่ลาคล้องใจทั้งดวง