13 กันยายน 2548 22:21 น.

หาดาว

คืนฝนตก มองหาดาว แต่ไม่เห็น
ฝนฉ่ำเย็น ใจรุ่มร้อน ไม่ห่างหาย
เหมือนฝนซ้ำ ให้เจ็บ จนเจียนตาย
เหงาเดียวดาย ร้องไห้ เพียงลำพัง

จนดึกดื่น ค่อนคืน ล่วงมาแล้ว
ใจมันแป้ว รอไป ไม่มีหวัง
เม็ดฝนหล่น บนหลังคา ยินเสียงดัง
ต้องทนนั่ง ฟังเสียงฝน เพียงคนเดียว

คืนฝนตก ดาวก็หาย ไปจากฟ้า
เธอก็ลา ลับไป ไม่แลเหลียว
คนหมดใจ หมดทาง ทุกข์จริงเจียว
ช่างเปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง ไร้ทางไป

จึงนั่งมอง ชายคา ที่แขวนดาว
เมื่อถึงคราว ใจหม่น ทนร่ำไห้
คืนฝนตก ในอก เหมือนหมกไฟ
มันเผาไหม้ ร้อนรุ่ม สุมในทรวง

875

love

comment

4 กันยายน 2548 23:30 น.

ขอเป็นคนที่ให้ในวันนี้

ร้อยฝัน


ไม่ดีดอกหรือ  ที่เป็นห่วงเป็นใย
ไม่ดีใช่ไหม  ที่คอยใส่ใจไต่ถาม
ไม่ดีหรือไรที่คอยไปติดตาม
ไม่ดีหรือยาม เป็นทุกข์  อยู่ใกล้เธอ

>>>>เบื่อใช่ไหม  ที่ทำให้  ทุกอย่าง
เบื่อยามว่าง  ที่คอยโทร  หาเสมอ
เบื่อคนออด  อ้อนวอน  ให้มาเจอ
เบื่อคนเพ้อ  คอยร้องร่ำ  เฝ้าคร่ำครวญ

>>>>รู้บ้างไหม  ที่ทำไป  ทุกทุกสิ่ง
รู้ความจริง  หรือไม่  ใยไห้หวน
รู้หรือเปล่า  ทำไม  จึงต้องกวน
ลองทบทวน  อีกครั้ง  อย่างตั้งใจ

>>>>เพราะความรัก  จึงทำได้  ถึงเพียงนี้
เพราะหวังดี  จึงยอม   พร้อมจะให้
เพราะเป็นห่วง  ใจทั้งดวง  จึงให้ไป
เพราะอย่างไร  ก็รักจริง  ไร้สิ่งปน

จึงต้องคอย  ถามไถ่  ในทุกเรื่อง
ถึงเธอเคือง  อย่างไร  จะไม่สน
ถึงเธอโกรธ  อย่างไร  ถึงยอมทน
ขอเป็นคน  ที่ให้  ในวันนี้

1074

love

comment

4 กันยายน 2548 23:20 น.

อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม

ร้อยฝัน

>>>>> อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม
ทำเป็นห่วงใยกันอยู่
เธอจงใจ หรือไม่รับรู้
ว่ามันหดหู่เพียงใด

>>>>> อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม
เธอยังมีใครชิดใกล้
รู้บ้างเถอะ  ทำร้ายใจ
จนฉันไม่อยากจะทน

>>>>> อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม
รู้หรือไม่  หัวใจมันสับสน
รักครั้งใหม่  กับใครสักคน
กลัวใจจน  ไม่กล้า  เอ่ยความ

>>>>> อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม
กดดันให้เป็นมือที่สาม
มันเป็นบาปที่คอยติดตาม
ก็เพราะความมักง่ายของเธอ

>>>>> อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม
ทำให้ใจ  ยังคงหลงเพ้อ
ยังครวญหา  ยังรักเธอ
ขอนะเออ  ปล่อยฉันไป

942

love

comment

29 สิงหาคม 2548 22:43 น.

.....หนี.....

ร้อยฝัน

>>>  ตะวันลา  เลือนลับ  กับขอบฟ้า
หมู่นกกา  เริ่มบิน  สู่ถิ่นเก่า
กลิ่นข้าวหุง  อุ่น อุ่น  กรุ่นจากเตา
เร่งฝีเท้า  ก่อนค่ำ  ย่ำตามทาง

>>>แบกเป้มา  แรมรอน  นอนในป่า
เพื่อจะมา  ทิ้งอดีต  ที่กีดขวาง
ทิ้งความทุกข์  ที่มี  ปลดปล่อยวาง
อยู่ท่ามกลาง  ขุนเขา  ลำเนาไพร

>>>อยู่โดดเดี่ยว ลำพัง  นั่งเป็นทุกข์
จะพบสุข  สักครา  มีบ้างไหม
ยังตามติด  แม้จาก  มาแสนไกล
โอ้กระไร  หนอใจ  ใยไม่จำ

>>>กี่หยาดหยด  น้ำตา  ที่พราวพร่าง
กี่ฝันคว้าง ลอยไกล  เมื่อใจถลำ
กี่ครั้งแล้ว  ที่หลบลี้  หนีประจำ
กี่เจ็บช้ำ  เกิดเป็นคน  ทนต่อไป

>>>จะหลบลี้  หนีไป  ที่ไหนพ้น
หากใจตน  ยังพะวง  ยังหลงไหล
ตัดไม่ขาด  ยังวนเวียน  ยังร่ำไร
จะหนีใจ  หนียาก ลำบากจริง

1439

love

comment

26 สิงหาคม 2548 22:26 น.