15 พฤษภาคม 2550 13:32 น.
ร้อยฝัน
ทำไมเธอครวญคร่ำเอ่ยคำถาม
ว่าใยความรักของฉันมันจบสิ้น
ฉันเบื่อฟังเธอยังย้ำพร่ำได้ยิน
จนชาชิน จึงปล่อยลามตามใจเธอ
หยุดกล่าวหาว่าฉันไร้หัวใจ
ฉันไม่เคยหลอกใครให้หลงเก้อ
ฉันไม่เคยใช้ให้ใครใฝ่ละเมอ
ก็แค่เธอคิดไปไกลเกินตัว
สรุปเอง เออเองไปทุกอย่าง
เธอปล่อยวางได้ไหมใช่คิดมั่ว
ฉันมีโลกของฉันเป็นส่วนตัว
ฉันคิดกลัวหากแบ่งไปให้ใครครอง
ช่วยนั่งลงนิ่งฟังฉันจะเล่า
ที่สัมพันธ์ของเราต้องหม่นหมอง
ฟังจบแล้ว จงคิดใหม่จงไตร่ตรอง
อย่าให้ต้องตีตราว่าหน้าทน
เราคบกันฉันท์เพื่อนมิใช่หรือ
ฉันยึดถือเอาไว้ไม่สับสน
คำว่าเพื่อน คำเดียวไม่วกวน
ไม่มีปนว่าคนรักสักคำเดียว
ฉันขอพูดขอย้ำคำสุดท้าย
แม้วันตายก็จะไม่ไปแลเหลียว
จนกว่าเธอคิดใหม่ไม่ปีนเกลียว
คำคำเดียวขอยืนยัน ฉันเพื่อนเธอ
5 มกราคม 2550 16:05 น.
ร้อยฝัน
หยดน้ำตากี่หยาดหยดรินรดแก้ม
ลงมาแต้มใบหน้าคราหมองหม่น
เหตุเพราะรู้ลึกซึ้งถึงใจคน
หลงในกลหลอกให้ช้ำระกำทรวง
จากเคยคบจบกันแล้วคราวนี้
จากด้วยดีลากันไปไม่มีห่วง
หมดคำมั่นหมดสัญญาไม่มาทวง
ไม่มีบ่วงผูกคอให้ท้อใจ
แม้โดดเดี่ยวเดียวดายจะไม่ท้อ
จะไม่ขอกลับคืนต้องฝืนไหว
แค่รักจบเจ็บแค่นี้จะเป็นไร
ชีวิตไม่จบสิ้นต้องดิ้นรน
กลับไปเถอะกลับไปไม่ต้องถาม
ไม่มีความอาลัยฉันไม่สน
แค่คำลวงคำใหม่ไม่หลงกล
ฉันก็คนมีสมองไม่ต้องลวง
26 ธันวาคม 2549 23:23 น.
ร้อยฝัน
ฉันซมซานรานร้าวเศร้ารันทด
ความสุขลดหดหายไปไหนหนอ
เธอคนนั้นจะรู้ไหมใครเฝ้ารอ
แค่เพียงขอให้กลับมาเป็นยาใจ
ในยามเจ็บทุกข์ทนสับสนนัก
เธอยังรักยังหวงยังห่วงไหม
เธอเคยจำสักนิดว่ามีใคร
ที่ร่ำไห้เดียวดายเพียงลำพัง
หรือเธอลืมไปหมดเสียทุกอย่าง
ปล่อยให้คว้างรอเธอด้วยความหวัง
เมื่อความเศร้า ความเหงา เข้าประดัง
จึงต้องนั่งโศกาเฝ้าอาดูร
ไม่มีเธอไม่มีใครในตอนนี้
ดั่งชีวีของฉันมันสิ้นสูญ
จะมีไหมใครสักคนมาเกื้อกูญ
ฉันจะทูนใจให้ไปทั้งดวง
19 พฤศจิกายน 2549 00:21 น.
ร้อยฝัน
หยาดน้ำค้างพร่างพรมรับลมหนาว
ใต้ดวงดาววาววับระยับแสง
เพียงสองเราก่อเพลิงเริงโรจน์แดง
ได้อาบไอลุกแรงแห่งกองไฟ
เสียงหรีดหริ่งร่ำร้องก้องไพรพฤกษ์
ในคืนดึกเงียบงันน่าหวั่นไหว
สองมือกุมมือมั่นสัญญาใจ
จะเหน็บหนาวเพียงใดไม่หวั่นเกรง
หม้อสนามต้มน้ำร้อนเพื่อผ่อนหนาว
ยืดค่ำคืนให้นานยาวไม่รีบเร่ง
ให้หัวใจสองดวงร่วมบรรเลง
เป็นบทเพลงแว่วหวานกังวานไพร
ฝากคำวอนอ้อนรักอันอบอุ่น
หวานละมุนกรุ่นไอรักยามชิดใกล้
สองเรามั่นรักนิรันดร์ไม่เปลี่ยนไป
แม้วันคืนนานเท่าใดใจมั่นคง
8 พฤศจิกายน 2549 09:16 น.
ร้อยฝัน
นายข้า เมื่อท่านถามข้า
"ความรักเจ้า มันยิ่งใหญ่นักรึ"
ข้ามิอาจบอกได้ดอกว่า
"รักของข้า มันเล็กเสียยิ่งกว่าเม็ดฝุ่น"
และข้ามิอาจปัดเม็ดฝุ่นนั้น จากดวงตาข้าได้ เพราะเหตุนี้
ดวงตาข้าจึงฉ่ำนองด้วยน้ำตาอยู่เสมอ
นายข้า ท่านโปรดอย่าได้ตอกย้ำข้า ด้วยการถามว่า
คนรักข้าคือใคร
ข้ามิบังอาจตอบได้ดอก
ว่าชายผู้ซึ่งอยู่เบื้องหน้าข้า เป็นคนรักของข้าเอง
นายข้า ท่านจะปฏิเสธฤาไม่ว่า
หญิงผู้ยืนอยู่เคียงข้างท่าน นั้นมิใช่ภรรยา
และเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนเธอ มิใช่บุตร ของท่านเอง
หากท่านไม่ปฏิเสธ ข้าก็มิอาจตอบได้ว่า
บุตรในอุทรของข้านี้ เป็นบุตรผู้เกิดจากชายชั่วช้าสามานย์คนใด
นายข้า หากท่านจะถามถึงชายผู้เป็นพ่อของบุตร
ที่เกิดแก่ข้านั้นไซร้ท่านจงมองตัวท่านเองเถิด
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟร้อยฝัน
หน้าส่วนตัว
1630
