28 มกราคม 2556 21:23 น.
ร้อยฝัน
สุข
ระรินระริกเรื่อยเอื่อยไหล
ไม้เอนแกว่งไกวใบกิ่งก้าน
หญ้าไหวตามน้ำริมลำธาร
ก้อนหินมิอาจต้านกลิ้งไป
จ๋อมแจ๋ม จ๋อมแจ๋มเสียงเท้าย่ำ
ผ่านลำน้ำล้ำสู้ป่าใหญ่
แควก แควก เสียงแหวกพงไพร
เงาน้ำร่มไม้ใจสำราญ
เก็บฟืนก่อไฟให้ไออุ่น
หอมข้าวกรุ่นอุ่นลิ้นกินหวาน
สุขไหนจะมาเทียบเปรียบปาน
ในค่ำคืนยาวนานมิรานร้าว
ทุกข์
โหวกเหวกโวยวายเย้ยสายหมอก
เร่งรุดรีบออกไปนอกบ้าน
แย่งยุดฉุดยื้อเหมือนมดงาน
วิ่งพล่านดั่งบ้าหาตะวัน
กินอยู่เจ็บตายช่างร้ายเหลือ
สิ่งเอื้อเกื้อหนุนหมุนเปลี่ยนผัน
ไม่มี ไม่ได้ลับหายพลัน
มีทุกข์รายวันอันตรอมตรม
22 มกราคม 2556 09:32 น.
ร้อยฝัน
ฉันมีฝันมากมาย เร่ขายออก
จึงกล่าวบอกออกไปใครจะซื้อ
หมดที่เก็บมากพ้นจนล้นมือ
ไร้แรงยื้อปล่อยไปให้หล่นดิน
ฝันแรกนั้นหล่นไปเสียดายมาก
ฝันว่าอยากให้คนไทยไร้ทุกข์สิ้น
ไร้ข้าวยากหมากแพงแล้งอาจิณ
มีชีวินอยู่ด้วยสุขทุกโมงยาม
ฝันที่สองหล่นไปใจหายวูบ
ฝันรัฐสูบคนโกงกินสิ้นสยาม
ฝันคนซื่อมือสะอาดประกาศนาม
ทั่วเขตคามระบือก้องร้องโอ้ไทย
ฝันที่สามหลุดลงไปเกินไขว่คว้า
ฝันว่าป่ายังคงยืนยงได้
แต่ที่เหลือเพียงซากตอโอ้หนอใคร
มีหัวใจมุ่งทำลายร้ายเหลือจริง
ฝันที่สี่ร่วงลงไปใจร่วงด้วย
ฝันคนช่วยการศึกษาไทยให้ใหญ่ยิ่ง
แต่ที่เห็นกลับถอยหลังต่างแย่งชิง
ต่างก็วิ่งใช้เส้นสายได้ใหญ่โต
ยังมีฝันร่วงเพลินเกินยื้อยุด
มิอาจฉุดปล่อยร่วงไปใหญ่อักโข
จึงได้เพียงเสียดายร้องไห้โฮ
จึงวิ่งโร่วิ่งขายฝันในวันนี้
******************************