16 กุมภาพันธ์ 2554 09:49 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เมื่อราตรีคลี่คลุมทุกพุ่มพฤกษ์
ยอดภูเรือยามดึกสงัดเสียง
ลมหายใจไหวอ่อนอ้อนสำเนียง
คงเหลือเพียงหลีกเร้นเป็นครั้งคราว
มีหมอกเหมยเคยเคลียเรี่ยยอดหญ้า
มีหมู่ดาวเกลื่อนฟ้าฝ่าลมหนาว
มีคนเคียงอุ่นไอใต้แสงดาว
มีเรื่องราวจดจำมาย้ำตรอง
อิ่มเอมใจไมตรีมีมากล้ำ
อิ่มน้ำคำปรนใจไร้หม่นหมอง
อิ่มสัมผัสอิ่มอารมณ์สมใจปอง
อิ่มทำนองเพลงรักปักดวงแด
เมื่อสองคนล้นรักสลักจิต
ธรรมชาติผาดพิศกลางแสงแข
ดาวกระพริบลิบลิ่วสุดตาแล
ต้องพ่ายแพ้อารมณ์ที่บ่มครอง
จั๊กจั่นพลันหยุดระงมเสียง
เค้าแมวเมียงสับสนขนสยอง
จิ้งหรีดหริ่งวิ่งลับทับแมงป่อง
ค้างคาวร้องเรียกคู่ดูอัศจรรย์
13 กุมภาพันธ์ 2554 22:06 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
รักคืออะไรเล่า
ทุกค่ำเช้าเฝ้าคิดถึง
ดวงหน้าติดตาตรึง
อารมณ์ซึ้งยามคิดทวน
ห่วงใยฤาใช่รัก
คอยถามทักให้เสสรวล
ติดตามเป็นขบวน
ทุกสิ่งล้วนทำเพื่อเธอ
ช่วยเหลือใช่รักไหม
รีบเร่งไวสม่ำเสมอ
หัวใจใฝ่บำเรอ
รอพบเจอทุกวันคืน
ตื่นเต้นตัวสั่นเทา
ได้รับข่าวหัวใจชื่น
ข่าวร้ายใจแตกตื่น
มิต้องฝืนอำนาจใด
หรือเป็นเพราะความรัก
จิตตระหนักมั่นคงไว้
มอบแล้วทั้งหัวใจ
วาเลนไทน์สำหรับเธอ
12 กุมภาพันธ์ 2554 00:10 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เป็นเรื่องแปลกตื้นลึกหรือหนาบาง
ในระหว่างสองคนสับสนแท้
เหมือนกับการตอบโต้หาทางแก้
ความปรวนแปรหัวใจเป็นไงกัน
คนหนึ่งหาหนุ่มตี๋มีใจมอบ
อีกคนตอบหาหมวยช่วยสร้างสรรค์
แต่เรามองถึงหัวใจใฝ่สัมพันธ์
คนสองคนรักกันอย่างแน่นอน
เพียงแต่ถือทิฐิไม่ปริปาก
เป็นเรื่องยากที่จะง้อใครก่อน
ต่างเล่นแง่มิแผ่ใจใช้แววงอน
ในส่วนลึกแค่อ้อนน่ารักดี
อยากจะเป็นคนกลางช่วยประสาน
ให้รักหวานงดงามตามวิถี
ในฐานะทั้งสองร้องเรียกพี่
เรื่องผิดใจควรมีวันเลิกลา
อุปสรรคสิ่งใดไม่สำคัญ
เมื่อหัวใจรักกันอย่ากังขา
พฤหัสแมงกุดจี่พี่สัญญา
เป็นเถ้าแก่เดินหน้าขบวนขัน...
5 กุมภาพันธ์ 2554 13:11 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
โอกาศสูงยิ่งล้ำ เกินใคร
รองบาทฝ่ายนอกใน จ่ายเบี้ย
เกิดเรื่องดุจสุมไฟ คุกรุ่น
ทำตนต่ำตกเตี้ย รุ่มร้อนสถาบัน
ยึดครองตัดป่าไม้ ยอดเขา
ความแตกกลัวอับเฉา รีบรื้อ
ทนด้านเกินคาดเดา ทำเก่ง
วางท่าเหมือนคนบื้อ ต่อหน้าหมดอาย
ครองยศสูงเยี่ยมฟ้า คนชม
โลภมากผลักตกตม แอ่งน้ำ
เลอะเทอะไม่เหมาะสม ควรอยู่ ต่อเฮย
มุดซ่อนไปรีบจ้ำ เพื่อล้างเลวทราม
ยศศักดิ์ครองอยู่แล้ว สูงสุด
เป็นคนที่บริสุทธิ์ จึ่งได้
ความชั่วถูกเขาขุด ตีแผ่
ควรอยู่หรือกราบไท้ ล่วงแล้วลาไกล
ควรอายใจหนึ่งบ้าง เพียงนิด
ออกงานมุ่งแนบชิด ไพร่ฟ้า
ประชาไม่ยอมสนิท คนต่ำ จิตเฮย
เห็นตัวสั่นปากอ้า เอ่ยไหว้ฝืนใจ
4 กุมภาพันธ์ 2554 08:47 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เขมรบุกมายึดบ้าน เมืองเรา
สร้างวัดปลูกเรือนเอา แน่แล้ว
ปักธงหน้าวัดเขา แหนแห่ ทำบุญ
ทหารไทยหน้าบ้องแบ๊ว ลั่นฆ้องแถลงการณ์
เผยวาทะเก่งกล้า กลางสมร
ธงชาติของดัสกร ปักแล้ว
หากแต่ปักบนขอน ถึงแน่น ปานใด
มิใช่ปักดินแก้ว ดั่งนี้จึงเมิน
เกรงใจกลัวโกรธขึ้ง รังควาน
ทหารไทยอยู่สำราญ ยิ่งล้น
สิ่งเดียวที่ชำนาญ สุดลิ่ม
ปฎิวัติไล่หนีพ้น กี่ครั้งรัฐบาล
ควงปืนยิงฆ่าล้าง ประชาชน
นอนตายไปกี่คน ย่อมรู้
พูดพ่นกะลาวน เบนเบี่ยง
เก้าสิบเอ็ดศพเขาสู้ ป่านนี้เป็นไง
อาวุธทุกอย่างซื้อ เงินใคร
แทนที่รักษ์อธิปไตย ชาตินี้
กลับฆ่าเราคนไทย ตายเกลื่อน
รถเกราะไล่ทับบี้ ฆ่าล้างราชประสงค์
สงสารนเรศวรเจ้า ราชันย์
คงทุกข์อยู่ในสวรรค์ สุดฟ้า
ลูกหลานไม่แข็งขัน ตีต่อ
อาจตกเป็นบ่าวข้า รับใช้ชาติขแมร์