24 มกราคม 2549 00:40 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เขาหยอกเย้าปรองดองกันสองคน
ใจที่หม่นเป็นเราเฝ้าอิจฉา
ตกสำรวจไม่อยู่ในหางตา
ไม่เห็นค่าเทียบเป็นเช่นเม็ดทราย
หันมาดูตัวเองเพ่งพินิจ
มีสิ่งใดวิปริตผิดเป้าหมาย
ก็พบความอัปลักษณ์ตั้งมากมาย
ช่างน่าอายเศร้าซึมลืมเจียมใจ
ทั้งผิวพรรณมือเท้าดูหยาบกร้าน
จมูกบานปากหนาแว่นตาใส
เสียงก็ดังเสื้อผ้าราคราบไคล
เข้าบ้านไหนเด็กร้องกันงอแง
ปลงให้ตกเจียมตัวเจียมหัวใจ
ไม่อาจเปลี่ยนรูปได้หมดทางแก้
มีอย่างเดียวแน่นหนักคือรักแท้
ขอเพียงแต่เธอมองเห็นคงเอ็นดู..
19 มกราคม 2549 12:43 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ระดมสรรพกำลัง มาพร้อมพรั่งแก้ความจน
ปลอบปลุกผู้ทุกข์ทน ประชาชนตาดำดำ
ปัญหามีเท่าไร สิ่งแก้ไขต้องรีบทำ
หากช้าประชาช้ำ ต้องกลืนกล้ำรอวันตาย
อยากมอบความอบอุ่น มอบงินทุนหล่อเลี้ยงกาย
มอบของอีกมากมาย เพียงต้องรอช่องทีวี
คุณหญิงเพชรทองพราว หน้าพอกขาวเหมือนชะนี
ยิ้มแย้มแก้มแตกปรี่ มอบสิ่งของกล้องเดินตาม
มดหมอมากันเพียบ บ้างก็เสียบหูฟังงาม
เข้ากล้องจ้องเอ่ยนาม เอาไว้โชว์โก้เสียจัง
วันวารเลยผ่านพ้น เหล่าผู้คนเดินหันหลัง
เรื่องราวไม่อยากฟัง เด็กยังหลงดงน้ำครำ
แก้ไขเพียงเปลือกผิว แต่ท้องหิวเป็นประจำ
มีใครตั้งใจทำ ทั้งระบบพบรุ่งเรือง
1 มกราคม 2549 10:59 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
จันทร์ลอยดวงเด่นสว่างอยู่กลางหาว
สุกสกาวลัดฟ้ามาให้เห็น
ประสบทุกข์เหลือล้ำตรากลำเค็ญ
จันทร์ยังเป็นเพื่อนใจได้ชื่นเชย
*อันกระต่ายนิยมชมจันทร์
จะเหหันไปไม่มีเลย
เมื่อยังชมไม่หนำช่ำใจ
จะหลีกไปไม่ได้ละแม่เอ๋ย*(จากท้าวแสนปม)
เปรียบจันทร์เหมือนดังชีวิต
ลิขิตสุขทุกข์เคียงเขนย
ยอมพลีแม้ร่างสังเวย
ชวดเชยจันทร์อับลับดวง
เฝ้ารอเฝ้าหวังหวนคืน
ตาหลับใจตื่นห่วงหวง
ใจจอดยอดรักหนักทรวง
แรมล่วงสมหวังตั้งตา
หากฉันมีเวทย์มนต์เหมือนนิทาน
จะเสกเป่าบันดาลเสน่ห์หา
สลักใจให้จันทร์มีเมตตา
กลับคืนมาปลอบขวัญนิรันดร์สมัย...
28 ธันวาคม 2548 12:08 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ดอกไม้จะขึ้นหิ้ง
ต้องงามพริ้งด้วยสีสีน
ช่อกลีบเย้ยตะวัน
กลิ่นชวนฝันกรุ่นอบอวล
ดอกไม้อยู่ริมทาง
หม่นระคางโศกกำสรวล
หมองไหม้เสียดายนวล
ช่อดอกด้วนถูกเด็ดดม
มองเหมือนหมดคุณค่า
เก็บเอามาดูไม่สม
ปล่อยไว้ให้คนชม
ดีกว่าดมแล้วทิ้งไป
หญิงงามสูงยศศักดิ์
หากไม่รักนวลศรีใส
คุณธรรมหาไม่ได้
ยิ่งกว่าไม้อยู่ริมทาง...
26 ธันวาคม 2548 22:18 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
พุทธชินราชมลังเมลือง
ทองสุกเหลืองฉัพพรรณรังสี
ประพัสสรเลื่อมพรายประกายมณี
อัญชลีเบญจางคประดิษฐ์
ระลึกถึงพระวิสุทธิคุณ
สัมพุทธะใบบุญโปรดสถิต
มาคุ้มภัยศัตรูหมู่อมิตร
ได้สัมฤทธิ์หน้าที่มีโชคชัย
กำหนดจิตตั้งสัตย์อธิษฐาน
เรื่องพ้นผ่านเคี้ยวคดหมดสงสัย
ชีวิตเราต้องก้าวเดินเจริญวัย
เก็บความนัยรับรู้เพียงผู้เดียว
องค์หลวงพ่อพอรู้บ้างหรือไม่
ลูกวิ่งหนีหัวใจเข้าไพรเขียว
เคยผึ่งผายงามสง่าท่าปราดเปรียว
กลับซีดเซียวระหกระเหินเกินบรรยาย
ขอพี่งบุญหลวงพ่อพุทธชินราช
ให้เปรื่องปราดชนะใจได้โดยง่าย
อยากหยุดรักเหมือนหัวใจใกล้จะวาย
คงต้องตายก่อนเป็นไทใจจองจำ
ช่วยผมด้วยหลวงพ่อพอให้รอด
เหมือนเช่นคนตาบอดก้าวถลำ
เป็นเวรกรรมนำมาพบคนใจดำ
ต้องเจ็บช้ำแทบอาสัญขวัญกระเจิง...