14 กุมภาพันธ์ 2549 23:09 น.

ความรัก

1
คุณออยคร๊าบ รับพัสดุครับ แว่วเสียงบุรุษไปรษณีย์ร้องเรียกที่หน้าบ้าน
รอเดี๋ยวนะคะ ไปเดี๋ยวนี้ค่ะ ฉันรีบตอบไปพร้อมกับสาวก้าวยาว ๆ
ให้ถึงหน้าบ้านโดยเร็ว
กล่องใหญ่เชียวครับ นี่ครับ
ขอบคุณค่ะ บุรุษไปรษณีย์ไปแล้ว ฉันมองดูที่อยู่ของผู้ส่ง ยิ้มอย่างดีใจ
จากตรัง นึกถึงหน้าคนส่งอยู่ครามครัน อารามดีใจฉันหอบกล่องพัสดุ
กลับเข้าไปในบ้านอย่างเร่งรีบ เกือบชนแม่เข้าให้
พัสดุจากใครจ๊ะ หือ ดีใจจนมองไม่เห็นแม่ เกือบชนแล้ว เราน่ะไม่รู้
จักโตเสียที แม่ดุ แต่หน้ากลับยิ้ม
ขอโทษค่ะแม่ ก็ออยดีใจนี่คะ ไม่รู้ฆ้องส่งอะไรมาให้ออย ออยขอไปดูก่อน
นะแม่นะ
จ้า ยัยม้าดีดกะโหลกไปเถอะ
ฉันผละจากแม่มา หอบกล่องพัสดุเข้าไปในห้อง แกะกล่องอย่าง
พิถีพิถันเป็นพิเศษ หลับตาลงนึกถึงหน้าคนส่งพัสดุมาให้ ภายในกล่อง
พัสดุมีเสื้อกันหนาวสีชมพูสดใส พร้อมกับจดหมายฉบับหนึ่ง ฉันหยิบมันอ่านอย่างทะนุถนอม
ออย คนดี
คิดถึงออยนะ อากาศที่โน่นคงหนาวแล้ว เสื้อกันหนาวตัวนี้
มันคงทำให้ออยอุ่นขึ้น รู้ว่าออยชอบสีฟ้า แต่ผมอยากเห็นออยใส่สีชมพูมากกว่า ผมจะไปดูออยใส่เสื้อกันหนาวด้วยตัวเอง วันวาเลนไทน์ นี้นะ
อย่าลืมไปรับผม ตอนสี่โมงเย็น แล้วพบกันครับ
คิดถึงคุณ คนดี
ฉันพับจดหมายเก็บลงกล่อง หมุนตัวอยู่กลางห้อง ฆ้องจะมา
จะเจอฆ้อง ดีใจที่สุด
ออย ออยเอ้ย ทำอะไรอยู่ลูก ลงมานี่เร็ว เสียงแม่ร้องเรียกอยู่หน้าบ้าน
เดี๋ยวแม่ ออยกำลังรีดผ้าอยู่ แป๊บนึงนะคะ ฉันกำลังสาละวนอยู่กับ
เสื้อผ้าที่กะว่าจะใส่ไปรับฆ้อง
ออยมีแขกมาน่ะลูก รอลูกอยู่ข้างล่าง ไปรับแขกก่อนไป๊
ออยอะไรเนี่ยออย ทำไมห้องรกอย่างนี้หือ แม่บ่นต่อ
แม่ขาออยกำลังเตรียมชุดสวยอยู่นี่คะ ก็รกอย่างนี้แหละ เดี๋ยวออย
ไปดูแขกก่อนนะคะ
จ้า ไปเถอะอย่าให้เขารอนานนัก เรานะเรา แม่บ่นไป พลางเก็บ
เสื้อผ้าที่ฉันรื้อออกมาให้เป็นที่เป็นทาง
ผู้เป็นแขกนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอฉันอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน
ท่าทางไม่สนใจใยดีกับสิ่งรอบข้างมากนักใครกันนะ ฉันเกิดคำถาม
ขึ้นในใจ
สวัสดีค่ะ คุณ เอ่อ ฉันส่งเสียงทักทายไปก่อน
สวัสดีจ๊ะออย
ฆ้อง ! ไหนว่าจะมาตอนสี่โมงเย็นไง นี่เพิ่งสามโมงเช้าเองนี่นา
ก็แรงคิดถึงนะซี เลยต้องมาก่อน ทำอะไรอยู่จ๊ะ ดูหน้าตายุ่ง ๆ
รีดผ้าอยู่นะสิ เข้าบ้านก่อนเถอะ ไปกินน้ำกินท่าก่อนนะ
กินแต่น้ำได้ป่ะ กินท่าด้วยท่าทางจะไม่ไหว
กวนนะฆ้อง เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวสวย
ขอหล่อดีกว่านะ ไม่ขอสวยเดี๋ยวใคร ๆ หาว่าเป็นตู๊ด.........
ฆ้อง กินค้อนก่อนกินน้ำมะ พูดมากเข้าบ้านเร็ว ฉันรีบคะยั้นคะยอ
ทั้งดึงทั้งลากคนกวน ๆ เข้าบ้าน
ฆ้องหันมองรอบ ๆ ตัวอย่างสนใจ บ้านหลังนี้ที่เขาคุ้นเคยแต่
เด็กดูเปลี่ยนแปลงไป ภายในบ้านที่เคยเต็มไปด้วยรูปวาดฝีมือศิลปิน
เด็กอย่างออยหายไป แต่กลับมีรูปที่วิวที่วาดด้วยสีน้ำมันสวยงามติดแทน
ถ้าให้เขาเดาก็คงเป็นฝีมือ ออยแน่นอน
ฆ้อง ดูอะไรอยู่ ฝีมือออยนะ สวยไหม
อือ สวยออยวาดเองทั้งหมดหรือ ไม่น่าเชื่อ
ทำไม คนอย่างฉันวาดรูปสวยไม่ได้เหรอ มันผิดตรงไหน
ก็ไม่ผิด แต่อยากบอกว่าคนสวย วาดรูปสวยเหมือนตัวเอง
มันแน่อยู่แล้ว ออยทำได้.. ฉันลากเสียงยาว
จ้าเชื่อ แล้ววันนี้คนสวยจะทำอะไรเลี้ยงหว่า ชักหิว
ทำเป็นอยู่อย่างเดียว ไข่เจียว กินมะเดี๋ยวทำเลี้ยง แต่ไข่เจียวจานนี้
แพงนะ แลกกับกินข้าวมื้อเย็นข้างนอก เอาป่ะ
ยังไงก็ต้องตกลงอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ไม่งั้นก็คงกินคนพูดน่ะแทน
หิวแทบจะกินช้างได้แล้วนะ ไปเร็วเชียวข้าวหนึ่งจาน ไข่เจียวสองฟอง
สั่งจริง รอสักสองชั่วโมงนะ ไปเลี้ยงไก่ก่อน ฉันพูดพลางหัวเราะ
เดินตรงเข้าครัว
ฆ้อง กินข้าวได้แล้ว ฉันยกจานข้าว ไข่เจียวออกมาจากครัว แต่มองเห็น
คนหิวฟุบหลับบนโซฟา ตัวยาว
คนนอนหลับตาพริ้มท่าทางเป็นสุข ฉันยื่นมือออกไปหวังจะปลุก
แต่ก็เปลี่ยนความคิด ปล่อยให้นอนดีกว่าคงเพลีย แล้วจัดแจงยกข้าว
กับไข่เจียวไปเก็บแทน บ่ายสามโมงกว่า คนหลับงัวเงียตื่นขึ้นมาพร้อม
คำถาม
กี่โมงแล้วออย เผลอหลับไปได้ไงเนี่ย
เกือบบ่ายสี่โมงแล้วล่ะ หิวไหมล่ะ เดี๋ยวออกไปกินอะไรข้างนอกกัน
ชวนแม่ไปด้วยนะ
ขอกินก่อนออกไปไม่ได้เหรอ ตั้งแต่เช้ายังไม่กินข้าวเลย แล้วข้าว
ไข่เจียวผมล่ะ ไก่มันออกไข่รึยัง
มันเย็นชืดหมดแล้วฆ้อง ไปกินที่ตลาดกันแป๊บเดียวถึง
อยากกินข้าวไข่เจียวฝีมือออยมากกว่า ยกมาเหอะน่านะ
ตามใจ ถ้าบอกว่าไม่อร่อยนะ.......ตาย ฉันขู่ แล้วเดินเข้าครัว
ยกข้าวกับไข่เจียวจานนั้นออกมาให้
คนกินทำท่าว่าเอร็ดอร่อยเสียเต็มประดา ทั้งที่ข้าวและไข่เย็นชืด
หมดแล้ว
อร่อยไหมฆ้อง
ตอบได้อย่างเดียว อร่อย ผมกลัวตาย
อย่าลืมสัญญานะ ข้าวจานนี้แลกกับมื้อเย็น เอกินอะไรดี กุ้งแม่น้ำเผา
ตัวโต ยำเห็ดโคน ต้มยำปลาม้า อื้อน่าอร่อย
โหกะจะฆ่ากันจริง ๆ เหรอเนี่ย เออ เอาวะยอมตาย คนอะไรงกชมัด
อิอิ ฆ้อง ฆ้องเคยบอกว่าเมื่อโอกาสมาถึง คนฉลาดจะคว้าไว้ อย่าลืมสิ
ปะเก็บกระเป๋าไปห้องพักอาบน้ำอาบท่า จะได้ไปกัน ออยชวนแม่ไปด้วยนะ
ได้ไหม
คร๊าบ คุณนายอย่าลืมแต่งตัวสวย ๆ นะคร๊าบกะผม
ฉันกลับเข้าห้องตัวเอง หยิบเสื้อกันหนาวสีชมพูตัวนั้นมาสวม กับกระโปรงผ้าฝ้ายสีชมพูลายดอกไม้สีขาวเหลืองดอกเล็ก ๆ เดินตรงไปยังห้องแม่

แม่จ๋า ไปกินข้าวข้างนอกกันนะคะ วันนี้
ลูกไปกันเถอะจ๊ะ แม่จะรอพ่อ อย่ากลับให้มันดึกนักนะ แม่เป็นห่วง
แต่ออยอยากให้แม่ไปด้วยนี่คะ พ่อคงกลับดึกตามเคย แม่จะได้ไม่เหงาไง
แม่ชินแล้วจ๊ะ ถึงจะดึกยังไง พ่อของลูกก็กลับบ้านเสมอ ไปเถอะอย่า
ห่วงแม่เลย เที่ยวกันให้สนุกนะลูก
ค่ะแม่ งั้นออยไปนะคะ แล้วจะซื้อขนมมาฝากนะคะ ฉันพูดแล้วเดิน
ออกมาจากห้องแม่
เมื่อมาถึงข้างล่าง พบว่าเจ้าภาพอาหารเย็นกำลังจ้องอยู่
มองอะไร ไม่เคยเห็นคนสวยเหรอ
ไม่เคยแต่ก่อนเคยเห็นแต่ยัยออยขี้แย ขี้โรค ไม่นึกเลยจะเป็น
ยัยออยคนใหม่
ออยคนใหม่ แต่หัวใจดวงเดิมล่ะน่า ไปกันหรือยังหิวแล้ว
ฆ้องไม่ตอบแต่ยื่นมือมาน้อมตัวเล็กน้อย
เชิญคร๊าบคุณนาย
2
ออย จะไปถึงไหนเนี่ย ชั่วโมงกว่าแล้วนะ
เดี๋ยวถึงน่า บ่นเป็นตาแก่ไปได้ แยกขวาข้างหน้าเนี่ยอีกร้อยเมตร
ก็ถึงแล้ว
เอ วันนี้ต้องพาออยล้างจานซะมั๊ง เมนูเลิศหรูเหลือเกิน
เดี๋ยวก็รู้ อร่อยเหาะเลยร้านนี้
จริงอ่ะ
จริงสิ เอ้ยจอด ๆๆๆ จะเลยแล้ว
ออยร้านก๋วยเตี๋ยวริมทางเนี่ยเหรอ
ใช่ร้านนี้ที่ออยมากินประจำ แม้จะไม่ใช่ร้านที่เลิศหรูอะไรแต่เป็น
ร้านที่ดีที่สุดในความคิดของออยนะ
หือ
เข้ามาก่อนสิ แล้วฆ้องจะรู้
ฉันจูงมือฆ้องเข้าไปในร้าน เลือกนั่งโต๊ะตัวหนึ่งอย่างคุ้นเคย
เจ้าของร้านเป็นผู้ชายผอม ผิวขาว สูงโย่ง เดินเข้ามา พร้อมยื่นกระดาษ
และดินสอให้ ฉันกล่าวขอบคุณ หยิบดินสอเขียนเมนูในกระดาษ
เส้นหมี่ลูกชิ้นเนื้อเปื่อย ไม่ใส่กระเทียม น้ำลำใย
ฆ้องกินอะไรดี ข้าวก็มีนะแต่เป็นอาหารจานเดียวน่ะ
ออย กินที่นี่เหรอ กินก๋วยเตี๋ยวเนี่ยนะ ฆ้องทำท่าหงุดหงิด มองหน้าฉันอย่างไม่เข้าใจ
อื้อ สั่งมาสิ กินก๋วยเตี๋ยวในวันวาเลนไทน์มันผิดตรงไหน ประหยัด
สะอาด ปลอดภัย ฉันเฉไฉไม่ใส่ใจอารมณ์ของฆ้อง
จะเล่นอะไรเนี่ยออย ไม่ตลกนะ
ไม่เล่นแต่จะกินก๋วยเตี๋ยว กินป่ะ ฆ้อง ออยเป็นคนธรรมดาสามัญ
วันไหนก็เป็นวันที่ฆ้องมีความสำคัญกับออยเท่า ๆ กัน ใช่ว่าวันนี้ออย
แต่งตัวสวยแล้วกินก๋วยเตี๋ยวไม่ได้ ฆ้องรู้ไหมที่นี่พิเศษยังไง
แล้วมันพิเศษยังไง ก็ไม่เห็นมันแตกต่างจากร้านก๋วยเตี๋ยวธรรมดา
ตรงไหนเลยนี่นา
เฮียคนนั้นหูหนวก เป็นใบ้ แล้วก็เป็นพี่ชายคนละแม่กับออย แต่เฮีย
ไม่เคยได้รับความรักและความเอาใจใส่จากพ่อ เฮียสู้ชีวิตทั้งที่พิการด้วย
สองมือ ของเฮียเอง และที่สำคัญที่สุดเฮียรักออยมากพอ ๆ กับพี่ชาย
คนหนึ่งจะรักน้องสาว ถึงแม้ว่าเฮียเองไม่เคยรู้ว่าออยคือน้องสาว
ออย
แล้วน้องสาวคนนี้ก็ไม่กล้าเอ่ยปากบอกความจริง ออยเพียงแค่อยากให้
เฮียมีความรู้สึกดี ๆ ในวันดี ๆ แบบนี้บ้างเท่านั้นเอง ฆ้องเข้าใจรึเปล่า
ออยสงสารเฮีย
ด้วยการมากินก๋วยเตี๋ยวเนี่ยนะ เอางี้ไหมเราชวนเฮียไปกินข้าวด้วย
กันปิดร้านไปเลยดีไหม
ก็ดีนะแต่ว่าเฮียจะยอมรึเปล่าล่ะ
ไม่ลองก็ไม่รู้น่า เอาน่าจะได้บอกความจริงด้วยว่าออยเป็นใคร นะ
ฆ้องไม่เพียงแต่พูดเปล่า ๆ กับเขียนอะไรบางอย่างยิก ๆ ในกระดาษ
เฮียครับ ผมกับออย อยากชวนเฮียออกไปกิน
ข้าวด้วยกันครับ อย่าปฏิเสธนะครับ
กระดาษแผ่นนั้นส่งไปยังเจ้าของร้าน พร้อมกับการตอบกลับเป็นลายมือ
โย้เย้ เหมือนเด็กประถม
ขอบคุณน้องทั้งสองมาก แต่ผมต้องดูแลล้าน คงไปไม่ได้
ฉันรับกระดาษแผ่นนั้นมาอ่าน มองหน้าเฮียอย่างวิงวอน และเขียนข้อความที่ฉันอยากเขียนมากที่สุดในชีวิตออกไปให้เฮียได้รับรู้เฮีย ออย อยากบอกเฮียว่า ออยเป็นน้องแท้ ๆ ของเฮีย วันนี้เป็นวันที่ออยมีความสุข ออยอยากให้เฮียมีความสุขด้วย เฮียออย
ขอโทษที่ไม่ได้บอกแต่แรกว่าออยคือใคร ออยกลัวว่าเฮียจะเกลียดออย
เหมือนกับที่เฮียเกลียดแม่ของออย แต่ออยเข้าใจนะ เป็นใครก็ต้องเกลียด
ออยรักเฮีย อยากให้เฮียมีความสุข ไม่ว่าเฮียจะเป็นยังไงออยก็ยังเป็น
น้องสาวของเฮียอยู่ดี เฮียออยรักเฮียนะ
เฮียรับกระดาษไปอ่านแล้วนิ่งงัน ก่อนที่ขยำมันขว้างทิ้งอย่างหัวเสีย แล้วรีบหันหลังกลับเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็ว ฉันมองหน้าฆ้องน้ำตาพร่างพรูออกมาเป็นสาย ฆ้องประคองฉันลุกขึ้น
ไปกันเถอะออย ออยทำดีทีสุดแล้ว อย่าร้องไห้นะ สักวันเฮียจะเข้าใจเอง
ฉันเดินออกจากร้านด้วยความรู้สึกหดหู่ แต่ก็อดหันกลับไปมองอีกครั้งไม่ได้ ภาพที่เห็นทำให้ฉันยิ้มทั้งน้ำตา เฮียเดินออกมาอีกครั้ง พร้อมกับกระดาษแผ่นโตที่มีข้อความว่า
ไปกันเลยน้องสาว วันนี้พี่ชายจะเลี้ยงเอง