19 กันยายน 2549 13:11 น.
ร้อยฝัน
ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นตัวอะไร
เธอจึงมองผ่านไปไม่เคยเห็น
แค่ชำเลืองมาก็แสนยากเย็น
คงแค่เป็นเศษผงธุลีดิน
ทั้งที่ยืนอยู่ใกล้แค่ตรงนี้
ยืนตรงที่ ความห่วงใย ไม่เคยสิ้น
ยืนคอยอยู่ แม้พูดไป เธอไม่ยิน
ความชาชิน คือเธอเฉย ไม่เคยมอง
ฉันเคว้งคว้าง ไม่ว่า หันทางใด
จนต้องแอบร้องไห้เพราะใจหมอง
รักสิ้นหวัง ไม่ได้ ดังหมายครอง
รักที่ปอง คงลด หมดสำคัญ
แล้วจะอยู่ ต่อไป อย่างไรเล่า
เมื่อสองเรา ยิ่งห่าง ดั่งฟ้ากั้น
แม้พยายาม จะดาม ความสัมพันธ์
แต่เธอนั้น ปิดกั้น ฉันทุกทาง
1 กันยายน 2549 08:29 น.
ร้อยฝัน
อพิโธ่ น่าอนาถ ชาติคางคก
ฝนไม่ตกดินก็แห้งแล้งทุกที่
ทั้งห้วยหนองคลองบึงน้ำไม่มี
ยากจะลี้ หลบแสงแดด ที่แผดมา
กระโดดหยอยไปข้างข้างริมทางเท้า
หวังจะเข้าหลบไอแดดที่แผดกล้า
แล้วหมอบนิ่งไม่สนใจใครผ่านมา
ดังหนึ่งว่าเป็นเศษดินสิ้นคนมอง
แต่ก็พลันมีสาวสวยร่ำรวยทรัพย์
เธอก้าวฉับเดินลงไปใกล้ท้องร่อง
รองเท้าติดเธอสะดุดทรุดไปกอง
ปากก็ร้องโอดโอยโอ้ยซวยจริง
มีชายหนุ่มรูปงามเข้ามาช่วย
คงเพราะด้วยความอายทั้งชายหญิง
หนุ่มจะฉุดเท่าใดไม่ประวิง
สาวยังนิ่งนั่งพับกับพื้นดิน
คางคกร้อนกระเถิบเขยิบใกล้
สาวตกใจลืมอายมลายสิ้น
เธอลุกพรวดปากร้องไปให้ได้ยิน
ตะตัวอะไร มะมันดิ้น อยู่ตรงนี้
ฝ่ายชายหนุ่มมองไปเห็นตัวต้นเหตุ
โอ้ไอ้เปรต มาจากไหน ไยอยู่นี่
จึงกระโดดกระทืบตายวายชีวี
นอนขาชี้อยู่ข้างตรงทางเดิน
หน้าส่วนตัว
1380
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟร้อยฝัน
