23 มกราคม 2553 21:16 น.
ร้อยฝัน
เปาะแปะ เปาะแปะ เปาะแปะ
เสียงฝนหยดแหมะบนผิวดิน
หรีดหริ่งเรไรมิได้ยิน
สิ้นเสียงสำเนียงแห่งไพร
มีเพียงเสียงม่านหมอกฝน
ดั่งคนระกำร่ำไห้
ขับกล่อมในคืนไร้ไฟ
เหน็บหนาวเพียงใดใจทน
มีเหล้าก้นขวดแบ่งริน
ดื่มกินท่ามกลางสายฝน
จอกเดียวส่งจอกเวียนวน
หลังชนกอดอกอุ่นไอ
นอนเรียงเหมือนกับปลาทู
คุดคู้ตัวติดชิดใกล้
ช่วยเหลือเจือจุนอุ่นไอ
อุ่นใจอุ่นไอในค่ำคืน
ตอนเช้ากระเผกเขยกเดิน
ขัดเขินก้าวย่ำซ้ำลื่น
พยุงตัวยังยากอยากยืน
ทนฝืนเดินต่อไปให้ทัน
เพื่อนต่อเปลไม้ให้นั่ง
ประทังยามจับไข้สั่น
น้ำ ยา ข้าวปลาแบ่งปัน
มีกันและกันตลอดทาง
7 มกราคม 2553 21:41 น.
ร้อยฝัน
หยดน้ำค้างพร่างพรมบนผืนหญ้า
สายลมพาพัดลมแล้งกลับแห้งหาย
แดดอุ่น ๆ กรุ่นไอต้องผิวกาย
รู้สึกคล้าย ความหวังจะลางเลือน
สายแดดร้อนใจร้อนอยากนอนพัก
หมดความรักความไว้ใจในผองเพื่อน
ความสัมพันธ์ที่ยาวนานถูกบิดเบือน
ระแวงร้ายมาเยือนแทนไว้ใจ
ที่เคยช่วยกลับผลักไสถูกไล่หนี
ที่เคยดีกลับร้ายมิกรายใกล้
คอยตอกย้ำทิ่มแทงแทนห่วงใย
ทั้งใส่ไฟ ทำร้ายป้ายสีกัน
แค่ความคิดอุดมการณ์ที่ผ่านพบ
ไม่บรรจบแนวทางที่สร้างสรรค์
ต่างคนคิด ต่างคนทำ ต่างจำนรรค์
ผลเกิดนั้น คือ แตกแยก แปลกหนอคน