คุณรู้ไหมภายใต้ท่าทางที่เย็นชาฉันแอบซ่อนน้ำตาเอาไว้หน้ายิ้มหากแต่ไร้หัวใจมิกล้าเผยความนัยให้ใครฟังโปรดอย่าถามถึงความปวดร้าวที่่เจ็บฝังความทุกข์วิ่งหามาประดังเหมือนลอยคว้างห่างฝั่งอันแสนไกลเงียบงันดุจฝันในวันนี้ลับลี้หายท่ามกลางหมอกหม่นวนรอบกายดังหนึ่งว่าวันสุดท้ายในชีวิตเพียงหลับตาความปวดร้าวถามหามาสะกิดมิมองเห็นสิ่งใดที่ไร้พิษจมอยู่ในความมืดมิดของหัวใจเพียงขออย่าให้รอด้วยทุกข์ทนกว่าหนไหนยื่นมาเถิดรักของคุณให้อุ่นไอให้ดวงใจดวงนี้มีแรงพอ
ยินเพียงสำเนียงถ้อยที่ร้อยคำอันเสแสร้งแกล้งอำคำอ่อนหวานที่จารจดรดเลี้ยงเพียงดวงมานหวังร้าวรานริดรอนให้ผ่อนลงยามยิ้มแย้มแต้มอยู่บนใบหน้าดั่งดาราทั้งมวลชวนไหลหลงความคิดถึงดิ่งห้วงบ่วงพะวงดุจจะคงรักมั่นนิรันดรเพียงกระจ้อยร่อยหริบดูริบหรี่ในหวังที่หลงมนต์กลอักษรไร้แรงยุดฉุดดึงจึงสั่นคลอนจึงต้องนอนระทมจมน้ำตายินแค่เสียงสำเนียงพร่ำร้อยคำหวานของวันวานกล่าวย้ำเพียงคำว่าเราจะก้าวข้ามผ่านกาลเวลาไม่มีค่าคำว่าเราเพียงเงาลวง