23 มีนาคม 2556 15:04 น.
ร้อยฝัน
กระเพื่อมไหววิบวับระยับแสง
อวดสำแดงหนึ่งว่าเพชรเกล็ดวาวใส
ยามพระพายพริ้วพรมโลมลงไป
น้ำผืนใหญ่กลับตื่นเป็นคลื่นพลัน
สาดกระเซ็นกระเด็นลู่เข้าสู่ฝั่ง
โถมถาถั่งเซาะหินดินทรายนั่น
พัดกัดเซาะกะเทาะร่อนกร่อนทุกวัน
กลับกลายพลันเป็นสันทรายในธารา
สรรพสิ่งเปลี่ยนผันในวันนี้
คุณความดีดุจเพชรใสนั้นไร้ค่า
ระลอกคลื่นแห่งความดีเคยมีมา
ไร้ราคาเป็นแค่ทรายในสายธาร
ไม่มีเหลือสิ่งใดให้ยึดถือ
ชีวิตคือสิ่งใดเจ้าจงเล่าขาน
ฤาเป็นเพียงเรื่องเก่าอันยาวนาน
เพียงเจือจานหล่อเลี้ยงไว้ในใจคน
ฤาสันดานคือสันทรายในใจนี้
พอน้ำมีกลับหายให้ฉงน
พอน้ำลดจึ่งเห็นเช่นเล่นกล
เหมือนใจคนเดี๋ยวร้ายดีมีหมุนเวียน
9 มีนาคม 2556 13:10 น.
ร้อยฝัน
เราไม่เคยรู้จักกัน
ไม่ว่าในห้วงฝันหรือแห่งหนไหน
เพียงตาเห็นหรือเพียงชิดใกล้
มิได้หมายว่าฉันรู้จักเธอ
กับรอยยิ้มนั่น
เพียงแค่คั่นความจริงเอาไว้
เธอฉันคบกันเช่นไร
ในใจสองเราย่อมรู้ดี
เธอคิดฉันคิด
มันผิดหรือที่เป็นแบบนี้
ในเมื่อมันไม่เคยไม่มี
ความรักความหวังดีแท้จริง
คำถามที่ไม่มีคำตอบ
ไม่เคยตีกรอบเลยใช่ไม่ใช่
แม้เวลาล่วงผ่านนานเพียงใด
รู้แก่ใจสองเราไม่เท่ากัน