26 ตุลาคม 2549 00:08 น.
ร้อยรัก
โบยบินไปไกลสุดตาหาสิ่งฝัน
ด้วยคืนวันรอคอยสิ่งโหยหา
คิดถึงวันวานที่ผ่านมา
ยังติดตราตรึงจิตคิดถึงรอย
จะลบเลือนเฉือนทิ้งยิ่งจำจด
ลบอย่างไรลบไม่หมดนะใจเอ๋ย
ถึงลบเลือนเหลือรอยช้ำนะทรามเชย
อย่าลบเลย...รอยช้ำย้ำยิ่งตรม
25 ตุลาคม 2549 13:56 น.
ร้อยรัก
ที่ตรงนี้...มีที่ว่างหนึ่งที่
สำหรับ........คนมีความฝัน
ที่ตรงนี้.....มีอิสระทุกๆวัน
สำหรับ......คนมีฝันจะเข้ามา
ที่ตรงนี้......มีทางแยก
สำหรับ.......นักเดินทาง.....แวะมาหา
ที่ตรงนี้.......มีที่พัก..มีชายคา
สำหรับ.........คนหลงทางมาได้พักพิง
ที่ตรงนี้........อบอุ่นเสมอ..สำหรับเธอ....พร้อมไฟผิง
ที่ตรงนี้........พร้อมส่งมือออกไปรับด้วยใจจริง
สำหรับทุกๆสิ่ง.....ที่เข้ามาอย่างตั้งใจ
เมื่อได้รับทุกๆสิ่ง.....ในความจริงนั้น
อิสระ....เช่นกัน..ไม่ว่าฝันจะไปไหน
ไม่มีสิ่งผูกมัดให้อยู่....ไม่จับคู่ให้ใครใคร
พร้อมไปก้อไป...เพียงแค่กล่าวลา
....รู้ไว้.....ยอดมิตร.....เพื่อนคือ...ชีวิตที่มีค่า
อาจจดจำ.......แม้เพียงเสี้ยวเวลา
สิ่งล้ำค่า......ที่...ต่างคนต่างมอบให้กัน
25 ตุลาคม 2549 09:49 น.
ร้อยรัก
ดู เพลินนวลนางสองปรางค์แก้ม
ดูปากแย้มรอยยื้ม..แสนสดใส
ดูนวลเนื้อน้องผ่องเป็นยองใย
เจ้าช่างร้ายแสนเสน่ห์ด้วยเล่ห์กล
ทำแย้มยิ้มยวนยั่วจนหัวหมุน
เนื่อละมุนพอทีพี่สับสน
มันร้อนรุ่มชุ่มทั้งร่างช่างพร่างพรหม
อย่าให่จมด้วยรสเล่ห์เสน่ห์เลย
เข้ามาทำออเซาะฉอเลาะรัก
พี่แทบหักห้ามไม่ไหวดวงใจเอ๋ย
อย่า..เย้ายวนเล่นกับไฟเสน่หานะทรามเชย
เดี๋ยว..เกินเลยจะโดนหลอมไปพร้อมไฟ
หน้าส่วนตัว
829
