28 สิงหาคม 2554 21:12 น.
ร้อยฝัน
ณ เมืองสุนะขะอันผาสุก
แม้จะนั่งฤาลุกก็สุขโข
ปกครองด้วยสะภาอันใหญ่โต
มองดูโก้โอ่อาน่าเข้าชม
ในสะภามีตัวแทนสุนะขะ
ผู้ที่จะนำประชาพาสุขสม
เปิดวิกให้ในสะภาโต้คารม
ให้ชื่นชมยินดีที่เลือกมา
ประเด็นเขื่องเรื่องใหญ่ในวันนี้
ข่าวล่าน่ายินดีเป็นนักหนา
มีข่าวแจ้งสุนะขะทั้งพารา
จะอยู่ดีถ้วนหน้าในครานี้
ตลาดตกเหนือใต้ให้เร่งรุด
ให้เร่งขุดกระดูกเนื้อเผื่อเต็มที่
สุนะขะทั้งหลายอย่ารอรี
จงเร็วรี่เข้ามาอย่ารามือ
กินให้หมดในวันนี้ วันหน้าหา
อย่าถามถิ่นที่มาอย่าไปถือ
ฝนเขี้ยวลาก บากไว้ให้ฝึกปรือ
เพราะนั่นคือหน้าตาสะภาเรา
จะล้มลุกคลุกคลานเป็นงานหน้า
วันนี้สนุกสุขอุราอย่าไปเหมา
ที่ถูกติงมันแค่คันวันเบาเบา
อย่าทำเขลาขลาดกลัวอย่ามัวเกรง
มีอำนาจในมือยึดถือไว้
จะผลักไสไอ้ตัวที่มัวเบ่ง
ให้รู้ว่าข้ายิ่งใหญ่ใจนักเลง
ให้ถือเคร่งข้าคือท่านประธานสภา
จะฟังความข้างไหนในใจเลือก
ตัวไหนเสือกค้านคัดทัดทานข้า
ก็แค่ทำอย่างเคยทำเฉยชา
หูอยู่นาตาอยู่ไร่กลับไม่ทัน
แต่สุนะขะธรรมดาอย่างข้านี้
รึจะมีโกธาสะภานั่น
เห็น walk out ออกมาไม่ว่ากัน
ทั้งสะภาคงคันกันทุกตัว
นึกเสียดายเข้าแถวถึงบ่ายสอง
คอยจับจ้องเลือกไว้มิได้มั่ว
ดูผ่องแผ้วแพรวพราวคราวนี้ชัวร์
ทั้งควายงัวในสะภาหาไม่มี
อายคนเขาไหมเล่าสภาเอ๋ย
คนเขาน่ะไม่เคยทำอย่างนี้
เปิดสภาเพื่อแก้ไขให้สิ่งดี
มิเคยมีสิ่งชั่วร้ายทำลายกัน
หนึ่งคนพูดหนึ่งคนฟังทั้งเหตุผล
ใช่หนึ่งลุกหนึ่งบ่นบนคอกกั้น
ต่างมียิ้มพริ้มพรายส่งให้กัน
ใช่ห้ำหั่นจนมั่วทุกตัวตน