3 สิงหาคม 2548 09:16 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
โอ้อกเอ๋ยอกหมองต้องนั่งเศร้า
ยื่นความรักให้เขากลับขว้างหาย
ไม่หันมองแม้น้อยเท่าก้อยปลาย
ยามแพ้พ่ายรักเลือนเหมือนตกตาล
เจ็บขัดยอกในอกที่กลัดหนอง
จากท่าทีปรองดองมีแววหวาน
กลับเมินมองเหมือนเป็นเช่นขอทาน
รักวันวานถึงวันนี้มีแต่ชัง
ดิ้นไม่หลุดฉุดไม่พ้นด้วยล้นรัก
ลงจมปลักมืดมิดติดกรงขัง
วิมานรักมลายสิ้นต้องภินท์พัง
เหลือความหวังแบบบางระหว่างรอ
รอ จะปลอบเมื่อเธอเผลอพลาดพลั้ง
รอ จะรั้งเมื่อเตลิดเปิดห้องหอ
รอ จะเตือนเมื่อหลงคำป้อยอ
รอ จะฝันร่วมกันต่อเมื่อรักคืน
จนบัดนี้ความหวังยังมืดมิด
ฟ้าลิขิตบ่งชี้มิอาจฝืน
อยู่กับความหมองหม่นทนกล้ำกลืน
เห็นเธอชื่นเรากลับช้ำภาพตำใจ....
2 สิงหาคม 2548 10:25 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เอ็มเอสเอ็นเป็นไงไม่เคยบอก
คนอื่นคุยกันดอกจึงได้เห็น
เขาออนไลน์คุยกันเช้าจรดเย็น
ตัวฉันเว้นเพราะอยู่ห่างทางมันไกล
พูดไม่เพราะหัวเราะไม่ระรื่น
หาจุดยืนแน่นอนก็ไม่ได้
ดีแต่แหย่เย้าหยอกหลอกหัวใจ
ไม่มีใครเชื่อถือเล่าลือกัน
ตั้งสมญาว่าเป็นจอมลีลา
เบอรมือถือถามหาอย่าได้ฝัน
เขาแจกเบอรคนอื่นชื่นทั้งนั้น
แต่ตัวฉันไม่ให้ทำไงดี
ทั้งเนื้อตัวมีเพียงมือเปล่าเปล่า
ห้องก็เช่าข้าวก็ซื้อมือถือหนี
ไทยโพเอ็มดีกว่าเป็นของฟรี
เจอะครูกลอนอ้อนดีดีได้ยกครู....
31 กรกฎาคม 2548 09:50 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เพ่งมองรูปวูบไหวใจประหม่า
บุญหรือกรรมนำพาให้มาเห็น
อารมณ์หวั่นคลั่งไคล้ไม่เคยเป็น
เหมือนดังเช่นคำท่านภู่ครูกานท์กลอน
*ถึงต้องง้าวหลาวแหลนสักแสนเล่ม
ให้ติดเต็มตัวฉุดพอหลุดถอน
แต่ต้องตาพาใจอาลัยวอน
สุดจะถอนทิ้งขว้างเสียกลางคัน* (จากนิราศวัดเจ้าฟ้า)
เทพอัปสรแปลงร่างมาแย้มโอษฐ์
ตะลึงโสตงุนงงหลงเก็บฝัน
เหนือหญิงใดในพิภพจบโลกันต์
พร่ำรำพันไม่ถึงครึ่งเธองาม
หน้ารูปไข่ปลายหูดูจิ้มลิ้ม
เผยอปากอวบอิ่มยิ้มสยาม
งามดวงตาหน้าต่างใจใสแวววาม
คิ้วโก่งดังศรรามยามแผลงทรง
เส้นเกษาดำขลับจับแสงเงา
คางพริ้มเพราคอเรียวเพรียวระหง
ฟันขาวเรียงเพียงจ้องมองอนงค์
ต้องลุ่มหลงรูปลักษณ์ปักหัวใจ.....
28 กรกฎาคม 2548 09:25 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ศุภฤกษ์ดิถีบรรจบ ประสูติเวียนครบ
ยี่สิบแปดกรกฎา
มงกุฎราชกุมารา กราบก้มวันทา
รุ่งจำเริญพรรษากาล
อวยพระชนม์ยิ่งยืนนาน ภัยร้ายกรายผลาญ
แพ้พ่ายพินาศปราศไกล
มิ่งขวัญปวงชนชาวไทย เกียรติยศเกริกไกร
ชื่นใจใต้พระบารมี
ไพร่ฟ้าแซ่ซ้องยินดี สุขเกษมเปรมปรีดิ์
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
นายฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ผู้ประพันธ์
27 กรกฎาคม 2548 10:05 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ไม่เคยมีทีท่าว่ารักใคร่
โต้ตอบกันคราวใดต้องแพ้พ่าย
ทั้งเยาะเย้ยถากถางให้เจ็บอาย
แสนเสียดายตกชั้นฝันดารา
มิรู้เลยว่าหัวใจอยู่ที่ไหน
เธอหลงมอบให้ใครเป็นปริศนา
ช่างโง่เง่าเหลือใจไร้แววตา
เราคงเป็นเช่นลาเขาจูงเดิน
เป็นคนซื่อจนเซ่อเธอก็เห็น
ทุกประเด็นมองกระจ่างอย่างผิวเผิน
ยิ่งเรื่องรักเกี่ยวข้องต้องเผชิญ
เราเก้อเขินอ่านไม่ออกบอกไม่ชัด
ถ้าเป็นเรื่องฮาเฮเซมารู
แซวสอดรู้ยั่วเย้าเราถนัด
ยิ่งเรื่องพระเรื่องเจ้ากินข้าววัด
ปฏิบัติทางธรรมเราช่ำชอง
จนปัญญาเสียจริงผู้หญิงถาม
หัวใจงามมอบไว้ใครเจ้าของ
สมองมึนเหมือนถูกตีด้วยกระบอง
ตะโกนก้องอยากตายให้หายงง
จากคำถามเลือดเย็นเป็นความสัตย์
ไม่ทราบชัดความจริงสิ่งประสงค์
หัวใจเธออยู่ที่ไหนบอกตามตรง
เจตจำนงคำถามตั้งยังครวญคิด....
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟฤกษ์ ชัยพฤกษ์
หน้าส่วนตัว
1156
