23 เมษายน 2549 15:06 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
ใจเธอนั้นกว้างใหญ่เหนือใจฟ้า
ผ่านห้วงกาลเวลาอย่างสดใส
บริสุทธิ์งดงามความห่วงใย
ทั้งหัวใจให้เธอเสมอมา
ทาบแสงแดดระยับพราวราวภาพฝัน
ทาบแสงจันทร์นวลงามยามปรารถนา
ทาบแสงดาวระยิบพร่างกลางนภา
ฉายชีวิตเจิดจ้าด้วยตาเธอ
ก็เป็นได้แค่นี้นี่แหละฉัน
ที่รักมั่นยืนยงมั่นคงเสมอ
เป็นคนเดิมในวันเก่าที่เราเจอ
ไม่เคยเผลอหวั่นไหวใครสักคน
เพราะพบแล้วแพรวทองส่องใจฉัน
ร่วมเผชิญคืนวันอันสับสน
สรรพสิ่งหลากล้วนอลวน
จะฝ่าฟันดั้นด้นกับคนดี
21 เมษายน 2549 08:05 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
ยังสับสนเคว้งคว้างทางหลุดพ้น
ในค่ำคืนมืดมนฟ้าหม่นแสง
มองแมงมุมท้อทดหมดเรี่ยวแรง
เจ้าหิ่งห้อยใช้แสงส่องนำทาง
เห็นแมงมุมตัวร้อนนอนหนาวสั่น
ทำหน้าที่แทนแสงจันทร์กลางฝันพร่าง
ให้อบอุ่นคลายหนาวจนเบาบาง
แจ่มกระจ่างทอรักถักสายใย
เกิดความรักเมื่อไรก็ไม่รู้
เหมือนเป็นคู่ของตนแต่หนไหน
ขอเคียงข้างเธออยู่เป็นคู่ใจ
แม้นไม่ได้เคียงอยู่เป็นคู่กัน
เพราะเราต่างกันไกลเกินไขว่คว้า
ต่างรู้ว่าเป็นได้แค่ในฝัน
เหมือนแสงไฟดับลงคงสักวัน
ปีกบางบางอุ้มเจ้านั้นกลับรังนอน
ไม่เคยรู้ทุกอย่างเหมือนลางร้าย
ไม่เคยรู้อันตรายกล้ำกรายก่อน
ไม่ระวังชีวิตถูกลิดรอน
ถูกคมเขี้ยวม้วยมรณ์ก่อนรักจาง
ได้เรียนรู้ความจริงของชีวิต
เพราะต่างจิตต่างใจจุดหมายต่าง
แม้นทุ่มเทรักเหมือนมันเลือนราง
ดับแสงฝันส่องทางเพราะต่างใจ
20 เมษายน 2549 08:16 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
The stars and moon we do admire,
Inspired the promising be the same,
Even someday we are apart,
Side by side always be our hearts.
Wishing through the wishing stars,
Require our believing minds,
Sweet memories will always be,
Forever love you I guarantee.
ชี้ชมดาวและเดือนเหมือนทุกครั้ง
สัญญายังคงมั่นมิหวั่นไหว
ระยะห่างทางรักถักสายใย
แต่หัวใจจะอยู่เคียงคู่กัน
อธิษฐานผ่านดวงดาวที่พราวฟ้า
ด้วยศรัทธาโอบเอื้อแม้เมื่อฝัน
ความทรงจำอิงแอบแนบนิรันดร์
รักเธอมั่นสวรรค์เห็นเป็นพยาน
19 เมษายน 2549 07:55 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
ทางเก่าที่เราผ่าน
คือตำนานเคล้าน้ำตา
ยิ้มแย้มแต้มมายา
คล้ายนิยามความนิยม
หลับตาแต่ใจตื่น
หน้าแช่มชื่นแต่อกตรม
อดีตสุดขื่นขม
ซ้ำร่องรอยเป็นเรื่องราว
เสี้ยวเศษเป็นเหตุการณ์
เต็มวิญญาณอันยืนยาว
ทุกข์จมปมร้อนหนาว
ความปวดร้าวเข้าลึกซึ้ง
ทนเจ็บและเก็บกด
ปลดโซ่ตรวนที่ล่ามตรึง
ดื้อรั้นและดันดึง
ขึงโยงสายดั่งข่ายกล
พิษแผลความแพ้พ่าย
แผ่กระจายท้าทายตน
ล้มลุกแล้วหลายหน
ใจอดทนยังหยัดยืน
จุดไฟไปหาฝัน
แต่ไฟนั้นก็ไร้ฟืน
ล้มฟุบแต่ทนฝืน
ลืมตาตื่นฝันหมดไฟ
11 เมษายน 2549 10:12 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
รอยแยกริ้วย่นบนหน้า...............................บอกกาลเวลา
ถึงคราได้เห็นเช่นกัน
รอยยับยามยิ้มยืนยัน...............................ทุกข์สุขครบครัน
เร้นรอยชีวิตอนิจจา
นี่แหละเนื้อหนังมังสา................................ริ้วรอยตีนกา
มากค่าเพิ่มพบประสบการณ์
ลายไม้ถูกเทียบเปรียบปราน......................เดือนปียาวนาน
เห็นแจ้งแสดงตรงวงปี
ระยะชิดห่างวางดี........................................ลวดลายเหมือนมี
จิตรกรรมธรรมชาติวาดแสดง
อ่านลายถี่กว้างคลางแคลง...........................หมุนเวียนเปลี่ยนแปลง
แห่งฤดูอุดมสมบูรณ์
บางปีร้อนแล้งแห้งสูญ..................................ลายชิดทวีคูณ
เพิ่มพูนเส้นสายลายศิลป์
ไม้เก่างามล้ำด่ำถวิล.....................................เหมือนดั่งชีวิน
แก่เฒ่าทั่วถ้วนล้วนชรา
ใช่แก่แค่รอยตีนกา.....................................พรั่งพร้อมปัญญา
คุณค่าชีวิตจิตใจ
เวลาล่วงผ่านเลยไป.....................................มิต้องขานไข
วนไปวงปีชีวา
หน้าส่วนตัว
1070
