28 กุมภาพันธ์ 2548 23:10 น.
ร้อยฝัน
แม้จะเป็นเพียงแค่ฝันจะฟันฝ่า
เพื่อนำพาเยาวชนคนรุ่นหลัง
รักษาป่าเอาไว้มิให้พัง
รวมพลังกันไว้ให้ป่าคืน
กล้าจะก้าวต่อไปด้วยใจมั่น
กล้าจะฝันต่อไปแม้ต้องฝืน
กล้าจะเดินต่อไปให้ป่ายืน
กล้าจะทนกล้ำกลืนยืนคนเดียว
แม้ว่าคนส่วนใหญ่ไม่เห็นค่า
ถูกหยามด่า ไม่สนใจ ไม่แลเหลียว
เจ็บเหมือนถูกบาดเนื้อด้วยคมเคียว
แต่คงเหนี่ยว รั้งไว้มั่น ในสัญญา
ขอเป็น หยดน้ำหนึ่ง ในทะเลทราย
ให้ความหมาย มีมากมาย ในคุณค่า
ดีกว่าเป็น ไอน้ำ ลอยไปในนภา
ที่มองดู ด้อยค่า กว่าเป็นจริง
26 กุมภาพันธ์ 2548 05:53 น.
ร้อยฝัน
แล้วจะหลับจะนอนกันตอนไหน
จ้องอยู่ได้หน้าจอ พอได้ไหม
อยู่จนดึก จนดื่น ฝืนไปใย
ฝีนมันให้ ร่างกาย สุดจะทน
เขียนเข้าไปโปรแกรม แรมคืนแล้ว
คงไม่แคล้ว อดนอน อีกสักหน
นั่งสลอน หน้าจอ กันหลายคน
แม้จะบ่น ออกไป คงไม่ฟัง
อยู่กับเครื่อง ไม่มีใจ ไร้ชีวิต
แต่ลิขิต เส้นทาง ให้ความหวัง
จบออกไป เลี้ยงตนได้ ชีวิตยัง
ดีกว่านั่ง รองาน จนผ่านปี
ไม่สามารถ ให้เวลา กับใครได้
ความรักจึง จากไป จึงหลีกหนี
จมอยู่กับ ห้องแคบ ๆ ห้องไอที
เวลามี ใช้หมดไป ใช้ในงาน
อยากจะขอ เธอเข้าใจ อะไรบ้าง
เปิดใจกว้าง ได้ไหม ใคร่ประสาน
ยอมอภัย ให้เถิด แม้รำคาญ
โปรดสงสาร เห็นใจ คนไอที
26 กุมภาพันธ์ 2548 05:50 น.
ร้อยฝัน
แล้วจะหลับจะนอนกันตอนไหน
จ้องอยู่ได้หน้าจอ พอได้ไหม
อยู่จนดึก จนดื่น ฝืนไปใย
ฝีนมันให้ ร่างกาย สุดจะทน
เขียนเข้าไปโปรแกรม แรมคืนแล้ว
คงไม่แคล้ว อดนอน อีกสักหน
นั่งสลอน หน้าจอ กันหลายคน
แม้จะบ่น ออกไป คงไม่ฟัง
อยู่กับเครื่อง ไม่มีใจ ไร้ชีวิต
แต่ลิขิต เส้นทาง ให้ความหวัง
จบออกไป เลี้ยงตนได้ ชีวิตยัง
ดีกว่านั่ง รองาน จนผ่านปี
ไม่สามารถ ให้เวลา กับใครได้
จนรักจึงจากไป จึงหลีกหนี
จมอยู่กับ ห้องแคบ ๆ ห้องไอที
เวลามี ใช้หมดไป ใช้ในงาน
อยากจะขอ เธอเข้าใจ อะไรบ้าง
เปิดใจกว้าง ได้ไหม ใคร่ประสาน
ยอมอภัย ให้เถิด แม้รำคาญ
โปรดสงสาร เห็นใจ คนไอที
19 กุมภาพันธ์ 2548 22:51 น.
ร้อยฝัน
ฝืนใจ กัดฟันทน ไม่บ่นว่า
ยอมก้มหน้า รับฟัง ตั้งใจมั่น
แม้เหนื่อย เมื่อยล้า จะฝ่าฟัน
ขอมีวัน ที่หวัง ที่ตั้งใจ
ไม่ยอมแพ้ แม้กายจะเหนื่อยหนัก
เพียงหยุดพัก ไม่ท้อเดินต่อได้
ไม่หยุดฝัน แม้ทางจะแสนไกล
เหนื่อยอย่างไร ก็จะพร้อม จะยอมทน
16 กุมภาพันธ์ 2548 21:47 น.
ร้อยฝัน
เมื่อความรัก มาทักทาย ทางหน้าต่าง
แล้วเดินจาก หายไป....................ทางประตู
คนเหงานั่งน้ำตาพรู.......................เดียวดาย