23 กรกฎาคม 2549 15:31 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
มือประคองยกแก้ว กระดกจิบ
จากหนึ่งจนถึงสิบ ดื่มได้
สามีเบิ่งตาปริบ แสนเบื่อ
เหล้าเถื่อนอีกสองไห เร่งเร้าเอามา
สุราพาครึกครื้น หัวใจชื่นเต้นแร้งกา
เพียงดื่มเพื่อเป็นยา รักษาโรคอารมณ์หลอน
หญิงสาวผ้าลุ่ยหลุด สามีฉุดหัวสั่นคลอน
หน้าเง้าเฝ้าเว้าวอน พากลับบ้านหว่านล้อมดึง
ฤทธิ์เหล้าพอเข้าปาก เป็นเรื่องยากจะกล่าวถึง
กลเม็ดร้องเอ็ดอึง ทุบถองทึ้งไม่เลิกรา
หนักเข้าเมาไม่เลิก เงินเดือนเบิกก่อนล่วงหน้า
สามีกับภรรยา เลยดื่มเหล้าเมาสองคน
ผัวแก้วเมียยกแก้ว หมดขวดแล้วเปิดอีกหน
เคล้าคลุกทุกข์ยอมทน ดอกเบี้ยอานบานตะไท...
16 กรกฎาคม 2549 10:44 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ทราบข่าวว่าเขาเจ็บ
หัวอกเหน็บสะเทือนไหว
แขนเจ็บด้วยเหตุใด
หรือมีใครมาบีทา
เหล่าร้ายมากลุ้มรุม
เข้าเกาะกุมหมายฉุดคร่า
นักเลงเก่งหาญกล้า
มากลั่นแกล้งหรืออย่างไร
มียาหม้อโบราณ
ตามตำนานที่กล่าวไว้
ข้าวเย็นเหนือและใต้
กระดูกควายสีเผือกขาว
ส้มป่อยใบมะกา
ดอกกัญชาฝักคูณยาว
ต้มกินทั้งเย็นเช้า
คงทุเลาหายเจ็บจริง
อย่าเชื่อคนเขาว่า
เป็นตำราโรคผู้หญิง
ห่วงนักไม่อยากนิ่ง
จึงบอกกล่าวเล่าให้ฟัง...
12 กรกฎาคม 2549 12:42 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ฉันเป็นเพียงก้อนดินถวิลดาว
อยู่กลางหาวแสนไกลใจยังฝัน
ดินเจ้าเอยเคยสมัครรักผูกพัน
ดาวลอยดวงบนสวรรค์ไกลสุดตา
สะพานดาวเชื่อมผ่านสะพานเบี่ยง
ฉันเป็นเพียงก้อนดินถวิลหา
กลีบกุหลาบกรุ่นกลิ่นยวนอุรา
ใจมิกล้าลองเสี่ยงเพียงก้อนดิน
เปรียบมิได้กับดาวสกาวฟ้า
สะพานดาวตรงหน้าให้ตัดสิน
เกรงจะสร้างคราบคาวดาวราคิน
ดวงดารารุมหมิ่นให้เสื่อมทราม
ต้องตัดใจอยู่ใต้พสุธา
เผยอหน้ามองดาวหนาวชนหยาม
ให้ดาวเด่นต่อไปใต้ฟ้างาม
สุขเพียงยามได้ยลล้นใจแล้ว..
3 กรกฎาคม 2549 23:13 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ขุนทหารกร้านแกร่งตำแหน่งใหญ่
มาเปิดศึกน้ำลายกลางเมืองหลวง
ไททีวีช่องแปดทะลุทะลวง
เล่นหนักหน่วงไฟใต้ใครคนทำ
ฉากด้านหลังฉายหนังปราบมวลชน
กระทืบป่นชาวประชาหน้าถลำ
ฉายวนเวียนหมาต๋าทารุณกรรม
บรรยายซ้ำเพื่อสื่อกระพือไฟ
อ้างพี่น้องมุสลิมสามจังหวัด
ถูกกำจัดหลายคนไฟลนไข่
บ้างถูกอุ้มถูกปราบสาบสูญไป
ถูกล่าไล่หลบลี้หนีความตาย
กว่าจะถูกขัดข้องทางเทคนิค
รัฐบาลถูกจิกเสียมากหลาย
คงจะฟังเพลิดเพลินเดินลอยชาย
เรื่องกฏหมายถูกผิดคิดหรือยัง
25 มิถุนายน 2549 13:48 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เกิดเป็นชายต้องอายด้วยคำหญิง
วางมาดนิ่งกลบเกลื่อนเตือนใจสอน
เธอกล่าวคำน่าทึ่งกึ่งเว้าวอน
ปนออดอ้อนท้าทายให้ชายคิด
อ้างว่ามองพฤติกรรมมานานช้า
คงประหม่างันงกวิตกจริต
เปิดโอกาศโปร่งใสให้ใกล้ชิด
ยังไม่ติดตามผลคนใจเบา
ในภาวะสับสนปนประหม่า
ใจหาญกล้าเขียนกลอนออดอ้อนเขา
พอจริงจังยั้งตรองมองตัวเรา
กลับกลายเป็นเรื่องเศร้าประหวั่นเกรง
หากมองเห็นภายในหัวใจฉัน
ที่นึกพรั่นเพราะเจอเธอคนเก่ง
คนละชั้นปัญญาควายอายตัวเอง
มีหลายคนเขาเล็งเข้าจับจอง
เป็นครั้งแรกหาญคิดจะมีรัก
ต้องทุกข์หนักกลัวเขามีเจ้าของ
ทั้งฐานะตระกูลคงเป็นรอง
ได้แต่มองกรอกตาแทบบ้าตาย
มีแต่ตัวกับหัวใจใครจะสน
ถึงรักล้นท้องอดหมดความหมาย
เอาก้อนเกลือกัดกินคงสิ้นชาย
วาดลวดลายไม่ออกต้องบอกลา...