15 มกราคม 2554 13:07 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เธอเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ามาหลายวัน
มาถามฉันทำไมเป็นอย่างนี้
จากอาการสังเกตุเหตุคงมี
คนปูนนี้ใช้ชีวิตติดฟุ่มเฟือย
ยิ่งมาถามคาดคั้นฉันงงอยู่
ใครจะรู้ว่าทำไมใยจึงเหนื่อย
ไปแอบทำอะไรให้ปวดเมื่อย
ยาแก้ปวดก็กินเรื่อยไม่หายที
ต้องขอซักอาการให้นานหน่อย
เหนื่อยแต่น้อยหรือมากยากเต็มที่
อยากขอเตือนให้ระวังกำลังไม่ดี
อย่าออกแรงให้ถี่อันตราย
ควรกินยาบำรุงปรุงตามสูตร
ของป้าเช็งแกพูดกินแล้วหาย
มะขามป้อมลูกยอสมอราย
กากน้ำตาลแดงทรายน้ำหัวเชื้อ
เมื่อกินแล้วรับรองว่าแข็งปึ๋ง
ห้ากิโลวิ่งตะบึงไม่รู้เบื่อ
ความเหนื่อยเหน็ดหายไปใครก็เชื่อ
ผิวผ่องพรรณอิ่มเนื้อสะคราญตา
14 มกราคม 2554 23:28 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
หยิบแบบฟอร์มใบสมัครเอามากรอก
เพื่อจะบอกความประสงค์ตรงความหมาย
คุณสมบัติเกินต้องการอีกมากมาย
เป็นผู้ชายจริงจริงอย่ากริ่งเกรง
ไม่มีแต๋วให้แตกเหมือนแขกขาว
ทั้งสูงยาวเข่าดีมีรถเก๋ง
เรื่องขับรถชำนาญบ้านเราเอง
ทำอาหารก็เก่งศิษย์มีครู
เคยทำสวนพรวนดินปีนต้นตาล
เรื่องงานบ้านอวดใครได้โก้หรู
เอาทรัพย์สินเงินทองมากองดู
จึงได้รู้ว่าท่วมหัวอย่ากลัวใคร
ให้คำมั่นจะประพฤคิอยู่ในกรอบ
เห็นของชอบจะอดกลั้นไม่หวั่นไหว
ช่วงระยะศึกษาเพื่อดูใจ
จะไม่ทำมือไวขอรับรอง
สาวเชียงใหม่ในฝันนานนักหนา
หากมีบุญนำพาเสนอสนอง
ได้ตกร่องปล่องชิ้นได้กินดอง
จะทำน้องสักโหลไว้โชว์พลัง...
11 มกราคม 2554 11:52 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
กลอนของฉันคั้นออกมาจากใจ
เพื่อเปิดเผยความนัยใต้สมอง
คิดอย่างไรเขียนอย่างนั้นตามครรลอง
แต่ก็ต้องถูกคำพิพากษา
เป็นเจ้าชู้ไก่แจ้แค่หลอกสาว
เที่ยวสามหาวเจ๊าะแจ๊ะไม่เข้าท่า
สารพัดสมญากล้าตั้งมา
จนขึ้นชื่อลือชาทั้งบ้านกลอน
จนไม่กล้าเข้าเยี่ยมที่บ้านไหน
ไม่คำนึงถึงใจที่ไหวอ่อน
อยากขอความยุติธรรมนำมาย้อน
ใครเคยถูกหลอกหลอนช่วยบอกที
มีหัวใจคงมั่นเพียงหนึ่งคน
ถูกว่ากล่าวยอมทนด้วยศักดิ์ศรี
ยังตั้งใจกระทำแต่กรรมดี
เพราะวจีมิตรภาพตราบฟ้าดิน...
13 ธันวาคม 2553 22:53 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ใจรันทดจรดจ่อรอเพียงเจ้า
ทุกค่ำเช้าตรองตรึกเฝ้าติดถึง
ความสัมพันธ์ผ่านมายังตราตรึง
รักหวานซึ้งเลือนหายกับสายลม
ลมเจ้าเอยหอบรักไปหนไหน
สร้างรอยช้ำย้ำใจให้ขื่นขม
ต้องขาดรักชาดคู่ชื่นชู้ชม
ร่างแทบล้มเกลือกดินกินน้ำตา
สงสารข้าบ้างเถิดเปิดโอกาศ
ให้ความหวังสมมาดปรารถนา
รักแสนซื่อถือไว้ไร้มารยา
มอบให้กับขวัญตาเพียงหนึ่งเดียว
อย่าปล่อยให้เร่ร่อนไร้คอนจับ
เหมือนขมิ้นบินลับในดงเปลี่ยว
ต้องไร้ญาติขาดมิตรสนิทเกลียว
เป็นเหยื่อเหยี่ยวก่อนพบซบอกเธอ
4 ธันวาคม 2553 16:57 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
มาแต่งคำย้ำเพรียกเรียกคืนเรือน
เสียงพร่ำเตือนเร้าใจคล้ายเพลิงสุม
เฝ้าไตร่ตรองถ่องแท้ทุกแง่มุม
ยังเคลือบคลุมไมตรีเคยมีมา
เหมือนม่านกั้นเปิดใจไม่ประจักษ์
เมื่ออยู่บ้านหวานรักมักต่อหน้า
พอคล้อยหลังบังใบยามไกลตา
กลับหลงเหลิงเริงร่าหนุ่มหน้ามล
จะให้หวนคืนเรือนเหมือนเก่าก่อน
หลับตานอนปลงใจไม่ได้ผล
ก็ยังเป็นเหมือนเช่นปุถุชน
ความอดทนสิ้นสุดรุดจากเรือน
เปิดโอกาศให้คิดพินิจตรอง
ระหว่างสองเลือกใครให้เป็นเพื่อน
ความสัมพันธ์ฉันท์คู่ดูลางเลือน
อยากย้ำเตือนครั้งนี้มิอาลัย...