กุ๊ก กุ๊ก กุ๊ก กุ๊ก กุ๊ก กุ๊กกรูเรืออาทิตย์เที่ยวเช้าตรู่วิ่งฉิวลมทะเลเห่พัดสนใบหล่นปลิวลอยคว้างล่องละลิ่วลงสู่ทรายสายตาจ้องสอดส่องคอยจ้องจับเพียงรอยเท้าลึกลับกลับจางหายยังสับสนสงสัยอยู่ไม่คลายมิวางวายคิดห่วงหาใจอาวรณ์คอยติดตามถามไถ่ด้วยใคร่รู้จึงเฝ้าดูด้วยสายตาไม่กล้าถอนตั้งแต่เช้าจนสิ้นแสงตะวันรอนจวบแดดอ่อนส่องแสงงามอร่ามตาเจอเจ้าตัวต้นตออยู่ตรงนี้เฝ้าออดอ้อนจู๋จี๋อยู่ตรงหน้าใครจะจ้องมองอย่างไรไม่นำพาใครจะว่าอย่างไรไม่สำคัญจนสุดท้ายช้ำใจไม่มีสุขเต็มด้วยทุกข์เต็มหัวใจไม่เห็นฝันมันแผดเผาเศร้าใจไม่เว้นวันสุดท้ายพลันจมหายมลายลงทุกข์ตรมอยู่เพียงตัวตนเดียวโดดเดี่ยวเศร้าใจด้วยไหลหลงจวบจนสิ้นลมหายใจให้คิดปลงหมดสิ้นลงด้วยหมดรักขอพักใจ
ฮอดเดือนหกฝนตกมาน้ำตาหลั่งเสียงฟ้าสั่งตึ้มต้ำซ่ำใจหลายดินกะสุ่มเซาแห้งแล้งกะกลายบัดใจอ้ายคือซ่างแล้งแห้งกว่าดินเห็นน้องดำคำผู้ฮ่ายซ่างกายหนีอ้ายบ่มีหัวใจให้ทั้งสิ้นหนออ้ายเอ้ยน้องคอยถ่ามาจนวินอ้ายกลับบินหาคนโก้โอ้หนอชายเห็นฟ้าก่ำกรำฝนน้องทนสู้ทั้งที่ฮู่อ้ายบ่สนคนบ่หมายยืนฮ่องไห้ในสายฝนหล่นโปรยปรายฮู่ใจหง่ายย่อนฮักหลายตายบ่จื่อคำแปลนะจ๊ะถึงเดือนหกฝนตกมาน้ำตาหลั่งฟ้าร้องสั่งเหมือนย้ำช้ำใจหนาพอฝนตกดินชุ่มคลุมผืนนาแต่อุราพี่กลับแล้งแห้งกว่าดินเห็นน้องดำซ้ำร้ายพี่หน่ายหนีไม่เคยมีหัวใจให้ทั้งสิ้นโอ้พี่จ๋าน้องรอมาเป็นอาจิณพี่กลับบินหาคนงามหยามน้ำใจเห็นฟ้าก่ำกรำฝนน้องทนสู้รู้ทั้งรู้พี่ไม่รักไม่อยากใกล้ก็ต้องยอมทนฝืนยืนร้องไปรักทั้งใจจนตายก็ไม่จำ