17 พฤษภาคม 2550 12:17 น.
ร้อยหนาม
ยามนี้ ชีวี ช่างเงียบนัก
ได้พบรัก สลักจิต ผิดหรือไม่
เป็นความรัก วาบหวาม ในหทัย
เพราะเหตุใด ใครได้พบ มิหลบมัน
เวียนว่าย วกวน กระแสโลก
ถึงคราโศก ทุกข์ตรม จึงเหหัน
ยามมีสุข มิเคย หลีกหลบกัน
ยามสะบั้น ในความรัก จึงได้ทวน
โอ้หนอรัก เป็นเช่นนี้ แท้จริงหรือ
รักนั้นคือ อย่างไร จึงไห้หวน
รักเป็นสิ่ง มีค่า ควรใคร่ครวญ
หรือรักรวน ควรหักค่า ความรักไป
ไม่เข้าใจ เหตุไฉน คนจึงโศก
ดุจดั่งโลก จะขาดสิ้น ให้สงสัย
บางคนกลับ ยังอยู่ได้ เพราะเหตุใด
รักนั้นไซร้ เป็นอย่างไร ช่วยไขความ
7 กรกฎาคม 2547 11:28 น.
ร้อยหนาม
เหนื่อยไหม ความรักที่เธอมอบ
เหนื่อยไหม โปรดตอบให้ฉันรู้
เหนื่อยหนัก พักสักนิดนะโฉมตรู
ฉันก็รู้ ว่าเธอเหนื่อย ฉันเข้าใจ
เพียงแต่ว่า ฉันทำ เพราะฉันรัก
ฉันตระหนัก ค่าความรัก อันยิ่งใหญ่
ฉันได้รับ ความรัก พร้อมน้ำใจ
ที่เธอให้ ฉันซึ้งค่า เสมอมา
ไม่มี สิ่งใด ที่มีค่า
ที่ต้องตา จะมอบตอบ ด้วยห่วงหา
ได้เพียงมอบ ความรักตอบ ให้พี่ยา
ที่รู้ค่า แห่งความรัก และรอคอย
มอบให้แด่ชายใจดีที่ห่วงหวง และปรารถนาให้เราได้พบแต่สิ่งดี ๆ
อยากบอกให้เธอรู้ว่า ฉันก็ปรารถนาให้เธอได้พบความสุขในชีวิตเช่นกัน
หน้าส่วนตัว
1245
